του Κώστα Γκόντζου
Το μεγάλο πρόβλημα του Τριφυλλιού και τι πρέπει να κάνει ο Γιοβάνοβιτς. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για τη μέχρι τώρα εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα, για τα όσα γράφτηκαν μετά το 0-0 με τον Ολυμπιακό, αλλά και για τα όσα θα πρέπει να διορθώσει ο Σέρβος προπονητής.
Καθώς φτάσαμε στον πρώτο... σταθμό ανεφοδιασμού του πρωταθλήματος, καλό είναι να κάνουμε μια πρώτη σούμα σε σχέση με το τι είδαμε, τι παρουσίασε ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα και ποιες είναι οι... υποσχέσεις ή αν προτιμάτε οι προοπτικές του για την συνεχεια.
Σαν μια γενική εικόνα λοιπόν, το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν ξεκίνησε την χρονιά καλά.
Ή τουλάχιστον δεν την ξεκίνησε καλά, με βάση όσα έδειχνε ότι θα κάνει έπειτα ειδικά από το μεταγραφικό μπαράζ της τελευταίας εβδομάδας και με δεδομένο ότι έχει νέο προπονητή στον πάγκο.
Τώρα το ότι οι εντυπώσεις από την μέχρι τώρα παρουσία του Παναθηναϊκού δεν είναι και τόσο αρνητικές, ίσα-ίσα που κάποιες στιγμές νόμιζες πως είναι και το φαβορί για το πρωτάθλημα, αυτό δεν έχει να κάνει με την αγωνιστική του εικόνα και τα αποτελέσματα, αλλά περισσότερο με τον καθαρά επικοινωνιακό και ευκαιριακό τρόπο αντιμετώπισης του κάθε αγώνα και του αντίστοιχου αποτελέσματος.
Για παράδειγμα και ίσως πιο χαρακτηριστικό απ όλα, το τελευταίο χρονικά παιχνίδι αυτό με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη.
Για μια δυο μέρες μετά το παιχνίδι, αν δεν το είχες δει, θα νόμιζες με βάση αυτά που λεγόντουσαν και γραφόντουσαν ότι ο Παναθηναϊκός αν και... αποδεκατισμένος (άλλο κι αυτό πάλι) στάθηκε φοβερά και τρομερά, ήταν ψυχωμένος, και ίσως και να τον... αδικεί κιόλας το τελικό αποτέλεσμα.
Καμιά σχέση.
Και κατ αρχήν για το... αποδεκατισμένος.
Πώς ακριβώς ήταν αποδεκατισμένος δηλαδή ο Παναθηναϊκός;
Ποιοι του έλειπαν και ακόμα περισσότερο του... έλειψαν στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;
Ο Βέλεθ;
Μα δεν έχεις φάει φάση από τα στόπερ σου;
Ο Κώτσιρας;
Σας φάνηκε με τις μέχρι τώρα εμφανίσεις του ο Κώτσιρας πως είναι... κλάσεις πάνω από τον Σάντσες, ή εν πάσει περιπτώσει ο Σάντσες στο Καραϊσκάκη ήταν κάποια πηγή κινδύνου και δεν το είδαμε;
Ο Διούδης;
Καλά εδώ σταματάει κάθε συζήτηση, καθώς ο Μπρινιόλι έδειξε πως μάλλον ευτυχής (αγωνιστικά και μόνο) συγκυρία για τον Παναθηναϊκό αποτέλεσε η αναγκαστική χρησιμοποίησή του.
Ο Ιωαννίδης τέλος;
Εδώ ναι, θα συμφωνήσω και εγώ, καθώς ο Ιωαννίδης με τα συνολικά χαρακτηριστικά που διαθέτει και με τα όσα έχει δείξει μέχρι σήμερα, πράγματι έλειψε από το Καραϊσκάκη, αν και με την... φρενίτιδα που τους είχε πιάσει όλους μετά το παιχνίδι με τον Βόλο και τον Καρλίτος, πολύ αμφιβάλλω αν θα ξεκινούσε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, αλλά τέλος πάντων.
Δεν ήταν λοιπόν...αποδεκατισμένος ο Παναθηναϊκός στο Καραϊσκάκη.
Αντίθετα, για πρώτη φορά κατέβηκε με όλο το... βαρύ πυροβολικό του μεσοεπιθετικά, δηλαδή Καρλίτος, Βιτάλ, Παλάσιος και Χατζηγιοβάνη.
Και τι έκανε τελικά;
Παρουσιάστηκε λίγο... χειρότερος από τον Ατρόμητο στο αντίστοιχο παιχνίδι.
Πήρε δηλαδή και αυτός ισοπαλία, αλλά ο Ατρόμητος τουλάχιστον έκανε και τρεις τέσσερις ευκαιρίες και απείλησε τον Ολυμπιακό, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν υπήρχε μεσοεπιθετικά μέσα στο γήπεδο.
Κι εδώ είναι το βασικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού με βάση τις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Αν είναι δηλαδή να έχω πλέον ένα παίκτη του ενάμιση εκατομμυρίου, άλλον ένα των 700.000, άλλο ένα των 500 και τον πιο ελπιδοφόρο Έλληνα στην μεσοεπιθετική μου γραμμή και όλοι αυτοί το μόνο που να κάνουν είναι να... πρεσαρουν (κι αυτό για κανά ημίχρονο μόνο γιατί μετά έσκασαν και δεν υπήρχαν στο γήπεδο) αυτό με το συγνώμη κιόλας, το έκανα και με το Ντίνα και τον Κλωναρίδη και μάλιστα σε μεγαλύτερη διάρκεια απ' ότι έγινε στο Καραϊσκάκη.
