Εξωγήινος Γιάννης, κλάμα ο Μουλαομέροβιτς - Το… χάρισε ο Καλάθης

Κροατία - Ελλάδα: Πως λένε στα πανηγύρια; Ένα ευρώ το βρακί κυρία, ένα ευρώ, ένα ευρώ. Δε σ’ αρέσει, το πετάς!
Έτσι και με τις νίκες στα μεγάλα τουρνουά:
Άμα δε σ’ αρέσει, πέταξέ την!

Άσχημη νίκη, δίχως φιγούρες και φαντασμαγορίες ρε φίλε, ακόμη και τα καρφώματα του Γιάννη πεντακόσια κιλά άγχος κουβαλάγανε. Πρώτη μέρα στη διοργάνωση, βαριά τα πόδια του Σλούκα από τον τραυματισμό, το αυτό και του Παπαπέτρου και μη συζητάμε τώρα που μπήκαμε να παίξουμε χωρίς πεντάρι απέναντι σε αυτόν τον βόιδακλα τον Ζούμπατς. Ναι παιδιά, το ξέρω ότι κάλυψε τη θέση ο Γιάννης, αλλά δεν είναι για παίζει εκεί, ούτε καν ο κόουτς Μίσσας στην εθνική εφήβων δεν τον έβαζε σέντερ. Ετοιμοπόλεμη η Κροατία, κουτσό άλογο η Ελλάδα και πάλι κερδίσαμε. Μην το συζητάς και μην το πεις ούτε του παπά, ούτε καν του Μητροπολίτη Δωδώνης!

Και πάμε στις λεπτομέρειες, διότι πάντοτε εκεί κρύβεται ο διάβολος. Είχε 44 ρημπάουντ η εθνική Ελλάδος, έναντι 37 της Κροατίας, είχε 5 μπλοκ έναντι 2, είχε 11 κλεψίματα έναντι 5, είχε 17 ασίστ έναντι 15 και είχε και μόλις 9 λάθη έναντι 18 των αντιπάλων μας. Έτσι τον πατάς κάτω τον άλλο, όσο κι αν είναι χειρότερα τα ποσοστά σου σε τρίποντα, δίποντα και βολές. Αλλά εσύ είχες περισσότερες βολές, γιατί επιδίωξε να φάει το ξύλο της ζωής του ο Γιάννης και το έφαγε. Για να κλαίει και να χτυπιέται στους ρέφερυ ο Μουλαμέροβιτς (παρεμπιπτόντως, δεν ήταν κακή η διαιτησία), που τα ήθελε όλα δικά του. Αυτός και οι παίκτες του, κλασικοί Βαλκάνιοι γκρινιάρηδες, που μάζευαν τεχνικές ποινές σαν καραμελίτσες!

Να θυμηθούμε όμως και κάτι που είχα γράψει πριν από καμιά εικοσιπενταριά μέρες, μετά από το τέλος του αγώνα Ελλάδα-Ισπανία:
«Επιτέλους ένα βρωμόχερο στην εθνική. Με όλο τον σεβασμό στον Λαρεντζάκη, ο Ντόρσεϊ ανεβάζει επίπεδο στους σουτέρηδες (αθάνατε Λάζαρε Λέσιτς!) της ομάδας».
Και το ανέβασε όντως και δραματικά το επίπεδο ο Ντόρσεϊ, παίζοντας σχεδόν μόνος του στο πρώτο ημίχρονο του Κροάτες. Επιθετικά δηλαδή, μιας και στην άμυνα μοχθούσε και πονούσε όλη η ομάδα. Αλλά αυτά που έβαζε ο Τάιλερ, είχαμε χρόνια να τα δούμε από παίκτη της δικής μας ομάδας και συνήθως τα βλέπαμε από πρώην Γιούγκους. Βάλε και το αεροπλανικό του λίγο πριν το τέλος που μας έδωσε ανάσες και ο αθλητής έκανε την τέλεια εμφάνιση και ήταν το απόλυτο αντίδοτο στο τείχος των Κροατών απέναντι στον Γιάννη.
Το οποίο τείχος δούλεψε, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε, μιας και ο νούμερο ένα παίκτης του κόσμου δεν είχε καμία ρέντα ούτε από μεσαία, ούτε από μακρινή απόσταση. Είχε, όμως, το καθαρό μυαλό και τις εξωγήινες ικανότητες να σηκωθεί στο κατάλληλο τάιμινγκ και στο Θεό και να ρίξει στον Σμίθ την πιο κρίσιμη τάπα του αγώνα. Αν έμπαινε εκείνο το τρίποντο, θα μας είχαν σπάσει τη ράχη οι Κροάτες. Δεν μπήκε και σπάσαμε εμείς τη δική τους…

Υ.Γ. 1: Για τον Αγραβάνη σας τα ‘λεγα. Μεγάλο ταλέντο, ούτε μια ώρα δουλειά στο γυμναστήριο. Σήμερα, πάντως, το υπέγραψε το καινούριο του συμβόλαιο. Και με ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας, νομίζω.

Υ.Γ. 2: Αυτό το πράγμα με τον Καλάθη, που κόντεψε να το γυρίσει μόνος του το ματς στην τρίτη περίοδο και να το χαρίσει στους Κροάτες, να το δούμε κάπως.

Υ.Γ. 3: Αν το κοιτάξει κανείς σε βάση ΝΒΑ, η Κροατία διαθέτει πολύ καλύτερους παίκτες από τους δικούς μας. Αλλά άμα έχεις Γιάννη και κανονικό προπονητή…