Παναθηναϊκός: Αν μη τι άλλο, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι έχει μπόλικη... ποικιλία στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να μας εκπλήξει δυσάρεστα κάθε αγωνιστική.

Αυτό το καινούργιο επίτευγμα, να προηγείσαι δηλαδή 2-0 επό του μισού Αστέρα Τρίπολης στο 84', και τελικά να δέχεσαι την ισοφάριση στο 97΄από τον αντίπαλο τερματοφύλακα, όντως δεν μας το έχει παρουσιάσει ξανά.

Το... κατάφερε όμως και αυτό.

Γιατί όντως περί... κατορθώματος πρόκειται.

Αλλά πάλι από την άλλη και επειδή μιλάμε πάντα για ποδόσφαιρο, λίγο πολύ κάπου έπρεπε να το περιμένουμε.

Πως μέσα στο γήπεδο δηλαδή, η ομάδα αυτή της οποίας ο οργανισμός συνολικά, ουδόλως δεν ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο αλλά με όλα τα γύρω-γύρω και το προηγούμενο διάστημα, θα πλήρωνε αυτή της την περιφρόνηση προς το αντικείμενο που υποτίθεται υπηρετεί και θα έπρεπε να την απασχολεί.

Καθώς βλέπετε, πως στο ποδόσφαιρο ούτε η... επικοινωνία κερδίζει, ούτε τα... γκρουπ-θέραπι και οι άλλες αστείες ιστορίες με τις οποίες περάσαμε την εβδομάδα πριν το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης.

Πως πήγαμε λοιπόν στην Τρίπολη για το παιχνίδι με τον Αστέρα;

Μα ακριβώς όπως.. τελειώσαμε το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.

Με... αυτόματο πιλότο δηλαδή και με αιχμή του δόρατος την... επικοινωνία.

Καθώς την... συνταγή της επιτυχίας την είχαμε ήδη έτοιμη από το συγκεκριμένο παιχνίδι, είχαμε εμπεδώσει το πόσο άλλαξε τα δεδομένα στην ομάδα το... γκρουπ-θέραπι, τι χρειαζόμασταν μόνο;

Μια αναβάθμιση του... επικοινωνιακού επιτελείου, ψωνίζοντας πάντα από το... περιβάλλον Πατέρα ώστε και οι οργανωμένοι να είναι ήσυχοι και "μαζί μας" και για να... ανανεωθεί λιγάκι και ο χώρος, καθώς αυτή τη φορά η... επαναπρόσληψη του επικοινωνιακού διευθυντή είχε νέο... αέρα και μάλιστα φρέσκο και καθάριο με συστάσεις... Λειβαδιάς, που αν μη τι άλλο φημίζεται για τον καθαρό αέρα της και τα γάργαρα νερά της.

Ήσυχοι λοιπόν ότι όχι απλά είχαμε βρει με τον ΠΑΟΚ την συνταγή της επιτυχίας αλλά είχαμε λύσει και... όλα τα υπόλοιπα προβλήματά μας, πήγαμε στην Τρίπολη.

Μόνο που και αυτή τη φορά όπως πάντα άλλωστε, καθόλου δεν ασχοληθήκαμε με το ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας και το πως ήρθε η νίκη με τον ΠΑΟΚ απ' αυτή την οπτική γωνία.

Το ότι δηλαδή με τον ΠΑΟΚ πετάξαμε ένα ημίχρονο με τον Βιγιαφάνες αχρηστευμένο ουσιαστικά σαν αριστερό εξτρέμ, το ότι απλά στην πρώτη φάση που κάναμε βάλαμε γκολ και μόνο όταν στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε ο Ενμπαγκοτό και γύρισε ο Βιγιαφάνες στα χαφ ο Παναθηναϊκός μπόρεσε να παίξει λίγο ανταγωνιστικά και να σιγουρέψει την νίκη του επί του ΠΑΟΚ, ουδόλως απασχόλησε κανένα.

Και γιατί να απασχολήσει άλλωστε.

Έτσι πήγαμε στην Τρίπολη με την ίδια συνταγή και ταυτόχρονα και με άλλο... αέρα μετά την αναβάθμιση του οπλοστασίου μας στην... επικοινωνία.

Προφανώς λοιπόν και στο μυαλό του Μπόλονι θα ήταν ότι κάπως έτσι θα κυλήσει και εκεί το παιχνίδι, θα κάνουμε και την ίδια αλλαγή κάπου το ίδιο χρονικό σημείο, οι συγκυρίες και η τύχη προφανώς θα μας συνοδεύουν μονίμως πλέον και επί πλέον αν στράβωνε και κάτι, πλέον είμαστε και θωρακισμένοι επικοινωνιακά, οπότε με ένα νέο... γκρουπ-θέραπι και την ανάλογη επικοινωνιακή "προστασία" θα βρίσκαμε τρόπο και πάλι να διαχειριστούμε την υπόθεση.

Έφυγε λοιπόν και πάλι ένα ολόκληρο ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό να έχει αχρηστευμένο τον μοναδικό δημιουργικό του χαφ στα πλάγια, με κανένα παίκτη του να μην μπορεί -και να μην έχει και ρόλο- να κάνει παιχνίδι από τον άξονα, οπότε ότι προσπαθήσαμε, το κάναμε με σέντρες από τα πλάγια, είτε από τον Χατζηγιοβάννη από τα δεξιά, είτε με τον Χουανκάρ από αριστερά, καθώς  από εκεί ο Βιγιαφάνες πάλευε όλο το ημίχρονο με τον... εαυτό του μπας και αποφασίσει αν θα μείνει τελικά στην θέση που τον έβαλε ο προπονητής του, ή αν θα την εγκατέλειπε και θα πήγαινε συνεχώς στο κέντρο όπου έχει μάθει και όπου του αρέσει κιόλας να παίζει.

