Τα... είδε όλα ο αγχωμένος Κορμπεράν - Επιστροφή Μασούρα, Αγκιμπού

Ψυχοβγαλτικά μεν, προκρίθηκε δε. Στο κάτω κάτω της γραφής, οι προκρίσεις είναι που μετράνε και όταν περνάει ο καιρός όλο και λιγότεροι θα θυμούνται τα πως και τα γιατί. Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε κόντρα στη Σλόβαν, παρότι εμφάνισε τις γνωστές δυσλειτουργίες του στη Μπρατισλάβα, και έκλεισε ραντεβού με τον Απόλλωνα Λεμεσού στα πλέι οφ του Europa League.

Ο Κάρλος Κορμπεράν τα... είδε όλα και πριν από το ματς, με τις πολλές απουσίες, αλλά και κατά τη διάρκειά του αφού παίκτες του αποχώρησαν με νέα προβλήματα τραυματισμού. Λογικό είναι ο Ισπανός να αγχώνεται αφού βλέπει ότι πρέπει να... κολυμπήσει στη θητεία του στο μεγάλο λιμάνι ξεκινώντας από τα πολύ βαθιά. Δείγμα άγχους ήταν και το ότι, ως ένα βαθμό, ακολούθησε την πεπατημένη του προκατόχου του στο φινάλε της κανονικής διάρκειας του ματς. Η πρόκριση τον ένοιαζε και γι' αυτό έβαλε τον Μανωλά σημαίνοντας οπισθοχώρηση. Προφανώς δεν θα ήθελε να γίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό η οπισθοχώρηση αλλά ξεκάθαρα τον έκαιγε να διατηρηθεί το μηδέν και να παρθεί η πρόκριση μ' αυτό το 1-0 που κρατούσε από το 54' και το γκολ του Ζίνκερναγκελ.

Όμως οι πολλοί αμυντικοί ή το να παίζεις πιο χαμηλά, κοντά στην περιοχή σου, δε σημαίνει απαραίτητα ότι αμύνεσαι καλύτερα και πιο αποτελεσματικά. Όσο καλοί και να είναι οι στόπερ και οι μπακ σου, όταν δέχονται επιθέσεις των αντιπάλων διαρκώς κουράζονται σωματικά και πνευματικά και το λάθος κάποια στιγμή θα γίνει. Στον αντίποδα και οι πολλοί μεσοεπιθετικοί ή φορ δεν σημαίνουν απαραίτητα αποτελεσματική επίθεση.

Ο Ολυμπιακός την είχε ανάγκη αυτή την πρόκριση, έστω και έτσι. Την είχε ανάγκη ψυχολογικά πάνω απ' όλα, φυσικά και από οικονομικής πλευράς και πρεστίζ. Θα ήταν ό,τι χειρότερο να βιώσει δεύτερο στη σειρά αποκλεισμό αυτό το καλοκαίρι και μάλιστα από μια ομάδα που είναι τίμια αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο. Αν πρέπει να σταθεί κανείς σε πρόσωπα, αξίζει να το κάνει για τον Γιώργο Μασούρα που βοήθησε πολύ και δήλωσε ουσιαστικά παρών μετά από καιρό.

Η ψυχολογία του διεθνούς Έλληνα εξάλλου (και ψυχολογία γενικώς του Ολυμπιακού) φάνηκε στη δήλωσή του μετά το ματς. Δεν ήθελε καν να σκέφτεται, είπε, τι θα συνέβαινε αν αποκλείονταν ο Ολυμπιακός... Πραγματικά, ούτε καν να το σκέφτεται ο οποιοσδήποτε, γι' αυτό και οι πανηγυρισμοί στο φινάλε απ' όλους στην ομάδα κι ας γνωρίζουν ότι δεν έγινε κάποια υπέρβαση αλλά το αυτονόητο.

Σημαντικό ήταν ότι επέστρεψε, μετά από έναν τραυματισμό επίσης, ο Αγκιμπού και μάλιστα με γκολ. Σημαντικό για τη δική του ψυχολογία αφού εδώ και μήνες αγνοούνταν ο καλός εαυτός του. Σημαντική φυσικά ήταν και η εικόνα του Βατσλίκ που με εξαίρεση 1-2 περιπτώσεις (σ.σ.: το μεγαλύτερο λάθος το έκανε στη φάση που δέχθηκε γκολ αλλά ήταν οφ σάιντ και ακυρώθηκε) στάθηκε και βοήθησε τα μέγιστα. Με εξαίρεση ένα πέναλτι πήδηξε σε όλα στις σωστές γωνίες και έπιασε το τελευταίο για να στείλει, με το εύστοχο του Βαλμπουενά αμέσως μετά, τον Ολυμπιακό στα πλέι οφ του Europa.

ΥΓ: Πολλές επιθετικές αρετές έχει ο Άβιλα και πλέον είναι ξεκάθαρο αφού ο παίκτης το δείχνει διαρκώς. Αυτό που απομένει είναι να δούμε τις αμυντικές του συμπεριφορές στα πιο δύσκολα ματς.