Η αλλαγή Γιαννίκη μπουρδούκλωσε την ΑΕΚ - Απαλλάξτε κάποιος τον Τσούμπερ

Άρης - ΑΕΚ: Το πρώτο πράγμα που οφείλει να σημειώσει κανείς (πέρα από τα συλλυπητήρια στην οικογένεια του αδικοχαμένου Άλκη…), είναι ότι το σημερινό ματς δεν έπρεπε να είχε γίνει.
Ως ελάχιστος φόρος τιμής στο δόλιο το πιτσιρίκι που το σφάξανε, ήταν ανάγκη απόλυτη να διακοπεί το πρωτάθλημα για μερικές ημέρες.
Πέντε, δέκα, δεκαπέντε δεν έχω ιδέα πόσες, αλλά ξέρω ότι κι ο Κοντονής κι ο Βασιλειάδης το είχαν βάλει στον πάγο το αγωνιστικό πρόγραμμα όταν ξέφευγε το στόρι.
Θα μου πεις, άλλαξε τίποτα;
Θα σου απαντήσω ότι τουλάχιστον έτσουξε η τσέπη των ομάδων και της τηλεόρασης και κάποια μηνύματα πέρασαν προς τους οργανωμένους κάφρους ότι το νταηλίκι τους δεν θα τη βγάζει πάντοτε καθαρή.

Τώρα λοιπόν, η ηγεσία του υπουργείου, η ΕΠΟ, η Σουπερλίγκα, οι ομάδες και δεν ξέρω ποιος άλλος διάολος, αποφάσισαν ότι με ενός λεπτού σιγή και πέντε πανό και δέκα λουλούδια κι ένα πορτραίτο στο μάτριξ του γηπέδου, όλα καλά και δεν τρέχει τίποτα. Και το κορμί του Άλκη, ακόμη ζεστό είναι…

Τέλος πάντων, για το μπερντέ γίνονται όλα που λένε και στα κρεοπωλεία. Κι επειδή όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή τα μπικικίνια, γι’ αυτό μπήκε στο χροντούλαπο και ξεχάστηκε εκείνη η ιδέα του Κοντονή για την κάρτα φιλάθλου. Που ίσως, λέω ίσως να μας έβγαζε από πολλούς μπελάδες και να μας γλύτωνε από πολλούς σαματάδες. Αλλά δεν το θέλανε οι οργανωμένοι και οι πρόεδροι τα χατίρια των οργανωμένων δεν τα χαλάνε. Οφείλουμε να διατηρούμε το στράτευμά ευχαριστημένο και καλοβολεμένο, έτσι δεν είναι;

Ας πάμε όμως και στον αγώνα, που ως το 95^ο λεπτό θα μπορούσε κανείς να τον περιγράψει με μία φράση:
Το χειρότερο ματς της σαιζόν, με τα ωραιότερα γκολ της σαιζόν!
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Τέτοιο τουρλουμπούκι, τέτοιο μπουρδελάκι, τέτοιο αλαμπουρνέζικο παιχνίδι δεν είχαμε παρακολουθήσει ως τώρα. Κανένα σχέδιο, κανένας υπολογισμός, καμία στρατηγική, πέτα τη μπάλα από δω και στείλε την από κει, ρίχνε σουτ, βάρα κλωτσιές, βάρα αγκωνιές, ματημπαναγία έχω δει καλύτερο ποδόσφαιρο από τη Δήμητρα Τρικάλων και την Αναγέννηση Καρδίτσης. Δεν ξέρω αν ήταν επηρεασμένοι οι παίκτες από τη δολοφονία του Άλκη (και πώς να μην είναι επηρεασμένοι δηλαδή;), αλλά έμοιαζαν κυριολεκτικά σαν να τους είχε μπει μέσα τους το πνεύμα του Λωλοστεφανή. Μιλάμε τώρα για το απόλυτο χυμαδιό, ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος, ό,τι του κατέβαινε του καθενός κι ό,τι του φαινόταν, γιούργια για στον ταβλά με τα κουλούρια!

Για να έρθουν ύστερα τα γκολ. Το ένα καλύτερο από το άλλο, το τακουνάκι του Εντιαγιέ και το ψαλιδάκι του Αραούχο, χίλια μάτια να έχεις να τα βλέπεις χίλιες φορές. Και να δικαιολογείς τον εαυτό σου που καθόταν τόση ώρα κι έβλεπε αυτό το ξέρασμα και πλήρωνε κιόλας για μπύρες στο καφέ Gratzi. Ναι ρε φίλε, για τέτοιες γκολάρες αξίζει να υποφέρεις και λίγο, αξίζει να πονέσει και λίγο το μυαλό σου. Αξίζει να τραβήξεις και λίγο κουπί για την υψηλή τέχνη…

Κι εκεί που πήγαινε το ματσάκι για την ισοπαλία που θα τους βόλευε όλους, κάνει την αλλαγή με τον Βράνιες ο Γιαννίκης, μπουρδουκλώνεται όλη η άμυνα της ΑΕΚ, χάνει τ’ αυγά και τα πασχάλια ο Ρότα, αφήνει τον Σάκιτς αμαρκάριστο, τρελαίνεται ο Τσιντώτας να βγω να μη βγω, το καρφώνει ο παίκτης του Άρεως, νέα ήττα για τον Δικέφαλο. Και νέα εσωστρέφεια, που αναμένεται να φτάσει όχι στο κόκαλο αλλά στο μεδούλι πλέον. Μην αγχώνεστε πάντως, υπάρχουν λύσεις δημοσιογραφικές:
Η χρονιά χάνεται πανηγυρικά και στα πρωτοσέλιδα πανηγυρίζουν γιατί έφτασε ο γίγαντας Φράνσον!

Υ.Γ.: Αυτός ο Τσούμπερ θυμίζει τα μωρά που συγκαίγονται και τρέχουν οι μανάδες να τους βάλουν πούδρα. Απαλλάξτε τον κάποιος από το μαρτύριό του, πληζ…