Αχαριστία σε Γιαννακόπουλο - Δεν υπάρχει Παναθηναϊκός χωρίς Δημήτρη

Είχα πει τηρώντας μια παλιά παράδοση, να μην πω τίποτα αυτή την εβδομάδα παραμονές του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο, κάτι δηλαδή σαν... εκεχυρεία προκειμένου η ομάδα να πηγαίνει στο συγκεκριμένο παιχνίδι χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, αλλά συσπειρωμένη στον ένα και μοναδικό στόχο που είναι η νίκη.

Παλιά συνήθεια αυτή, κάτι σαν... έθιμο που τηρούσαμε κάποιοι χρόνια τώρα στον Παναθηναϊκό.

Όμως αυτός ο σύλλογος δεν πρόκειται ποτέ να σ' αφήσει να... αγιάσεις.

Καθώς εδώ συμβαίνουν όλα τα τρελά και παλαβά.

Ότι παραξενιά και παγκόσμια πρωτοτυπία, ότι σαχλαμάρα και ότι ανορθολογικό θες, στον Παναθηναϊκό θα το βρεις.

Κι αυτό βιώνει για μια ακόμα φορά ο σύλλογος με αφορμή την ήττα από τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ, την ανάρτηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά το παιχνίδι και τις εξελίξεις στο τμήμα του ΠΟΛΥΑΣΤΕΡΟΥ.

Εδώ λοιπόν, πάνε να μας τρελάνουν όλους.

Να ξεχάσουμε όχι αυτά που ξέρουμε, αλλά και την... άλφα-βήτα ακόμα.

Αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά, πως οι εξελίξεις την τελευταία δεκαετία και βάλε στο ποδόσφαιρο, έχουν δημιουργήσει ένα εντελώς τοξικό κλίμα συνολικά στον σύλλογο, έχει χαθεί εντελώς η λογική και έχουν καταντήσει η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ, το θράσος και η αμετροέπεια, σε κανόνα για την σκέψη και την συμπεριφορά ακόμα και του μέσου οπαδού του Παναθηναϊκού.

Καθώς εδώ πια κυριολεκτικά σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι.

Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις δηλαδή.

Γιατί, λέει, τοποθετήθηκε δημόσια ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και μοίρασε ευθύνες για την κατάσταση στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού;

Μάλιστα...

Φοβερά πράγματα δηλαδή.

Έχει δικαίωμα κάθε μέρα να λέει το μακρύ και το κοντό του ο Μήτσος, ο Γιάννης, η Ρούλα, ο Μπάμπης, η Αμαλία, ο Αντώνης και ο κάθε οπαδός του Παναθηναϊκού, έχουν δικαίωμα όλοι οι δημοσιογράφοι να κάνουν αφ'΄υχηλού κριτική και να μοιράζουν ευθύνες υποδεικνύοντας ενόχους και εξιλαστήρια θύματα, αλλά δεν έχει το δικαίωμα και είναι... φάουλ να το κάνει αυτό ο άνθρωπος που εκπροσωπεί μια οικογένεια που έχει δώσει κοντά στο ΜΙΣΟ ΔΙΣ για τον Παναθηναϊκό και ο οποίος ακόμα και τώρα που έχει αποχωρήσει κλήθηκε και πάλι να τσοντάρει κάτι εκατομμυριάκια για να βγει η χρονιά στο τμήμα.

Που να το πεις αυτό δηλαδή και να σε πιστέψουν.

Και αφού, λέει, έφυγε γιατί μιλάει;

'Αλλο φοβερό και τρομερό "επιχείρημα" κι αυτό πάλι.

Έχουν το δικαίωμα και έχουν και... δίκιο κιόλας όλοι να του λένε πως αυτός φταίει για όλα παρ' ότι έχει φύγει, αλλά ο ίδιος δεν έχει το δικαίωμα να έχει άποψη... αφού έχει φύγει.

Μιλάμε για "λογική" που σπάει κόκαλα.

Άμα είναι να του τα χώσουμε προφανώς; "είναι εδώ και φταίει", αλλά άμα είναι αυτός να πει την γνώμη του για το τι φταίει "τι μιλάς αφού... έχεις φύγει".

Κι αφήνω το άλλο κουφό και απίστευτο που μόνο στον Παναθηναϊκό το συναντάς σαν... λογική και επιχείρημα.

Είναι ντροπή, λέει, να χρεώνει και τον Διαμαντίδη ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για την κατάσταση στο τμήμα.

Έτσι ακριβώς.

Είναι... ντροπή.

