Πρέπει να μπει ένα... φρένο στον Ολυμπιακό - Κρυάδα με Κούντε

Ο Ολυμπιακός αναμενόμενα δεν ήταν καλός στην πρεμιέρα του στους ομίλους του Europa League κόντρα στη Ναντ.

Και δεν ήταν για τους λόγους που ξέρουμε και έχουν χιλιοειπωθεί (και δεν θέλω να σας κουράσω λέγοντας ξανά τα ίδια) και έγιναν περισσότεροι εξαιτίας των κομβικών απουσιών Ινμπεόμ και Εμβιλά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη μάλιστα είναι τόσο έντονη ήδη η σφραγίδα του Νοτιοκορεάτη στο παιχνίδι του Ολυμπιακού που φάνηκε να λείπει περισσότερο και από τον Γάλλο. Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας, αγωνιστικός και προσωπικός, του Χουάνγκ που θα προβληματίζει άπαντες κάθε φορά που θα απουσιάζει, ας ελπίσουμε ότι θα απουσιάζει σπάνια. Τα πνευμόνια του, την ομαδικότητά του και φυσικά την ποιότητά του τα έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός για να επιστρέψει το συντομότερο στον εαυτό που θέλουν όλοι.

Αυτός που σίγουρα δεν ικανοποίησε στη Γαλλία, και ειδικά σ' αυτό το ματς δίχως Ινμπεόμ και Εμβιλά όφειλε να κάνει το βήμα μπροστά και να πει «είμαι εδώ», νομίζω ήταν ο Πιερ Κούντε. Ειδικά στο α' ημίχρονο ήταν στα όρια του απογοητευτικού. Ένας διεθνής χαφ 27 ετών που περίμενε επί ένα χρόνο τις ευκαιρίες του, τις παίρνει τώρα που τον έχει ανάγκη η ομάδα και είναι από απλά καλός (σε 1-2 ματς) έως κακός όπως στη Ναντ. Θα μπορούσε, ενδεχομένως, ένας καλός και πειστικός Κούντε να κάνει τον Ολυμπιακό να αναθεωρήσει τα περί απόκτησης άλλου κεντρικού χαφ, έστω και για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Από εκεί και έπειτα, δεν ήταν μόνο ο Κούντε που δεν στάθηκε στο ύψος της περίστασης, η συντριπτική πλειοψηφία όσων αγωνίστηκαν ήταν κακοί. Πολλά λάθη έκανε και ο Παπέ Σισέ που έδινε μονίμως τη μπάλα στους αντιπάλους με επιπόλαιες πάσες. Ακόμα και ο συνήθως συνεπής και ασφαλής αμυντικά Ρέαμπτσιουκ δεν ήταν όπως τον έχουμε συνηθίσει. Ο Ουΐ Τζο πάλευε μπροστά αλλά δεν πήρε ποτέ σωστά τη μπάλα. Του Μπιέλ φάνηκε να μην του πηγαίνει να παίζει στα πλάγια. Τυχαίο ή όχι όταν μετακινήθηκε στον άξονα ο Ολυμπιακός παρήγαγε (πέρασε από τα πόδια του η μπάλα) τη μοναδική καλή του στιγμή στο α' ημίχρονο που κατέληξε σε πλασέ του Άβιλα (κι αυτός ήταν πολύ ασταθής αμυντικά) πάνω από το οριζόντιο δοκάρι.

Ειδικά στο α' ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν συνολικά κακός. Το σίγουρο είναι πως πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σταματήσει αυτό το φαινόμενο με τα γκολ που δέχονται οι Πειραιώτες από το 90' και μετά. Ήταν το 4ο φετινό ματς στο οποίο συμβαίνει. Πρέπει να μπει ένα... φρένο. Τα γκολ στο 90' ή τις καθυστερήσεις πληγώνουν περισσότερο αφού δεν υπάρχει χρόνος για απάντηση.

Επίσης νομίζω πρέπει να «κρατήσουμε» και να μην προσπεράσουμε τη δήλωση του Κάρλος Κορμπεράν μετά το ματς ότι η αλλαγή στη διάταξη, το να παίξει με τρεις στην άμυνα δηλαδή, δεν έγινε από ανάγκη λόγω των απουσιών αλλά ήταν επιλογή του και θα έπαιζε έτσι ούτως ή άλλως, με Ινμπεόμ και Εμβιλά διαθέσιμους. Κατά πως φαίνεται δηλαδή θα το ξαναδούμε αυτό σε ματς που κρίνει ο Ισπανός κόουτς ότι θα πρέπει να παίξει έτσι.

ΥΓ: Για τον Ρατζέλοβιτς και την παραχώρησή του, προσωπικά, δεν έχω κάτι να συμπληρώσω. Όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε τη γνώμη μου. Για ένα πολύ καλό διάστημα (ως αλλαγή) κόντρα στην Κράσνονταρ και ένα γκολ κόντρα στην ΑΕΚ σε τελικό Κυπέλλου, πήρε πολλές περισσότερες ευκαιρίες απ' όσες αληθινά άξιζε και αποδείκνυε ότι δικαιούνταν. Σε διαρκή στασιμότητα ήταν ο Σέρβος που δεν έπειθε ότι αξίζει να είναι ένας από τους εξτρέμ του Ολυμπιακού. Δεν θα λείψει σίγουρα...