"Πασαρέλα" στη Λεωφόρο - Αυτή την ομάδα "έτρεμε" ο Ολυμπιακός;

Παναθηναϊκός - Γιάννης Αλαφούζος: Το ρεσιτάλ υποκρισίας και ξαφνικής ομαδικής διανομής ευθυνών και ενόχων που ξεκίνησε από την Κυριακή το βράδυ μετά την λήξη του αγώνα με την ΑΕΚ, είναι ενδεικτικό της κατάστασης στον Παναθηναϊκό και για όποιον επιμένει ακόμα να σκέφτεται, δείχνει και μια απο τις βασικές αιτίες και της φετινής αποτυχίες.

Με λίγα λόγια... κλαίν' οι χήρες και τα ορφανά, κλαιν΄κι΄οι παντρεμένες.

Βγήκαν παγανιά όλα τα όψιμα... δρεπανηφόρα, σε ένα διαγωνισμό... πανικού για το ποιος θα χρεώσει περισσότερους ενόχους από τον άλλον, σε μια εμφανή προσπάθεια από την μια να βγάλουν την ουρίτσα τους απ' έξω για όσες μούφες πούλαγαν τόσο καιρό στον κόσμο του Παναθηναϊκού και από την άλλη για να τον κάνουν να ξεχάσει τι άκουγε, τι έβλεπε και τι διάβαζε τόσο καιρό για την ομάδα του.

Ένοχος ο Αλαφούζος, αποκρουστική ομάδα, κανένα πλάνο, λάθος μεταγραφές, τραγικός Μπόλονι, σύστημα σκορποχώρι, παίκτες της σειράς, καμιά ποδοσφαιρική λογική, ανύπαρκτα στελέχη σε ΠΑΕ και ποδοσφαιρικό τμήμα, είναι μερικά μόνο απ' όσα ακούμε και διαβάζουμε στις... αναλύσεις και συμπεράσματα για τα αίτια της παταγωδους αποτυχιας του Παναθηναϊκού να πετύχει ακόμα και αυτό τον μίνιμουμ στόχο της εξόδου στην Ευρώπη.

Να επιχειρήσουμε λίγο, έτσι για την... πλάκα μας, να θυμηθούμε για ποια -μέχρι πριν δυο τρεις μερούλες- ομάδα, λέγονται και γράφονται όλα τα παραπάνω;

Μα για την ομάδα που... έσπαγε τα σερί το ένα μετά το άλλο.

Για την ομάδα με την.. σιδερένια αμυντική τακτική.

Για την ομάδα που ο προπονητής της την πήρε από την ζώνη του υποβιβασμού την... εκτόξευσε σε θέση να διεκδικεί Ευρώπη και αν δεν ήταν και η... διαιτησία μπορέι να χτύπαγε και το πρωτάθλημα.

Για την ομάδα που είχε ένα... εκπληκτικό Μολό, ένα εγκέφαλο Σίνκεφελντ, που βρήκε στο πρόσωπο του... Σανκαρέ τον δικό της... Γιάγια Τουρέ, που έβγαζε την... "Παο θα πει μαχητική ψυχή" κόντρα σε διαιτησίες και παράγκες μέσα στο γήπεδο.
Την ομάδα που... έτρεμαν μήπως βγει Ευρώπη ο Ολυμπιακός και ο Μαρινάκης και έκαναν ότι μπορούσαν για να της... κόψουν τον δρόμο.
Για την ομάδα που -όπως πάντα άλλωστε- είχε κάνει ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ την Λεωφόρο.

Την Λεωφόρο που "εκεί μέσα δεν γλιτώνει κανένας".

Για την ομάδα που κάποια στιγμή και σε διάρκεια... τριών εβδομάδων, είχε κάνει πορεία... πρωταθλητισμού και αν... ξεκίναγε τότε το πρωτάθλημα και έληγε φυσικά την... τρίτη εβδομάδα, θα ήταν αυτή που θα τερμάτιζε πρώτη.

Ολα αυτά και άλλα τόσα ακόμα, δεν τα λέμε σήμερα για να περνάει η ώρα.
Όλα αυτά και άλλα τόσα ακόμα, τα ακούγατε, τα βλέπατε και τα διαβάζατε τόσο καιρό,
ΓΙ ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό που τώρα όλοι ανακάλυψαν τα χίλια μύρια κουσούρια του.
Και θα τα ξαναδιαβάζατε σίγουρα και σήμερα, αν συνέβαινε ένα από τα δύο πράγματα.

Ή ο διαιτητής δηλαδή να μην έδινε το πέναλτι στον Μακέντα, οπότε σήμερα μόνο αυτό θα απασχολούσε όλο τον Παναθηναϊκό καθώς θα ήταν μια ακόμα απόδειξη της αιτίας που... δεν πήγαμε μπροστά, ή αν ο Μακέντα έβαζε το πέναλτι καθώς τότε όλα τα παραπάνω θα τα ξαναβλέπατε σε λίγο πιο... απαλές βερσιόν, αλλά πάντα στον ίδιο τόνο και λογική.
Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός των τελευταίων ετών, αυτός ήταν και φέτος.

Και ήταν για μια ακόμα σεζόν όχι σε ένα δυο παιχνίδια, ή στο τέλος ή στο τελευταίο παιχνίδι.

Ήταν αυτός από τηγ αρχή μέχρι το τέλος.

Οπότε;

Οπότε είναι πια πολύ αργά για δάκρυα πια μάγκες.
Όταν έπρεπε να "κλάψετε", πετούσατε αετό και ακούγατε τον κάθε σαχλαμάρα και άσχετο, να σας κάνει το άσπρο μαύρο, να σας βαφτίζει το κρέας ψάρι και να σας λέει... όλα καλά μόνο κάποιοι "που κάνουν πόλεμο" ενοχλούνται, άσε που μας αδικεί και η... διαιτησία.
Και τόφερε τελικά έτσι η μοίρα που την μέρα που ακόμα και ο Μπόλονι τα έκανε όλα σωστά -μέχρι και οι αλλαγές σωστές ήταν- την μέρα που πήρες και πέναλτι στο τελευταίο λεπτό, να πεις το... αντίο που έλεγες καιρό τώρα αλλά κανένας δεν άφηνε να "ακουστεί".
Γιατί αυτό πρακτικά συνέβη και φέτος.
Η ομάδα, το ποδοσφαιρικό τμήμα και όλοι οι συντελεστές του, ήταν... εντιμότατοι στην συμπεριφορά τους.

Φώναζαν όσο μπορούσαν με τις εμφανίσεις τους, φώναζαν όσο μπορούσαν με τις αλχημείες και τις ταρζανιές από τον πάγκο, φώναζαν όσο μπορούσαν με τις επιλογές και την διαχείριση των παιχνιδών τους, φώναζαν όσο μπορούσαν ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΈΦΕΡΑΝ, το προφανές.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Όμως κανείς δεν... τους άκουγε.
Γιατί βλέπετε, ήταν και αυτή η ρημάδα η... επικοινωνία.
Που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει στον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων και που σε κάποιο κομβικό σημείο κιόλας της σεζόν, εκτιμήθηκε από τον κύριο Αλαφούζο πως αυτή ήταν η... αιτία του κακού και έκανε και... μεταγραφή εκ των προηγουμένων εκεί για να την... ενισχύσει.

Και πράγματι, σ' αυτό πέτυχε.
Κατάφερε η... επικοινωνία για μια ακόμα φορά να κοροϊδέψει όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού και τον ίδιο τον Παναθηναϊκό ακόμα.
Κατάφερε να κλείσουν όσο περισσότερο γίνεται οι... ρωγμές στο επικοινωνιακό οικοδόμημα από εκείνους που προειδοποιούσαν για το τι έρχεται.

Κατάφερε να ξανακάνει... κάστρο την Λεωφόρο όπου εκεί δεν γλιτώνει κανένας.
Αλλά εκεί που δεν γλιτώνει κανένας... Παναθηναϊκός.
Γιατί τελικά αυτό το... κάστρο, μόνο τους Παναθηναϊκούς και τον πραγματικό Παναθηναϊκό άφησε απ' έξω και δεν του επέτρεψε να περάσει μέσα ούτε σαν λογική, ούτε σαν συναίσθημα, ούτε σαν νοοτροπία.

Όλοι οι... άλλοι, όχι μόνο πέρασαν αλλά έκαναν και πασαρέλα στο... κάστρο της Λεωφόρου.
Από την διαλυμένη ΑΕΚ μέχρι τον ΠΑΣ Γιάννινα και την Λαμία.
Για να τελειώνουμε και για σήμερα λοιπόν.
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για κάτι... καλό και κανένας λόγος να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το τι θα γίνει πλέον και ποια η επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό.

Γιατί αν δεν δει πρώτα την... προηγούμενη μέρα και δεν καταλάβει όλος ο Παναθηναϊκός και κυρίως ο Αλαφούζος από την μια και ο κόσμος του Παναθηναϊκού από την άλλη, ότι το πρόβλημα και η ουσία δεν είναι ο Μπόλονι και ο κάθε φορά Μπόλονι, ούτε ο Μολό και ο Σανκαρέ και όλοι οι Μολό και Σανκαρέ που έχουν περάσει και αποθεωθεί στην ομάδα που έχουν λοιδορηθεί ο Σόουζα και ο Ασάνοβιτς, αν με λίγα λόγια δεν δει τόσο ο ιδιοκτήτης όσο και ο κόσμος το ΓΙΑΤΙ απέτυχε και φέτος ο Παναθηναϊκός, δεν έχει το παραμικρό νόημα να επιχειρήσει το οτιδήποτε εν όψει της νέας σεζόν.

Τα ίδια έργα θα δούμε, με τους ίδιους πρωταγωνιστές και με την ίδια... χρονική σειρά και προτεραιότητα όπως κάθε χρόνο.