Γιατί, λέει επίσης, ο Διαμαντίδης είναι από τα ιερά τέρατα στον Παναθηναϊκό και προφανώς γι΄αυτό δεν έπρεπε ο Γιαννακόπουλος να αφήσει αιχμές για την παρουσία στο τμήμα στο πόστο που είχε αναλάβει.

Καλά εδώ αφήνω το εντελώς... άκυρο της ιστορίας.

Είναι ιερό τέρας για τον Παναθηναϊκό ο Διαμαντίδης αλλά δεν είναι το όνομα ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ.

Αυτά μόνο στον Παναθηναϊκό ακούγονται.
Καθώς, ναι, σαφέστατα, είναι ιερό τέρας ο Διαμαντίδης, είναι σημαία του Παναθηναϊκού, αλλά παρεπιπτόντως έτσι για νάχουμε καλό ρώτημα, τον Διαμαντίδη ποιος τον έφερε στον Παναθηναϊκό, ποιος τον πλήρωνε τόσα χρόνια, ποιος του εμπιστεύτηκε το συγκεκριμένο πόστο στον Παναθηναϊκό τώρα και στην τελική ποιος όπως είπε στην ανακοίνωσή του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, θα έλεγε όχι σε μια τέτοια ανάθεση αν θεωρητικά γινόταν ένα... δημοψήφισμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού για το ποιον θα ήθελε μαζί με τον Αλβέρτη στο συγκεκριμένο πόστο;

Και για να το κάνουμε και πιο λιανά γιατί εδώ πια έχουμε χάσει εντελώς το ίσο.

Σε ποια ομάδα του κόσμου, σε ποια επιχείρηση, σε ποιο οργανισμό, θεωρείται απρέπεια και προσβολή να ζητάει αυτός που πληρώνει απολογισμό της δουλειάς και της προσφοράς αυτού που πληρώνεται ή να έχει γνώμη και άποψη για το αν είναι θετική ή αρνητική η δουλειά του;

Γιατί αυτό είναι... ντροπή και ασέβεια και με ποια λογική;

Καταλαβαίνετε τώρα για τι σόϊ παραλογισμούς μιλάμε;

Γιατί καλά είναι μέσα στη φούρια των συναισθημάτων, της απογοήτευσης, της οργής αν θέλετε για την κατάσταση στο τμήμα μπάσκετ του Παναθηναϊκού, τα καυτά αρθράκια και οι βαρύγδουπες αναφορές του στιλ "ε όχι και τον Διαμαντίδη" για να φανούμε και ήρωες κιόλας στα μάτια του κόσμου που αναζητα ενόχους και διέξοδο, ότι δηλαδή εμείς εδώ είμαστε παλικάρια και Παναθηναϊκάρες και τα χώνουμε ακόμα και στο Γιαννακόπουλο και υπερασπίζουμε δήθεν και τις... σημαίες του Παναθηναϊκού, αλλά επί της ουσίας για μια μπούρδα και μιση πρόκειται και για μια σκέτη σαχλαμάρα μιλάμε.

Και για να μιλήσουμε και επί της ουσίας, γιατί πραγματικά όλα τα παραπάνω σε ομάδα που κυριαρχεί η λογική και γενικότερα αν μιλάμε λογικά, δεν αντέχουν ούτε σαν ανέκδοτα και ας έχουν γίνει 'σημαία" από χθες σε σάϊτ, εφημερίδες και φόρουμ Παναθηναϊκών και "Παναθηναϊκών" και παρουσιάζονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων και βαρύγδουπες εκφράσεις γεμάτες στόμφο και υποκρισία για να δείξουμε ότι λέμε και κάτι... σπουδαίο.

Τα ακούει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, γιατί, λέει, έφυγε και δεν ασχολείται με τον Παναθηναϊκό.

Εδώ κι αν μιλάμε για παραλογισμό.

Καθώς ασχολούμαστε με το... αποτέλεσμα και την κατάληξη, χωρίς να κοιτάμε την αφετηρία και την αιτία.

Περίπτωση δηλαδή να σκεφτούμε το πιο απλό, ότι δηλαδή Παναθηναϊκός χωρίς Γιαννακόπουλο παρακτικά δεν υπάρχει και ταυτόχρονα πως Παναθηναϊκός κορυφαίος, πρώτος στην Ευρώπη και αυτοκράτορας στο μπασκετ υπήρχε επειδή ακριβώς υπήρχε το όνομα ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, υπάρχει;