Αν είναι πάλι να έχω όλους αυτούς απλά για να κερδίζω τον Απόλλωνα ή τον Βόλο στη Λεωφόρο κι αφού όλες οι συγκυρίες να είναι με το μέρος μου όπως για παράδειγμα να ξεκινάω το παιχνίδι με σκορ 2-0 υπέρ μου στο 4' λεπτό από δώρα του αντιπάλου μου κι αυτά επίσης τα έκανα με τον Ντίνα και τον Κλωναρίδη κατά καιρούς.
Το θέμα όμως είναι, πως απ' αυτούς και με βάση όσα έχουν ειπωθεί και γραφτεί μέχρι τώρα, θα είχα την απαίτηση εκτός από το να πρεσαρουν να κάνουν και μια ενέργεια μέσα στο Καραϊσκάκη, να κάνουν μια ντρίπλα, ένα σουτ, ένα συνδυασμό, να απειλήσουν τέλος πάντων και να προβληματίσουν έστω λίγο τον αντίπαλο αν όχι να σκοράρουν κιόλας.
Το θέμα επίσης είναι, πως απ' αυτούς θα είχα ή θα έπρεπε να έχω την απαίτηση να μου καθαρίσουν εύκολα μια έδρα στην οποία τόσα χρόνια δεινοπαθούσα χωρίς αυτούς όπως στα Γιάννενα, ή να με βοηθήσουν στην κακή μου μέρα να πάρουν με μια ενέργειά τους το παιχνίδι με τον Άρη στο Βικελίδης.
Κι όμως.
Μια ψύχραιμη και λογική σούμα των όσων είδαμε στις πέντε πρώτες αγωνιστικές, δείχνει ένα πράγμα.
Πως η μεσοεπιθετική γραμμή του Παναθηναϊκού. που φέτος υποτίθεται θα ήταν το όπλο του και θα έκανε την διαφορά, φάνηκε μόνο σε δυο παιχνίδι στην Λεωφόρο που και τα δύο ήταν πρώτον, εύκολα με βάση τον αντίπαλο και δεύτερον... ειδικών συνθηκών ευνοϊκών για τον Παναθηναϊκό, αφού με τον Απόλλωνα ο Παναθηναϊκός έπαιζε στην περιοχή του για μισή ώρα και στην πρώτη του επίθεση άνοιξε το σκορ, ενώ με τον Βόλο ουσιαστικά παιχνίδι δεν υπάρχει από την στιγμή που στο 4' το σκορ ήταν 2-0 υπέρ του από δώρα των αντιπάλων του.
Αντίθετα σουμάροντας την εικόνα από τα τρία εκτός έδρας παιχνίδια, με Γιάννενα, Άρη και Ολυμπιακό και στα οποία ο Παναθηναϊκός αν δεν το έχετε ξεχάσει μετράει δύο ήττες και μια ισοπαλία, το πράγμα μιλάει από μόνο του.
Ο Παναθηναϊκός με παρόντα όλα τα... βαριά του όπλα μεσοεπιθετικά, όχι μόνο δεν έχει πετύχει ένα γκολ στα τρία αυτά παιχνίδια, αλλά ακόμα χειρότερα και το πιο εντυπωσιακό, δεν έχει να θυμάται ούτε ΜΙΑ ενέργεια κάποιου απ' αυτούς και φυσικά ΟΥΤΕ ΜΙΑ ευκαιρία σαν αποτέλεσμα της παρουσίας τους μέσα στο γήπεδο.
Τώρα το ότι το γενικό συμπέρασμα μέχρι τώρα, με βάση την περιβόητη επικοινωνιακή πολιτική και αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων του Παναθηναϊκού, είναι ότι φέτος έχει μπροστα παικταράδες που θα τους τρέμουν όλοι οι αντίπαλοι, που θα σκορπίζουν στους πέντε ανέμους όποιον βρεθεί στο διάβα τους και που τέτοιους δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ μέχρι τώρα στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν πήγαμε καλά σε δύο παιχνίδια γιατί έφταιγε ο... Σάρλια και στο τρίτο γιατί ήμασταν... αποδεκατισμένοι, δεν αποτελεί και έκπληξη με βάση τον τρόπο που λειτουργεί ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια και δυστυχώς και φέτος.
Η ουσία όμως είναι, πως αν ο Παναθηναϊκός θέλει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την συνέχεια του πρωταθλήματος εκτός από τον μέγα στόχο να περάσει τον.., Άρη και πως αν θέλει να ξαναγίνει ανταγωνιστικός σαν ομάδα, πρέπει να δει με λίγο καθαρό μάτι το που ακριβώς και γιατί έχει πρόβλημα.
Καθώς ο Γιοβάνοβιτς, κάτι πρέπει να δει, να αλλάξει, να δουλέψει, δεν ξέρω γω τι ακριβώς, στο μεσοεπιθετικό κομμάτι της ομάδας του και να πάρει από εκεί αυτά τα οποία πόνταρε όταν ολοκληρώθηκε η εικόνα των μεταγραφών και το ρόστερ που έχει στα χέρια του.
Κι ως προς αυτό, μια τελευταία παρατήρηση μόνο.
Αν είναι καλά στην υγεία τους και ετοιμοπόλεμοι, δεν νοείται να μην ξεκινάνε στην ενδεκάδα αυτού του Παναθηναϊκού ο Μπρινιόλι, ο Αλεξανδρόπουλος και ο Ιωαννίδης.
Τους υπόλοιπους ας τους βρει με βάση την εικόνα που έχει στις προπονήσεις και τα όσα έχουν δείξει μέχρι τώρα ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ έδρας ο Γιοβάνοβιτς.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
