Ένα γκολ κι όλοι πίσω - Αρλούμπες για Λεωφόρο, Μπόλονι - Ποια Ευρώπη... - Σοκ και γέλιο!

Εντάξει, αφού ο Παναθηναϊκός βρήκε την συνταγή και προχωράει με αυτή μέχρι στιγμής, γιατί να την αφήσει;

Όσο τα αποτελέσματα θα έρχονται, αυτό δεν πρόκειται να απασχολήσει και κανένα, αφού πλέον τα έχουμε πει, μετράνε μόνο οι νίκες.

Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει και πώς θα αλλάξουμε την... συνταγή, όταν κάποια στιγμή δεν θα αρκεί και θα πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο, αλλά αυτό μάλλον θα μας απασχολήσει τότε.

Προ το παρόν, πάμε έτσι και όπου μας βγάλει.

Ένα γκολ όποτε το βάλουμε και μετά όλος ο Παναθηναϊκός πίσω, με τις καλές ομάδες επιστρατεύουμε τον Διούδη, με τις κάπως πιο αδύναμες βάζουμε και ένα γκολ ακόμα εκεί κατά το τέλος του αγώνα και έτσι προχωράει το πράγμα.

Τα υπόλοιπα ας απασχολήσουν όσους θέλουν να δουν λίγο πιο βαθιά και ποδοσφαιρικά το πράγμα, αλλά κι αυτοι αν πουν κάτι, θα αντιμετωπιστούν με τις γνωστές "συνοπτικές διαδικασίες" του στιλ... κάνουν πόλεμο, δεν χαίρονται με τις νίκες, γκρινιάζουν και τα σχετικά.

Το καλό στην ιστορία είναι, ότι όσο ο Παναθηναϊκός κερδίζει, μια σειρά πράγματα κρύβονται κάτω από το χαλί και δεν διογκώνονται, με την ελπίδα ότι έτσι θα... σβήσουν χωρίς περαιτέρω αναταράξεις.

Το κακό είναι το γνωστό στον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων.

Ότι και πάλι, αρχίζουμε να βγάζουμε "γλώσσα" και να λέμε μια σειρά αρλούμπες όπως "κάστρο η Λεωφόρος", "σφραγίδες Μπόλονι", "τρένο ο Παναθηναϊκός" και μια σειρά τέτοια.

Τα έχει πληρώσει στο παρελθόν ακόμα και στο πρόσφατο ο Παναθηναϊκός όλα αυτά, αλλά κι αυτό μικρή σημασία έχει, το θέμα είναι να βγαίνουν οι... βδομάδες, να προχωράμε χωρίς... περιττές αναζητήσεις, σκέψεις και επισημάνσεις και όλα καλά κι όλα ωραία.

Κέρδισε και τον ΟΦΗ λοιπόν ο Παναθηναϊκός.

Με παρόμοια εικόνα και τακτική, αν και αυτό το πράγμα δεν το λες ακριβώς "τακτική" αλλά... ένστικτο αυτοσυντήρησης των παικτών και της ομάδας, που προσπαθεί να επιβιώσει μόνη της, αβοήθητη ουσιαστικά κυρίως από τον πάγκο και σε επίπεδο καθημερινής προετοιμασίας όλη την εβδομάδα, αλλά είπαμε.

Αυτά θα απασχολήσουν, μόνο αν αναγκαστεί να ασχοληθεί και να απασχοληθεί ο Παναθηναϊκός λόγω αποτελεσμάτων.

Ακόμα κι έτσι όμως, ο Παναθηναϊκός αν βρεθούν άνθρωποι εκεί με γνώση και μυαλό, μπορει όντως να κερδίσει απ΄αυτή την ιστορία και να κερδίσει ουσιαστικά και ποδοσφαιρικά πολλά περισσότερα από μερικές νίκες σε μια σεζόν χωρίς ουσιαστικούς στόχους, καθώς το να "να βγει Ευρώπη" ακόμα και γι' αυτόν τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να θεωρηθεί και "στόχος".

Κι αυτά είναι η επιβεβαίωση, πως μπορείς να φτιάξεις μια καλή και ανταγωνιστική ομάδα, χωρίς να καταφεύγεις μια ζωή σε ανούσιες και ακριβές για τα κυβικά σου μεταγραφές ποδοσφαιριστών, που όχι απλά δεν σου προσφέρουν τίποτα, αλλά αντίθετα σε βυθίζουν τόσο αγωνιστικά όσο και κυρίως οικονομικά και συνολικά σαν οργανισμό.