Περίπτωση να καταλάβουμε έστω και τώρα το πιο απλό και προφανές, ότι με τα έτσι του και με τα άλλα του, με τα λάθη και πιθανόν και με τις υπερβολές του, η ουσία είναι πως όσο ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ο Παναθηναϊκός ΥΠΗΡΧΕ, ΗΤΑΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ και μετά απ' αυτόν έγινε της τρελής, ήρθε το χάος και το κυριότερο δεν εμφανίστηκε ούτε σαν υποψία κάποιος να πει, βάζω το χεράκι στην τσέπη μου και βάζω ένα λιθαράκι να σταθεί όρθιος ο σύλλογος και να συνειδητοποιήσουμε ήδη πως η μεγαλύτερη ΑΠΩΛΕΙΑ για τον Παναθηναϊκό από την ίδρυση του τμήματος μέχρι τώρα ήταν το ότι δεν υπαρχει πια σ'΄αυτόν ο Γιαννακόπουλος, υπάρχει επίσης;

Περίπτωση αντί να κατηγορούμε κάποιον γιατί έφυγε, στην τελική, να σκεφτούμε κάποια στιγμή το γιατί έφυγε, ποιες ήταν οι αιτίες, ποια η ευθύνη και το μερτικό του καθενός σ' αυτή την απόφαση και πως ακριβώς το πλήρωσαν όσοι έβαλαν το... λιθαράκι τους (και δυστυχώς εδώ για κάποιους μιλάω κυριολεκτικά για τα... λιθαράκια ή για να μην πω τις ΠΕΤΡΕΣ που πέταξαν και με το στόμα αλλά ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο) ή αν θέλετε κιόλας στο κάτω κάτω αν είχε το δικαίωμα για τον άλφα ή βήτα λόγο κάποια στιγμή να πει "φεύγω', υπάρχει;

Γιατί αυτό πια κι αν είναι ο ορισμός του παραλογισμου και κυρίως της ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ που ευδοκιμεί στον Παναθηναϊκό.

Να θέλουμε δηλαδή να έχουμε με το ζόρι κάποιον να πληρώνει αιωνίως για να έχουμε εμείς την "ευχαρίστηση" να γλεντάμε με τα λεφτά του, να του τα χώνουμε από πάνω όποτε μας καπνίσει για τον ένα ή τον άλλο λόγο, να τον βρίζουμε κιόλας άμα λάχει και δεν μας κάνει κάποιο.... εξειδικευμένο χατιράκι και να απαιτούμε κι από,πάνω να κάτσει εκεί και να πληρώνει ή να μην έχει το δικαίωμα να πει, φεύγω ρε παιδάκι μου, έτσι γιατί κουράστηκα, ή γιατί δεν μπορώ ή γιατί τσατίστηκα να πληρώνω και να με βρίζουν δέκα μ.. κες ή για όποιον λόγο τέλος πάντων γουστάρω, για να μην χάσουμε εμείς την "ευχαρίστησή μας" και για να έχουμε και κάποιον... εύκαιρο συνεχώς να του τα χώνουμε, να του ρίχνουμε την ευθύνη και να τον βρίζουμε.

Αυτό σε ποιο ακριβώς βιβλίο... ΠαναθηναϊκΟφροσύνης ή κανόνων λογικής υπάρχει να το διαβάσουμε και εμείς να το... εμπεδώσουμε;

Για να τελειώνουμε λοιπόν.

Κατ΄αρχήν είναι τεράστια ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ να κατηγορεί κάποιος για οποιοδήποτε λόγο (και πολύ περισσότερο να στήνει στον τοίχο και να απαιτεί να μην μιλάει για τον Παναθηναϊκό) τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, που στην τελική είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ αυτή την στιγμή που έχει και το δικαίωμα ΦΥΣΕΙ ΚΑΙ ΘΕΣΗ να κάνει κάτι τέτοιο και που επίσης είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ που έχει βάλει από την τσέπη του τόσα λεφτά στον Παναθηναϊκό τόσα χρόνια και εξακολούθησε να κάνει το ίδιο ακόμα και τώρα που πρακτικά έχει αποχωρήσει από τον σύλλογο.

Δεύτερον, ας καταλάβουν έστω και τώρα όχι κάποιοι, αλλά ΟΛΟΙ, και ειδικά εκείνοι που απαιτούσαν κιόλας "άμα δεν μπορεί ή δεν θέλει να φύγει" και έκαναν ότι μπορούσαν για να το πετύχουν, το τι ουσιαστικά σημαίνει Παναθηναϊκός σήμερα χωρίς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

Και δυο πραγματάκια σαν υστερόγραφα, για μερικά πράγματα που έχουν γίνει πολύ της.. μόδας τελευταία και τα βλέπω συχνά-πυκνά σαν αναφορές, επιχειρήματα και... δικαιολογίες για τις επιθέσεις στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο σε διάφορα Παναθηναϊκά και "Παναθηναϊκά"¨... στέκια, ειδικά στο διαδίκτυο και στα... ραδιόφωνα.

