Φαρμάκι ο Άρης! Ραντεβού Σεπτέμβρη με νέο κόουτς και παίκτες-Fair play για το "τουμπιώτικο" πέναλτι

Πάντα ήμουν λάτρης των θρίλερ, αλλά αυτό που μας προσφέρει ο Άρης στο κύπελλο από το 2020 και μετά είναι το κάτι άλλο! Οι αποκλεισμοί του στον θεσμό με τον οποίο ο Άρης νομίζει πως φλερτάρει τα τελευταία χρόνια είναι πάντα άκρως εντυπωσιακοί και μένουν στην ιστορία!

Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Τον ηρωικό αποκλεισμό από την ΑΕΚ στα ημιτελικά του 2020 με το 2-0 υπέρ του Άρη να γίνεται τελικά 2-2 χάρη σε γκολ του Λιβάγια στο 96’ της κανονικής διάρκειας και στο 102’ της παράταση; Την επικών διαστάσεων γκάφα του Κουέστα στον ημιτελικό του 2021 με τον Ολυμπιακό και το unfair γκολ του Μπουχαλάκη;

Ο Άρης είναι εδώ και συνεχίζει να ποτίζει φαρμάκι στους οπαδούς του. Και αν σκεφτούμε πως η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός είναι αντίπαλοι υψηλού βεληνεκούς, ο αποκλεισμός από τη Λαμία έπρεπε να περιέχει πολύ πιο δραματικό χαρακτήρα.

Τι έπρεπε να κάνουμε λοιπόν για να το κατορθώσουμε αυτό;

Καταρχήν το πρώτο και κυριότερο συστατικό μιας αποτυχίας στο ποδόσφαιρο, είναι η επιθετική αφλογιστία. Ο Άρης τους περασμένους δύο μήνες δούλεψε πολύ σε αυτή την κατεύθυνση. Από τις 2 Δεκεμβρίου και μετά οι επιθετικοί μας έδεσαν τα μάτια τους και κατόρθωσαν να σκοράρουν πέντε φορές, αλλά τις 3 από πέναλτυ. Με το που μπήκε το 2022 ενέτειναν τις προσπάθειες τους και κατόρθωσαν να μην σκοράρουν σε κανένα από τα 5 παιχνίδια που έδωσαν μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των 3 αγώνων εναντίον της Λαμίας! Σήμερα δε ξεπέρασαν τον κακό τους εαυτό, αφού για την συντήρηση του μηδέν στην επίθεση χρειάστηκε να απολεσθούν δύο ολόκληρα πέναλτυ, άσχετο αν το πρώτο ήταν «τουμπιώτικο» και ο Καμαρά μπορεί να έκανε και fairplay πετώντας την μπάλα άουτ!

Λοιπόν παίρνουμε αυτόν τον άσφαιρο Άρη και τον βάζουμε να παίξει απέναντι σε μια μικρομεσαία ομάδα με μέτριες δυνατότητες σε όλες τις θέσεις. Αναβάλουμε όλα τα άλλα παιχνίδια του θεσμού λόγω του κρύου, αλλά αυτούς τους βάζουμε σε ένα παγωμένο χωράφι να παίξουν βράδυ και ορίζουμε φυσικά έναν Έλληνα διαιτητή, από αυτούς που κοσμούνε το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Πετάμε μια μπάλα, αυτή γκελάρει περίεργα στις τρύπες του χωραφιού, και λέμε… παίξτε!

Η σούπα που είδαμε στα τρία ματς με τη Λαμία, θυμίζει κατά πολύ τη σούπα που είχαμε δει το 2009 με τον Παοκ σε αντίστοιχη κατάσταση που είχε ίδια κατάληξη. Με τη διαφορά που την πρόκριση τότε την είχε κλωτσήσει ψηλά το πόδι του Καράμπελα, ενώ απόψε την κλώτσησε αρχικά το πόδι του Γκάμα και μετά αυτό του Γκανέα, που μπορεί να χαρακτηριστεί το «πόδι του Θεού» μόνο όμως για τον λόγο πως έστειλε την μπάλα στον Θεό μετά το χαμένο πέναλτυ του Πορτογάλου!

Την δεκαετία του 80 και του 90 συνήθιζα να πηγαίνω τα πρωινά τις Κυριακές στο γήπεδο της Πυλαίας και να βλέπω ερασιτεχνικούς αγώνες. Κάποιοι από αυτούς είχαν τεράστιο ενδιαφέρον, παρά το χαμηλό επίπεδο. Κάπως έτσι είδα και σήμερα το παιχνίδι στη Λαμία. Το ματς ήταν καλό, είχε πολύ δύναμη, καθόλου τεχνική, πολύ τρέξιμο, λίγες αλλά καλές φάσεις και συναρπαστικό φινάλε, άσχετο που ο Άρης ήταν ο χαμένος. Σίγουρα βέβαια δεν ήταν επιπέδου Α εθνικής…

Ο Άρης λοιπόν έπρεπε να βγει εκτός κυπέλλου με έναν γκραν γκινιόλ τρόπο για να συνεχιστεί κατά κάποιον τρόπο η κακή του παράδοση. Και τα κατάφερε αφού έχασε από τη Λαμία και αφού κλώτσησε μακριά την πρόκριση δύο φορές με απώλεια πέναλτυ, μια φορά με παραλίγο αυτογκόλ που η μπάλα ίσως να έχει περάσει, ίσως και όχι, και με τον άμοιρο Γκανέα που βρέθηκε από δεξιά και έστειλε την μπάλα αντί για τον Θεό Άρη στα ουράνια…

Κατά τη γνώμη μου βέβαια το τρένο του Άρη έχει εκτροχιαστεί από καιρό, απόψε ήταν απλά η επισημοποίηση ενός προαγγελθέντος θανάτου.

Για τους αισιόδοξους φίλους της ομάδας θα γράψω πως μοναδικός πλέον στόχος επανέρχεται η διάκριση στο πρωτάθλημα, η επιστροφή των -6 και όλα τα υπόλοιπα μπλα μπλα που θα λειτουργήσουν ως παυσίλυπον στο σοκ τους.

Για τους απαισιόδοξους φίλους θα γράψω πως ο Άρης έμεινε μετεξεταστέος και θα δώσουμε ραντεβού τον Σεπτέμβρη, με νέες ελπίδες και ελπίζω νέους παίκτες και προπονητή.

Υ.Γ. Άσχετο, αλλά το άκουσα και μου άρεσε: Στέλνω την συμπάθεια μου για τους δοκιμαζόμενους από την κακοκαιρία κατοίκους της Νότιας Ελλάδας και τους υπενθυμίζω πως εγώ είμαι από τον Σεπτέμβριο με -6!