Κανείς στην Ελλάδα δεν σταματά αυτόν τον ΠΑΟ - Χορευτικό ποδόσφαιρο

Παναθηναϊκός - Άρης: Όποτε πάω στον οδοντίατρό μου τον Δημητράκη αυτές τις μέρες, με υποδέχεται ντυμένος σαν αστροναύτης. Μιλάμε τώρα φουλ κουστουμάκι, όχι μόνο μάσκα, γάντια και σκουφί, κανονικά πάνω κάτω στολή, σαν αυτές που φοράνε οι τρελοί επιστήμονες στις ταινίες λίγο πριν πούνε τη μοιραία φράση:
«Ο μάι γκοντ, δι βάιρους γουέντ έιρμπορν»!

Έτσι τον αντικρίζω τον δόκτορα τώρα που πάω για μια απονευρωσούλα, σαν τον Γιούρι Γκαγκάριν ένα πράγμα, σαν τον Νιλ Άρμστρονγκ. Το απαιτούν οι εποχές, λόγω πανδημίας και κορωνοϊού, μην πάμε να πολεμήσουμε το ένα κακό και την πατήσουμε απ’ το άλλο.
Αν όμως εμένα ο Μήτσος με απονευρώνει ντυμένος σαν τον Μέητζορ Τομ, ο Παναθηναϊκός τον απονεύρωσε σήμερα τον Άρη με κοντομάνικο και σορτσάκι. Του έκανε την αναισθησία, του πέρασε την απομόνωση, του απομάκρυνε την τερηδόνα, του καθάρισε τους ριζικούς σωλήνες, τον μπάζωσε με γουταπέρκα και φύραμα και τον ξαπόστειλε στη Σαλονίκη με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του:
Πωτς γκένεν αυτό;

Ε λοιπόν έγινε γιατί ο Παναθηναϊκός έπαιξε για πρώτη φορά το ποδόσφαιρο που έχει κατά νου ο Γιοβάνοβιτς. Ένα ποδόσφαιρο χορευτικό σχεδόν, ένα ποδόσφαιρο που μοιάζει λίγο με μπαλέτο και θέλει όλα τα τμήματα της ομάδας να συνδυάζονται, να δεσμεύονται και να καλύπτονται με διαρκή κίνηση. Όχι σε όλο το διάστημα του αγώνα, δεν φτάσαμε ακόμη εκεί και δεν είναι έτοιμοι οι πράσινοι να παίξουν στο ολλανδικό ή στο βέλγικο πρωτάθλημα. Αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της συνάντησης, οι τριφυλοφόροι βάσιζαν επιτέλους βάσει σχεδίου. Και το σχέδιο ήταν κάτι παραπάνω από σωστό!

Εντάξει, είχε και την τύχη ο Σέρβος από τη μία να επιστρέψει καυλωμένος ο Σένκεφελντ και από την άλλη να τσιτώσει τα γκάζια ο Αϊτόρ. Ο πρώτος έδειξε πόσο παικτάκια της σειράς (και τη συμφοράς…) είναι κάτι αγορές απ’ το πανέρι τύπου Σάρλια και με τον δεύτερο καταλάβαμε γιατί ακόμη και τώρα τον ζητάνε απ’ τον εξωτερικό. Γιατί της μιλάει της μπάλας, γιατί γνωρίζει τη θέση, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκθέσει όποιον αμυντικό δεν καταλαβαίνει τι έχει απέναντί του για να φυλάξει τα ρούχα του. Αναμφισβήτητα ο Πιο Πολύτιμος Παίκτης (MVP στα τούρκικα) του αγώνα για τον Παναθηναϊκό και ο άνθρωπος που ανάγκασε τον Σούντγκρεν, έναν από τους καλύτερους δεξιούς μπακ στο πρωτάθλημα, να βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που φόρεσε τη ροζ φανέλα!

Μη λησμονήσω όμως να πω και δυο καλά λογάκια για την αδυναμία μου τον Παλάσιος. Όχι, δεν άλλαξα γνώμη και δεν πιστεύω πλέον ότι τ’ αξίζει τα κάργα λεφτά που παίρνει. Υπερβολικά είναι για την κλάση του και δεν μιλάμε εδώ για μεγάλο μπαλαδόρο. Μπορούμε όμως να κουβεντιάσουμε για ένα χρήσιμο γρανάζι της πράσινης μηχανής, που δεν θα ταλαιπωρεί το τόπι και τους συμπαίκτες του. Δεν είναι πολύ, αλλά απ’ το ολότελα καλή και η κυρά Παναγιώταινα…

Υ.Γ.: Μην αρχίσουμε τώρα με την κεφαλιά του Μπεναλουάν και πως θα μπορούσε ν’ αλλάξει τη μορφή του αγώνα αν δεν σταματούσε τη μπάλα το δοκάρι. Πάλι θα έχανε ο Άρης παιδιά, τον Παναθηναϊκό σήμερα δεν μπορούσε να τον σταματήσει καμιά ομάδα στην Ελλάδα. Κι αν δεν είναι αυτό , τότε δεν έχω ξαναδεί πρόοδο στη ζωή μου!