Το πρωτο.

Κάποιοι "φίλοι", επιζητούν συνεχώς πατώντας στην κατάσταση στον μπασκετικό Παναθηναϊκό και στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, να πάρουν την... ρεβάνς από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο καμιά ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ μετά για την στάση που είχε κρατήσει τότε και την κόντρα που είχε με τον Γιαννη Βαρδινογιάννη με αιχμή τις αναφορές στην στάση που είχε τότε η εφημερίδα ΠΡΑΣΙΝΗ απέναντι στον Τζίγκερ και τις εξελίξεις στον Παναθηναϊκό.

Μάλιστα.

Δικαίωμα του προφανώς του οποιουδήποτε, να έχει και άποψη και μνήμες και ό,τι θέλετε για τις γενικότερες εξελίξεις τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό και να τις εκφράζει.

Ξεχνούν όμως όλοι αυτοί, ή επίτηδες δεν θέλουν να θυμούνται γιατί τώρα νομίζουν πως είναι η... κατάλληλη στιγμή και η... ευκαιρία ταυτόχρονα, ένα πολύ-πολύ βασικό πράγμα.

Πως η οικογένεια Γιαννακόπουλου, με πρώτους τον Παύλο και τον Θανάση, ήταν αυτή που μόλις συνειδητοποίησε τι παιζόταν από τους πολυμετοχικούς πουράτους και ποιο θα ήταν το μέλλον του Παναθηναϊκού με αυτους, ύψωσε το ανάστημα, την αίγλη που είχε στον κόσμο του Παναθηναϊκού και την΄ίδια της την ύπαρξη και υπόσταση στα δρώμενα του Παναθηναϊκού και στάθηκε στο ΠΛΕΥΡΟ του Γιάννη Βαρδινογιάννη, ακόμα και ΚΟΝΤΡΑ στον ίδιο τον κόσμο του Παναθηναϊκού ή αν προτιμάτε ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟ, σε μια ύστατη προσπάθεια να σωθεί σαν σύλλογος ο Παναθηναϊκός και να μην καταλήξει εκεί που κατέληξε.

Και μάλιστα έφτασε στο σημείο να γίνει και ΣΤΟΧΟΣ και μάλιστα με χυδαίο τρόπο από εκείνους που τότε πρωτοστατούσαν στον αγώνα για την διάλυση του Παναθηναϊκού.

Και πως ακριβώς την ίδια στάση κράτησε ΚΑΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ απ' όταν ανέλαβε σαν διάδοχη κατάσταση στην οικογένεια Γιαννακόπουλου στον Παναθηναϊκό, όχι απλά μιλώντας αναλυτικά, ξεκάθαρα και παίρνοντας θέση για τις εξελίξεις τότε στον Παναθηναϊκό, όχι απλά αναλαμβάνοντας με περίσσιο θάρρος και ειλικρίνεια και μερίδιο της ευθύνης, αλλά το κυριότερο ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ ότι αυτό θα είχε ΚΟΣΤΟΣ για τον ίδιο και σε προσωπικό επίπεδο και ότι αργά ή γρήγορα θα τον έφερνε σε ΚΟΝΤΡΑ με εκείνο το κομμάτι που πρωτοστατούσε τότε στις εξελίξεις, πράγμα που έγινε κιόλας τελικά.

Κι επειδή βλέπω αυτούς του "φίλους"¨πολύ λαλίστατους και ξεσαλωμένους τελευταία με τον Δημήτρη, όταν μου δείξουν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ από το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ του Γιάννη Βαρδινογιάννη ή από εκείνους που τότε υποτίθεται ήταν στο πλευρό του και δεν του έκαναν πόλεμο, να έχουν βγει να μιλήσουν έτσι και να κρατήσουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΑΣΗ με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να μου τον πουν και να μου τον δείξουν,για να μάθω και εγώ ποιοι και ποια είναι τελικά τα... παλικάρια στον Παναθηναϊκό.

Και τέλος το πιο σημαντικό.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χυδαιότητα, υποκρισία, προσβολή και ντροπή απέναντι στην οικογένεια Γιαννακόπουλου και στον ΠΑΥΛΟ και τον ΘΑΝΆΣΗ Γιαννακόπουλο, αυτό το απίστευτο "έγώ τον Παύλο και τον Θανάση τον αγαπάω και τον τιμάω για όσα έκαναν στον Παναθηναϊκό, αλλά ο Δημήτρης δεν έχει σχέση μαζί τους και τα χω μόνο μαζί του" που έχουν κάνει καραμέλα κάμποσοι στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια.

