Όχι, ΑΥΤΗ η ΑΕΚ… δεν πάει για πρωτάθλημα - Θα της… το χαρίσουν;

Η ΑΕΚ πήρε ίσως την πιο δύσκολη φετινή της νίκη, παρέμεινε σε τροχιά κορυφής και παράλληλα απέκτησε ψυχολογία ενόψει της δύσκολης συνέχειας που ακολουθεί. Συνηθίζεται μετά από τέτοια ματς, τα σχόλια που κυριαρχούν να αφορούν το «μέταλλο νικητή» και ότι «όταν νικάς χωρίς να είσαι καλός, είναι σημάδι πρωταθλητισμού». Κι όμως, η ομάδα που νίκησε το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ, με τις συγκεκριμένες αδυναμίες που παρουσίασε, δείχνει δύσκολο (αυτή τη στιγμή) να κυνηγήσει τον τίτλο ως φαβορί.

Ότι θα τον κυνηγήσει είναι δεδομένο, αφού έχει ποιότητα στο ρόστερ, πολύ καλό κλίμα και ρέντα. Ωστόσο, για να μπορέσει να το πάρει από τους Ολυμπιακό (κυρίως) και πολύ πιο πίσω ΠΑΟΚ, θα πρέπει αυτοί να τον χάσουν. Και οι δύο ομάδες είναι μέχρι στιγμής μετριότατες, όμως η Ένωση που παρουσιάστηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο απέναντι στον Άρη, ήταν προβληματική, άψυχη και χωρίς εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της. Θύμισε τις ομάδες των προηγούμενων χρόνων και για αυτό, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία η κόκκινη του Μήτογλου στο 70’. Η ΑΕΚ παρότι προηγήθηκε 2-0 χωρίς να δικαιολογείται από την εικόνα του ματς, μπήκε στο δεύτερο σαν… χαμένη. Οι Θεσσαλονικείς είχαν τον απόλυτο έλεγχο (παρότι δεν απειλούσαν) και μετά το γκολ, τους έπαιξαν μονότερμα.

Μία ομάδα που θέλει να ισχυρίζεται πως θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα, δεν μπορεί επί 20 λεπτά να διώχνει όπως-όπως την μπάλα από την περιοχή, απέναντι σε έναν Άρη που φέτος ΔΕΝ τρομάζει. Εκτός και αν ξαφνικά μεταμορφώθηκε η εικόνα της ομάδας του Άκη Μάντζιου, που δεν μπορούσε να νικήσει τον Απόλλωνα και τον Ιωνικό. Προφανώς και οι φιλοξενούμενοι έβγαλαν πάθος και το πάλεψαν μέχρι το 98’, όμως σε καμία περίπτωση δεν έγιναν υπερομάδα επειδή έριξαν πέντε γκολ στον Παναιτωλικό.

Η Ένωση λοιπόν βρέθηκε σε κακή μέρα και είναι κάτι απολύτως δικαιολογημένο. Όμως η εικόνα στο τελευταίο μισάωρο, δεν έμοιαζε με ομάδα που χτυπάει πρωτάθλημα. Αν αποτελέσει την εξαίρεση για τη φετινή σεζόν, προφανώς και θα διαψευστεί πανηγυρικά το σημερινό κείμενο. Όμως η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη και ο ίδιος, έδωσαν δικαιώματα.

Ο Έλληνας κόουτς ήταν σε κακή βραδιά, δεν διαχειρίστηκε σωστό το πρώτο του δύσκολο ματς και τα έκανε… μαντάρα με τις αλλαγές. Δεν υπήρχε λόγος να βγει ο πολύ καλός Μάνταλος και να μείνει στο χορτάρι ο Σιμάνσκι, ούτε να μπει ο φανερά ανέτοιμος Λιβάι Γκαρσία. Επίσης, αντέδρασε πάρα πολύ αργά στην κόκκινη του Μήτογλου και σίγουρα θα έπρεπε να μπει νωρίτερα ο Τζαβέλλας για να κάνει άνω-κάτω το ματς με τον δικό του… ξεχωριστό τρόπο. Οι γηπεδούχοι σε όλο το δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσαν να κρατήσουν μπάλα και δέχονταν τρομερή πίεση, από μία ομάδα που δεν μπορούσε να πατήσει στην περιοχή με αξιώσεις. Ο Γιαννίκης όμως έβγαλε τον αρχηγό του και δεν κατάφερε να βάλει κάποιον στην θέση του για να δώσει αυτό που έλειπε. Ηρεμία και κατοχή μπάλας!

ΥΓ. Δικαίωση του Άρη για τον ξένο διαιτητή. Όχι για τις αποφάσεις του Διαμαντόπουλου, αλλά για όσα έγιναν κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα. Οι Έλληνες ρέφερι δίνουν… δικαιώματα για ανακοινώσεις, φωνές και δηλώσεις. Όχι ότι με τους ξένους δεν τα έχουμε δει. Αλλά με έναν διαιτητή από το εξωτερικό παίκτες-προπονητές διαμαρτύρονται σπανίως για φάσεις, ενώ ακόμα κι όταν το κάνουν, τα ΜΜΕ και οι οπαδοί… σιωπούν, καθώς δέχονται πως δεν υπήρχε δόλος. Ξένοι παντού για να ηρεμήσουμε λοιπόν!