Σειρά τρόμου στο Netflix ο Εσίτι - Παρακαλούσαν τον διαιτητή στον Ολυμπιακό

Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ: Ματημπαναγία παιδιά, αλήθεια σας λέω. Με το που κάτσαμε στο Gratzi την καφετέρια και είδαμε την ενδεκάδα που κατέβασε ο Λουτσέσκου, γυρνάει ο Χάρης ο κολλητός και μου λέει:

Κανονικά η σύνθεση του ΠΑΟΚ είναι για να κρατήσει σκορ, για το εξηνταπέντε με εβδομήντα. Πού πας με Εσίτι και Βαρέλα, αρχική;

Κι ένας μερακλής από το διπλανό τραπέζι συμπλήρωσε:
Βγάζει λεφτά, ρε φίλε, ο Εσίτι από το ποδόσφαιρο κι εμείς παίρνουμε το "βασικό"...

Τα κρατάω εγώ. Όπως κρατάω και τη διαπίστωση ουκ ολίγων αθλητικογράφων ότι φέτος, στα χέρια του Λουτσέσκου, ο Εσίτι μεταμορφώθηκε και είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης των ασπρόμαυρων.

Και ξεκινάει το ματς...

Και είναι ο Εσίτι να τον γυρνάνε σήριαλ τρόμου στο Netflix, να σπάει ταμεία, να κλάνει μέντες Squid game.

Και χαρίζει το ματς στον Ολυμπιακό, έτσι για το γούστο, έτσι για τη γκάβλα.

Γιατί κάπου εκεί στο15ο λεπτό μανουβράρησε τρεις παίκτες των ερυθρόλευκων γύρω απ’ τη σέντρα και πήρε θάρρος και σου λέει «δεν το ξανακάνω;»
Και πήγε, όντως, να το ξανακάνει μερικά λεπτά αργότερα, έξω απ’ την περιοχή αυτή τη φορά, και του έκλεψε τη μπάλα ο Αγκιμπού Καμαρά και σούταρε και τράκαρε η μπάλα στα μπούτια του Βαρέλα και πάρτο το ένα μηδέν.

Αλλά πες, δε γαμ@@αι. Η κακιά η ώρα, που λένε και οι γριές, δεν έφταιγε το παλικάρι, το μυαλό του θόλωσε. Τον πρεσάρανε και δεν πήγε και κανείς συμπαίκτης του να ντουμπλάρει, δικαιολογίες ένα σωρό…

Το άλλο όμως;

Το τσαφ, η ζεϊμπεκιά, το κουκουρούκου του 32ου λεπτού, που του έφυγε η μπάλα απ’ τα πόδια και την πήρε ο Αγκιμπού (πάλι αυτός!) και πάσαρε στον Μασούρα και έγινε το δύο μηδέν;

Προσοχή, το σημειώνω:

Έγινε το δύο μηδέν χωρίς να φταίει καθόλου ο Πασχαλάκης. Μη σου πω ότι άμα δεν ήταν σε μέρα ο γκολκήπερ του ΠΑΟΚ τα δύο μπορεί να γίνονταν και τέσσερα…

Και θα μου πεις κι εσύ, έλα ρε Ξανθάκη, γιατί τα ρίχνεις όλα σε έναν παίκτη, από έναν παίκτη κρίνεται το ματς, ένας παίκτης είναι ικανός να τη μπατάρει τη ζυγαριά;

Θα σας απαντήσω ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων, ο ένας παίκτης δεν κάνει τη διαφορά.

Υπάρχουν, όμως, και οι καταστάσεις εκείνες όπου ο ένας παίκτης μπορεί να σε υψώσει στα ουράνια ή να σε χαντακώσει στα τάρταρα.
Κριστιάνο, ας πούμε, στην πρώτη, Εσίτι, για παράδειγμα, στη δεύτερη.

Γιατί αν δεν υπήρχε ο Εσίτι, με τον Ολυμπιακό ξελιγωμένο από το ματς της Γερμανίας, είχε πολλές ελπίδες να πάρει ο ΠΑΟΚ την ισοπαλία, ίσως ακόμη και τη νίκη. Φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο αυτό, όπου οι ερυθρόλευκοι δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους και παρακαλάγανε να σφυρίξει ο διαιτητής να λάβει τέλος το μαρτύριό τους. Και οι αλλαγές του Μαρτίνς, η μία χειρότερη απ’ την άλλη του βγήκαν, με πιο άθλια αυτή την όρθια σανίδα τον Τικίνιο, που πρέπει να φάει τα καρβέλια του κόσμου για να γίνει Ελ Αραμπί!

Τι τα θες, όμως. Και τι να την κάνεις την καλύτερη, την πιο αποτελεσματική και αρχοντική εμφάνιση του Μιχαηλίδη, από τότε που φόρεσε την ασπρόμαυρη φανέλα; Άμα ο αντίπαλος παίζει με έντεκα κι εσύ παίζεις με ενιάμιση (μην νομίζετε ότι τον Βαρέλα τον ξέχασα..), από κάτω θα σε πάρει. Και θα γυρίσεις Σαλονίκη, να αναρωτιέσαι πως τα κατάφερες τέλη Οκτωβρίου να βρίσκεσαι τόσους βαθμούς πίσω!

Υ.Γ. 1: Με άδειο γήπεδο και βροχή, γιατί δεν τον ξεκινάς τον Ελ Καντουρί, να σου δώσει εξήντα ποιοτικά λεπτά, να προηγηθείς και ύστερα να βάλεις το νταμάρι τον Εσίτι να δέρνει; Θέλει πολλή σκέψη;

Υ.Γ. 2: Και κάπως έτσι έγινε μάγκας ο Αγκιμπού και τρίβουν τα χέρια τους στον Πειραιά, που θα τον βαφτίσουν νέο Ρέτσο και θα τον πουλήσουν οκταψήφιο νούμερο…

Υ.Γ. 3: Πόσο κορόιδο έπρεπε να είναι ο Μαρτίνς, για να μην καταλάβει ότι ο ΠΑΟΚ αναπτύσσεται μονόπαντα με Μπίσε και να τον φυλάει διαρκώς. Σκέψου να μην είχε πάρει το ματς μόνος του στην Κοπεγχάγη, ο Ζίβκοβιτς.