Παναθηναϊκός - ΑΕΚ: Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά πολλά χρόνια, ήρθε για τουρισμό ο Χιμένεθ στην Ελλάδα. Παλικαράκι ήταν ακόμη ο Μανόλο, πριν γίνει πλισέ η μούρη του, είχε πνευματικές ανησυχίες.
Κι εκεί που ψαχνότανε, τον πιάνει ένας μυημένος, του "κάτσε, στον Παΐσιο θα σε πάω".
Μια και δυο, πήραν το δρόμο, το στρατί, φτάνουν στην καλύβα του γέροντα, μπαίνει ο Μανόλο μέσα.
Τον βλέπει ο Παΐσιος, του λέει "κάτσε" κι αρχινάει το σπρέχεν:
"Εσύ τέκνον μου Μανόλο", του λέει, "προπονητής ποδοσφαίρου θα γίνεις και θα ξαναβρεθείς στην Ελλάδα και δόξα θα γνωρίσεις και λεφτά θα βγάλεις. Αλλά θα έρθει και μια κακή εποχή. Θα είναι σαν να έχεις δεξί μπακ και δεν θα έχεις. Θα είναι σαν έχεις σέντερ μπακ και δεν θα έχεις. Θα είναι σαν να έχεις σέντερ φορ και δεν θα έχεις".
"Και τι θα έχω;", τον ρώτησε ο Χιμένεθ.
"Μπετά", απάντησε με νόημα ο γέρων!
Εν τω μεταξύ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, πόνεσαν τα μυαλά μας (ιδίως στο πρώτο ημίχρονο) από το υπερθέαμα. Συγγνώμη δηλαδή, πέντε ψόφια σουτ και δέκα γαμημένες σέντρες μας κάνουν την συνολική προσφορά δυο εκ των καλυτέρων ομάδων της σουπερλίγκας; Ο Βραδυποριακός με τον Ταλαιπωριακό ρεσιτάλ ποδοσφαίρου δίνουνε μπροστά σ' αυτή τη σαπίλα. Πώς τα κράτησα τα μάτια μου ανοιχτά, ένας Θεός το ξέρει. Λευκοπλάστ τσούρνεψα απ' το γραφείο του Καράμαλη και κόλλησα τα τσίνορα για να μην κλατάρω!
Αναμενόμενο ήταν πάντως, από τις ενδεκάδες που κατέβασαν οι δύο προπονητές. Ο Χιμένεθ αναγκαστικά, γιατί έχει γίνει Ιπποκράτειο η ομάδα του κι ο Μπόλονι γιατί αγχώθηκε μην τριτώσει το κακό με τις ήττες. Οπότε ανασταλτικός προσανατολισμός στο κέντρο, προσοχή στην άμυνα κι έχει ο Θεός μπας και κάνει καμιά μαλακία ο αντίπαλος.
Όπες και εγένετο σε αμφότερα τα γκολ της συνάντησης.
Στο πρώτο, ο δόλιος ο Σβάρνας μένει παγωτό μπροστά στον Βέλεθ (θα του καταστρέψουν την καριέρα αυτού του παιδιού, βάζοντάς τον να παίζει δεξιά...) και στο δεύτερο ο Χουάνκαρ βλέπει τον Γκαρσία και του φεύγουνε ψιλά χοντρά απ' τον πανικό. Σας φαινόταν ακριβός ο Ζαγαρίτης, ε;
Τον οποίο Γκαρσία τον είχε απελευθερώσει τακτικά ο Χιμένθ, στην πιο ευφυή κίνησή του στο ματς, αποσύροντάς τον από δεξιά και δίνοντάς του ελεύθερο ρόλο. Στην αρχή τράκαρε με τον Μάνταλο, στη συνέχεια συνεννοήθηκαν και προέκυψαν καναδυό καλές φασούλες.
Εν κατακλείδι; Εν κατακλείδι, έπαιξαν ο νεκρός με τον πεθαμένο και χάρηκαν τα ζόμπι!
Για κάποιο μυστήριο λόγο οι ομάδες που πάνε στα πλέη οφς, μοιάζουν να δίνουν η μία στην άλλη χείρα βοηθείας. Αν εξαιρέσεις τον Αστέρα που έχει σταθερή ανοδική πορεία, όλες οι υπόλοιπες ψωμοτύρι την έχουν τη γκέλα...
Υ.Γ. 1: Πρώτο καλό παιχνίδι του Νιάς, από τότε που ήρθε στον Παναθηναϊκό. Λίγο ήθελε για να χριστεί και σκόρερ.
Υ.Γ. 2: Σόρυ κόουτς, αλλά άμα θέλεις φρέσκα πόδια τον Χριστόπουλο τον βάζεις στο εβδομηκοστό και όχι στο ενενηκοστό λεπτό.
Υ.Γ. 3: Κάποιος πρέπει να μάθει στον Μολό τι σημαίνει οικονομία δυνάμεων γιατί όλο κλατάρει κάπου εκεί στο εβδομήντα. Ως και ο Μάνταλος (δύο χιαστοί) τον πέρασε σε σπριντάκι στο 84ο λεπτό.