Επί της ουσίας και για να μην κρυβόμαστε, όλοι αυτοί, ή έστω οι περισσότεροι απ' αυτούς κανένα σεβασμό και ευχαριστω δεν νιώθουν για την οικογένεια Γιαννακόπουλου, αλλά επειδή δεν τολμάνε να το πουν στα ίσα για τον Παύλο και τον Θανάση γιατί θα τους πάρουν με τις πέτρες οι πραγματικοί Παναθηναϊκοί και νομίζουν απλά ότι ο Δημήτρης είναι ο πιο εύκολος δρόμος, το γυρνάνε στο κλέφτικο και τα ρίχνουν... μόνο σ' αυτόν υποτίθεται.

Κι επειδή παρατράβηξε και αυτό το ανέκδοτο.

Κατ΄ αρχήν δεν το ξέραμε ρε παιδιά ότι έπρεπε να κάνουμε... δημοψήφισμα στον κόσμο να αποφασίσει ποιον θέλει ο... κόσμος νάχει... γυιο ή θυγατέρα ή ξάδερφο ή ανιψιο ο κάθε παράγοντας του Παναθηναϊκού, αν θα είναι μαυρομάλλης ή ξανθός, ψηλός η κοντός, αδύνατος ή χοντρός, αν θα του αρέσει το άσπρο ή το κόκκινο κρασί, του... γούστου μας ή της προτίμησής μας γενικότερα και ότι τραβάει η ψυχή του καθενός.

Δεν το ξέραμε ειλικρινά, άμα είναι πέστε μας ακριβως πως... τον θέλετε κάθε φορά, να ξέρουμε πλέον να κάνουμε... παραγγελιά στους επόμενους να σας τον φτιάξουν όπως εσείς ακριβώς θέλετε.

Και πέρα από την πλάκα αν και δυστυχώς με αυτά που βλέπουμε και ακούμε δεν ειναι ακριβως πλάκα το παραπάνω.

Όποιος σέβεται πραγματικά την οικογένεια Γιαννακόπουλου και την προσφορά της στον Παναθηναϊκό και ειδικότερα τον Παύλο, δεν μπορεί να λέει "τον Παύλο τον γουστάρω αλλά τον γιο του όχι".

Αυτό κι αν είναι ασέβεια και προσβολή απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο που υποτίθεται σέβεσαι και τιμάς.

Αλλά και επί της ουσίας, δεν γίνεται να λες τιμάω την οικογένεια Γιαννακόπουλου, αλλά την.. σπάω σε κομμάτια και την αντιμετωπίζω... ανά περίπτωση όποτε σε βολεύει.

Η οικογένεια Γιαννακόπουλου ήταν και είναι ένα ΕΝΙΑΙΟ πράγμα, ήταν αυτή τόσα χρόνια πρόσφερε τα πάντα στον Παναθηναϊκό και αυτό το έκανε και τότε που ήταν στο τιμόνι του Παναθηναϊκού ο Παύλος και ο Θανάσης και στην συνέχεια που ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Τώρα το αν ο καθένας είχε την δική του προσωπικότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά, τα δικά του ξεχωριστά προσόντα ή ικανότητες και τις δικές του αδυναμίες όπως όλοι άνθρωποι, αυτό ούτε σημαίνει ούτε δίνει δικαίωμα στον οποιοδήποτε να την κομματιάζει και να την αντιμετωπίζει ιστορικά σαν διαδρομή και προσφορά στον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του κατά το δοκούν.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε την σκυτάλη από τον Παύλο και την κράτησε όσο γινόταν σταθερότερα και ψηλότερα στο δικό του χρονικό ορίζοντά, σε πολύ διαφορετικές συνθήκες συνολικά στην Ελλάδα και ειδικότερα στο μπασκετ σε Ελλάδα αλλά κυρίως σε Ευρώπη και στην μετεξέλιξη της Ευρωλίγκα, συνέχισε στην ίδια παράδοση με τον πατέρα του και τον θείο του να βάζει απλόχερα το χέρι στην τσέπη του για τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ και είναι τουλάχιστον αχαριστία και προσβολή όχι απλά το... ξεχώρισμα από τον ίδιο του ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, αλλά το να μην συνυπολογίζεται και η καθαρά ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ συνεισφορά στην ΣΥΝΟΛΙΚΗ προσφορά και παρουσία της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Και απλά και μόνο η κατάσταση στον Παναθηναϊκό άμα... της απουσίας του, μιλάει από μόνη της για του λόγου το αληθές.