Η φρεσκάδα, το πείσμα και σε ορισμένες στιγμές όπως αυτή του δεύτερου γκολ του Παναθηναϊκού και της εκπληκτικής ενέργειας του Αλεξανδρόπουλου, των παιδιών που έρχονται από τις Ακαδημίες σου ή παιδιών που μπορείς να βρεις στην ελληνική μεταγραφική αγορά σε ιδανική ηλικία και τιμές όπως ο Ιωαννίδης και ο Καμπετσής για παράδειγμα, σου δείχνουν ξεκάθαρα το πως έπρεπε εδώ και χρόνια να κινηθείς για να στήσεις σιγά-σιγά μια ομάδα με κορμό και χαρακτηριστικά που δίνουν ελπίδες; για το μέλλον.

Το θέμα είναι από την μια να συνεχιστεί πάση θυσία αυτή η ιστορία και από την άλλη, να προφυλάξεις αυτά τα παιδιά από τις "εύκολες απαιτήσεις" και την ευφορία της μιας ενέργειας ή της μια νίκης κι όπως έρθει αυτή, αλλά αντίθετα να τα χτίσεις σαν ομάδα σε επίπεδο προσωπικότητας, ανταγωνιστικότητας και απαιτήσεων υψηλού επιπέδου τόσο σε ατομικό όσο και σε ομαδικό επίπεδο.

Αν μπορέσει να συμβάλλει κάτι σε αυτό ο Μπόλονι, τότε χαλάλι του όλα τα άλλα απίθανα και περίεργα που βλέπουμε τόσο στην διάρκεια των αγώνων, όσο και στην διάρκεια των προπονήσεων όλη την εβδομάδα πριν τα παιχνίδια.

Το λέω αυτό το τελευταίο, γιατί και οι πέτρες ξέρουν πλέον στο Κορωπί, ότι η μπάλα ανάμεσα σε προπονητή και παίκτες έχει χαθεί εδώ και καιρό.

Από την μια κανείς δεν τον ακούει και δεν δίνει βάση σε όσα λέει κι απ' την άλλη κι ο ίδιος ο Μπόλονι δεν δείχνει να ενοχλείται απ' αυτό ή να νοιάζεται να το αλλάξει, αφού υπάρχουν φορές που μέχρι και από τις προπονήσεις... απέχει, αφήνοντας τους παίκτες να τον περιμένουν κανά μισάωρο ή και παραπάνω μέχρι να τελειώσει... κάποιες ασχολίες που έχει.

Το φαινόμενο σε ένα ακόμα παιχνίδι να πλακώνεται δημόσια με κάποιο παίκτη του, ο οποίος μάλιστα να του αντιμιλάει και σε ιδιαίτερα έντονο ύφος όπως ο Σένκεφελντ στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, όχι απλά δεν είναι ¨μεμονωμένο γεγονός", αλλά είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα αντίστοιχων γεγονότων, που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί πέρα και αν τυχόν και δεν βοηθήσουν λίγο τα αποτελέσματα, θα έχουμε εκρήξεις και σκηνικά που θα προκαλέσουν από σοκ μέχρι γέλια.

Το ότι ακόμα και τέτοιου είδους σκηνικά αποκρύπτονται ή όταν αναγκαστικά γίνονται φανερά και δεν μπορούμε να τα κρύψουμε, απλά τα υποβαθμίζουμε και τα προσπερνάμε σαν να μην έγιναν ποτέ, είναι ένας ακόμα κρίκος στην αντιποδοσφαιρική αντιμετώπιση μιας σειρά πραγμάτων στον Παναθηναϊκό, στον οποίο όσο τα αποτελέσματα είναι καλά, κανείς δεν έχει την όρεξη να ασχοληθεί σοβαρά και ποδοσφαιρικά με μια σειρά προβλήματα για να τα λύσει και να προλάβει καταστάσεις που μπορεί να κοστίσουν.

Η ιστορία και το πρόσφατο παρελθόν όμως, έχουν δείξει πως όταν "αναγκαστούν" να τα αντιμετωπίσουν θα είναι πια πολύ αργά και η κατάσταση μη αναστρέψιμη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Θύελλα αντιδράσεων με την απόφαση Μπόλονι - Τον "εξαφάνισε" από τις αποστολές - Είναι δυνατόν;

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις