Το μεγάλο πλεονέκτημα της ΑΕΚ - Μεταγραφές... με προσωπικότητα

Να ξεκινήσω από τα δύσκολα. Κουράγιο και δύναμη σε όσους υποφέρουν από τις φωτιές των τελευταίων ωρών. Ας είναι γεροί και δυνατοί, μακάρι να μη θρηνήσουμε ζωές και να υπάρχουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες. Δυστυχώς, σε αυτήν τη χώρα δεν βάζουμε μυαλό από τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε διαρκώς με τον ίδιο τρόπο. Ανησυχώ, ελπίζω όλοι να είστε καλά και να βρούμε τρόπο να έχουμε μυαλό για να συζητάμε για τα «περιφερειακά», εκείνα που αποτελούν το καταφύγιο του μυαλού μας.

Ας αφήσουμε εκείνα που δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα και ας στείλουμε θετική ενέργεια σε όσους συμμετέχουν στη διαδικασία. Μέχρι τότε, ας βάλουμε στο τραπέζι κάποια πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Η ΑΕΚ δείχνει να συνέρχεται από την κατραπακιά του ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Δεν έλυσε τα προβλήματα, δεν γιάτρεψε τις πληγές που άνοιξε η Βελέζ και κουβαλούσε από πέρυσι, αλλά δείχνει αντίδραση. Η οριστικοποίηση της απόκτησης του Χατζισαφί και κυρίως ο ερχομός του Μισελέν, άλλαξαν το κλίμα.

Βλέπετε πόσο πολύ μπορεί να επιδράσει μια μεταγραφή στην ψυχολογία του κόσμου. Εκεί που υπήρχε μαυρίλα και ακατάσχετη καταστροφολογία γύρω από το αν και με ποιον θα γίνει η μεταγραφική ενίσχυση, ήρθε ο Μισελέν και προκάλεσε ευφορία. Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν ο Γάλλος βγάλει μάτια ή θα αποδειχθεί μια από τα ίδια. Ωστόσο, το βιογραφικό, η ηλικία, ακόμα και η χώρα προέλευσης, πείθουν πως η στόχευση είναι σωστή.

Εάν μάλιστα, αυτή η κίνηση συνδυαστεί με την απόκτηση του Ελίασον για το αριστερό άκρο της επίθεσης ή με κάποιον παίκτη ανάλογων χαρακτηριστικών, εάν στην πορεία έρθει η ενίσχυση στη μεσαία γραμμή με δημιουργικό χαφ και κλείσουν τα κενά στο αριστερό άκρο της άμυνας και στη δεξιά πλευρά της επίθεσης, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια ΑΕΚ που δεν έχει αφήσει κενά και γκρίζες ζώνες στο ρόστερ της. Αλλά έχουμε ακόμα χρόνο για όλα αυτά.

Η ΑΕΚ έτσι και αλλιώς, έχει προχωρήσει σε ριζική τομή στο δυναμικό της. Ηταν αναγκαίο, δεδομένου πως είχε κλείσει ο κύκλος της ομάδας που προσέφερε μεγάλες επιτυχίες, αλλά ακολούθησε κατακόρυφη πτώση με κάκιστες επιλογές παικτών. Το πιο σημαντικό στοιχείο που δείχνει να βρίσκει ξανά η ΑΕΚ, είναι η δίψα για την επιτυχία. Εκεί που μέχρι πρότινος έβλεπες παίκτες και πρόσωπα συμβιβασμένα με την αποτυχία, εμφανίζεται ξανά λάμψη στα μάτια.