Η τύχη σου κάνει και πάλι την χάρη να προηγηθείς και μάλιστα με 2-0 κιόλας παίζοντας με αυτό τον τρόπο με τα δύο γκολ του Μακέντα από σέντρες του Χουανκάρ,

Παρένθεση εδώ,

Αλήθεια θα μας εξηγήσει κάποια στιγμή κάποιος... μάγος του ποδοσφαίρου τι ακριβώς είχαμε δει και είχαμε αποφασίσει να ξεκινάμε δυο μήνες χωρίς τον Μακέντα σαν φορ και μάλιστα να τον σηκώνουμε και για ζέσταμα στο... 92', γιατί αγωνιστικά τουλάχιστον με όσα είδαμε στα δύο παιχνίδια που... θυμηθήκαμε να δοκιμάσουμε και με... αυτόν βασικό, λογική εξήγηση δεν υπάρχει.

Να γυρίσουμε όμως στο παιχνίδι.

Αγνοώντας ή μη αντιλαμβανόμενοι εμφανώς τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί μετά το 2-0, προφανώς αφεθήκαμε στον... αυτόματο πιλότο από το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, οπότε είπαμε στο ίδιο περίπου χρονικό σημείο, να κάνουμε και πάλι την... ίδια κίνηση.

Βιγιαφάνες στο κέντρο λοιπόν, είσοδος του Ενμπαγκοτό και έξω ένας από τα τρία χαφ που είχαμε μέχρι εκείνη την στιγμή.

Με λίγα λόγια;

Την στιγμή που είχαμε σκορ ασφαλείας και ενώ είχε αρχίσει ήδη η πίεση του Αστέρα για να ξαναμπεί στο παιχνίδι και ενώ είχαν αρχίσει ήδη να φαίνονται σημάδια κόπωσης και αδυναμίας για πρεσάρισμα και ανασταλτικό παιχνίδι από τα χαφ μας, εμείς αντί να ενισχύσουμε αυτό ακριβώς το κομμάτι της τακτικής μας, αποφασίσαμε να το... αποδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω.

Καθώς αντί να πλαισιώσει το κέντρο ένας ακόμα παίκτης με φρέσκα πόδια, τρεξίματα και ανασταλτικές ικανότητες, εμείς... το ελαφρύναμε ακόμα περισσότερο, βάζοντας εκεί τον Βιγιαφάνες που μόνο για τα... ανασταλτικά του καθήκοντα δεν φημίζεται και ρίχνοντας ταυτόχρονα στο παιχνίδι ένα πλάγιο, εμφανώς ντεφορμέ το προηγούμενο διάστημα και οποίος εκτός των άλλων έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι καθόλου δεν απασχολεί τους αντιπάλους του στην πτέρυγά του.

Αποτέλεσμα αυτό που είδαμε όλοι μέσα στο γήπεδο.

Όχι απλά δεν μπόρεσες πλέον να απειλήσεις ούτε κατά διάνοια, αλλά αντίθετα ο Αστέρας βρήκε ολόκληρο... αεροδρόμιο ανοιχτό μπροστά του για να... προσγειώσει ανεμπόδιστα τις προσπάθειές του.

Και πάλι όμως η τύχη κάπου σε βοήθησε.

Αλλά επειδή τελικά μάλλον όλοι σ' αυτή την ομάδα έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε ότι μια συνταγή που μας βγήκε μια φορά είναι...χρυσή και όποτε την ξαναχρησιμοποιούμε θα πιάνει, αντί να κρατήσουμε μπάλα και να φάμε τον χρόνο στις καθυστερήσεις με αυτή στα πόδια μας, είπαμε να δοκιμάσουμε και πάλι να τις τελειώσουμε πέφτοντας κάτω για να περάσει ο χρόνος.

Ε εκεί κάπου και το ποδόσφαιρο και η τύχη αποφάσισαν ότι εσύ δεν παίρνεις χαμπάρι από τίποτα και αποφάσισαν να σε τιμωρήσουν και μάλιστα με χαρακτηριστικό τρόπο.

Γκολ στο τελευταίο λεπτό και μάλιστα από τον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Από κει και πέρα;

Το ότι από χθες όλος ο Παναθηναϊκός και σχεδόν σύσσωμο το "ρεπορτάζ του" ασχολείται με τον... διαιτητή και τον... "προκλητικό αντίπαλο τερματοφύλακα", αυτό μπορεί να πιστώνεται σαν η πρώτη "επιτυχημένη αποστολή" του νέου.... επικοινωνιακού επιτελείου, αλλά από ποδοσφαιρική άποψη, δείχνει ότι για μια ακόμα φορά δεν πήρες πρέφα τι έγινε μέσα στο γήπεδο και πως έχασες και αυτή την νίκη μέσα απ' τα χέρια σου.

Κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο και από το τελικό αποτέλεσμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Έκλεισε το deal - Πέφτουν οι υπογραφές εντός της ημέρας με Έλληνα άσο στον ΠΑΟ - Σούπερ λεφτά!

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague