του Κώστα Γκόντζου
Η... εξαφάνιση του Αργεντινού και γιατί δεν έχει αποδώσει με τα πράσινα. Ο Κώστας Γκόντζος γράφει για την απόδοση του Σεμπάστιαν Παλάσιος, τους καλοκαιρινούς υμνητές του που τώρα θέλουν να τον... διώξουν, αλλά και για την ευκαιρία του να "γυρίσει το κουμπί" στα επόμενα παιχνίδια.
Φτάνοντας στη 10η αγωνιστική του πρωταθλήματος, αρκετοί φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, αρχίζουν να δυσφορούν με την απόδοση του Σεμπάσταν Παλάσιος.
Η αγωνιστική “εξαφάνιση” του Αργεντίνου είναι κάτι παραπάνω από εμφανής, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του (χρήματα αρκετά για τον σημερινό Παναθηναϊκό ίσως να πήγαν στο …βρόντο.
Ακόμα και ορισμένοι από εκείνους που τον Αύγουστο έγραφαν ύμνους και μεγαλοστομίες (στα όρια της ανοησίας) για τον Παλάσιος, σήμερα έχουν μετατραπεί σε σκληρούς επικριτές του. Συνηθισμένο αυτό το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια.
Ο Παλάσιος είναι 29 ετών και βγήκε για πρώτη φορά εκτός Αργεντινής σε αυτήν την ηλικία. Αυτό τα λέει όλα. Τόσο από καθαρά αγωνιστικής πλευράς, όσο και ως δυνατότητα προσαρμογής.
Αυτή η “μετάβαση” δεν είναι εύκολη για κανέναν λατινοαμερικάνο. Εντελώς διαφορετικές συνθήκες, εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Πόσο μάλλον για έναν ποδοσφαιριστή 29 ετών που μέχρι σήμερα δεν είχε κάνει αυτό το βήμα.
Όταν δεν έχεις περάσει τον Ατλαντικο στα 29 σου, μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι δεν σε ξεχώρισε αγωνιστικά καμία ευρωπαϊκή ομάδα ή ότι δεν είσαι “εσωτερικα” έτοιμος. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει ένα μικρό “θεματάκι”.
Διαβάσαμε απίστευτες “αναλύσεις” το καλοκαίρι. Αναλύσεις που έβγαζαν γέλιο για κάθε νορμάλ άνθρωπο. Μέχρι και συγκρίσεις του Παλάσιος με τον Μπορέλι και τον Γκονζάλες. Αφήνοντας κατά μέρος τις ποιοτικές διαφορές, που είναι χαώδεις, μιλάμε για παίκτες που έφυγαν πιτσιρίκια από την Αργεντινή από τη μία, και για έναν παίκτη λίγο πριν τα 30 του, από την άλλη.
Αλλά πώς να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις, από ανθρώπους που πριν 3-4 χρόνια είχαν χαρακτηρίσει “Αργεντίνο σούπερ σταρ” και “νέο Ρότσα” τον Βιγιαφάνιες όταν ήρθε από το Αγρίνιο. Μάλλον ζητάμε πολλά.
Με την ίδια ευκολία που έγραφαν όλες αυτές τις σαχλαμάρες, ακριβώς με την ίδια ευκολία πάνε τώρα να τον τελειώσουν μέσα σε τρεις μήνες. Δεν είναι όμως έτσι το ποδόσφαιρο και με αυτή τη λογική, δε θα πας ποτέ και πουθενά.
Ο παίκτης είναι φανερό ότι δεν έχει βρει τα πατήματά του. Μπορεί να προσαρμοστεί, μπορεί και όχι. Μπορεί να γυρίσει τον διακόπτη και να “βγάλει μάτια”, μπορεί να ψάχνουμε το καλοκαίρι να τον ξεφορτωθούμε, όπως έγινε με καμία 100στη άλλους παίκτες της τελευταίας δεκαετίας.
Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν είναι δίκαιο, είναι να τον χλευάζουν οι μέχρι προχθές υμνητές του, που το καλοκαίρι μας τον παρουσίαζαν ως κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είναι, επειδή έπρεπε να στηθεί πανηγύρι για το “αυξημένο μπάτζετ”.
Επί της ουσίας λοιπόν, αυτό που συμβαίνει είναι κάτι 100% φυσιολογικό και συνηθισμένο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο Παλάσιος μπορεί να αποτύχει και να φύγει με αυτήν την στάμπα, μπορεί όμως και να βρει τα πατήματά του, αν πιστέψουν σε αυτόν. Τι από τα δύο θα συμβεί; Αυτό ναι, είναι ένα πραγματικά δύσκολο ερώτημα να απαντηθεί, σε μία ομάδα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κοινη ποδοσφαιρική λογική.
Ο χρόνος θα δείξει.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