Θυμάμαι ακόμα το σοκ του χαμένου τελικού από τον Ολυμπιακό στο Βόλο, που στη δική μου λογική ήταν τεράστια παραδοχή αποτυχίας. Εβλεπες από τη μια πλευρά έναν παραδομένο οργανισμό, που απλά παρακολουθούσε την εξέλιξη ενός αγώνα και περίμενε απλά την ήττα. Από την άλλη, μολονότι είχε ήδη κερδίσει το πρωτάθλημα, έβλεπες μια ομάδα με λύσσα για τη νίκη. Που ξεκινούσε από τους επίσημους, που ήταν έτοιμοι να μπουκάρουν και μεταφέρονταν σε όλους, μέχρι το τελευταίο μέλος του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Στο πέρασμα του χρόνου, με πρόσφατο το παράδειγμα της Βελέζ, φάνηκε πως η ΑΕΚ δεν έχει πια αίσθημα σοκ από παταγώδεις αποτυχίες. Ορισμένοι δείχνουν πια τόσο συμβιβασμένοι με την ήττα, που δεν τους ακουμπά ούτε διασυρμός, ούτε ομιλίες με καραμούζες, ούτε νουθεσίες από τους οπαδούς, ούτε τα πρωτοσέλιδα και οι τίτλοι στις ιστοσελίδες ή τα σχόλια στα social media. Αυτή η νοοτροπία πρέπει να ξεριζωθεί και το καλό είναι πως βλέπω σημάδια προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στο ρόστερ της ΑΕΚ προστέθηκαν παίκτες με προσωπικότητα. Στέκομαι σε αυτό, πάνω από την εμπειρία ή την ποιότητα, γιατί αυτό μετρά στη διάρκεια μιας σεζόν και στη διαχείριση της πίεσης που ασκείται σε μια ομάδα όπως η Ενωση. Υπάρχουν παίκτες που έχουν χαρακτήρα νικητή και με αυτόν μπορούν να μπολιάσουν και να συμπαρασύρουν, όλη την υπόλοιπη ομάδα. Ακόμα και στην γκέλα με τη Βελέζ, ο τρόπος με τον οποίο η ΑΕΚ δεν παραδόθηκε, είναι ενδεικτικός πως κάτι αλλάζει.

Η προσωπικότητα και η ποιότητα προστέθηκαν στο ρόστερ. Εκκρεμούν και άλλες κινήσεις, που ελπίζω να γίνουν. Η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει. Να εμφανιστεί ξανά η δίψα για διακρίσεις. Ειδικά τώρα, που υπάρχει αυτό το ντεζαβαντάζ του ευρωπαϊκού αποκλεισμού, η ΑΕΚ πρέπει να το κάνει πλεονέκτημα και να παίζει με σπασμένα φρένα στο ένα ματς την εβδομάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που να τους κρατά για να κάνουν διαχείριση, αλλά πρέπει να τα δίνουν όλα σε κάθε παιχνίδι, όποιος και εάν είναι ο αντίπαλος.

Επειτα, αυτό που θα απαιτείται είναι λίγη τύχη. Αυτή που δεν είχε η ΑΕΚ στα ματς με τη Βελέζ, όπου όλα πήγαν στραβά και ανάποδα. Δεν μέτρησε κανονικό γκολ, χάθηκαν απίστευτες ευκαιρίες, που θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει τη ροή του ματς. Με τα αν δεν γράφεται ιστορία, αλλά είναι γεγονός πως πέραν τις ανικανότητας της ΑΕΚ υπήρξε και η παραδοσιακά γκαντεμιά γύρω από την ομάδα. Η ΑΕΚ θέλει νίκες, να τονωθεί η αυτοπεποίθηση και όλα θα γίνουν.

Υ.Γ.: Συνήθως αποφεύγω τέτοιες προτροπές, αλλά εκτιμώ πως αποτελεί ηθική υποχρέωση όσων βρίσκονται εντός της «κιτρινόμαυρης» κοινωνίας να δουν με ενεργό τρόπο την απόκτηση καρτών διαρκείας για ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά κυρίως της κάρτας φίλου της Ερασιτεχνικής. Οι εποχές είναι εξαιρετικά δύσκολες, η ΑΕΚ διαβαίνει σε δρόμους που δεν μπορούσε να φανταστεί ο πλέον αισιόδοξος προ καιρού και χρειάζεται την στήριξη του κόσμου της. Που προφανώς δεν είναι οι 6.000 που χωρούν στο μπάσκετ ή οι 12.000 που πήραν ήδη κάρτα φίλου.