Μακριά Παναθηναϊκάρχες και άσχετοι - Ό,τι χειρότερο να μπλέξει με τη διαιτησία

Το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός μετά το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, θα είναι να χάσει την αυτοσυγκέντρωση και τον στόχο του και να μπει σε μια αντιποδοσφαιρική διαδικασία επικοινωνιακής μάχης για την διαιτησία και για το αν τον αδικεί τον ευνοεί.

Κι αυτό γιατί αν στην πρώτη δυσκολία, που στο κάτω κάτω της γραφής δεν του κόστισε και βαθμολογικά, απλά δυσκολεύτηκε και ζορίστηκε για να πάρει αυτό που έπαιρνε σχετικά άνετα μέχρι τώρα, δηλαδή την νίκη, βουτήξει σ' αυτή την ιστορία και όλος ο οργανισμός του μετατοπίσει εκεί το βάρος και το ενδιαφέρον του, θα χάσει το ατού που είχε μέχρι τώρα στην μάχη του πρωταθλήματος.

Το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι δηλαδή της ιστορίας, στο οποίο μέχρι τώρα υπερτερούσε και που ήταν αυτό που του επέτρεψε να έχει το σερί που τον έχει πρώτο και με διαφορά στην βαθμολογία.

Δεν ξέρω ποιοι ή ποιος φαεινός νους είχε αυτή την ιδέα, το να βάλει δηλαδή ξαφνικά τον Παναθηναϊκό στην πρώτη γραμμή μιας τέτοιας συζήτησης, που μέχρι τώρα απασχολούσε αποκλειστικά και μόνο τους ανταγωνιστές του, αλλά τ ο σίγουρο είναι πως αν αυτός δεν είναι κάποιος από τους... αντιπάλους του που προσπαθεί έτσι να αποσυντονίσει το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού και είναι κάποιος ή κάποιοι από τα... επιτελεία του ίδιου του Παναθηναϊκού, προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στον σύλλογό του και τις καλύτερες σε όσους περιμένουν τα στραβοπατήματα ή τα σημάδια κλαταρίσματος του πρωτοπόρου αυτή την στιγμή του πρωταθλήματος.

Με λίγα λόγια με όλο αυτό το θόρυβο, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να χάσει αυτό που είχε και πρακτικά μέσα στο γήπεδο αλλά και σαν αίσθηση στο σύνολο των φιλάθλων της χώρας, ότι δηλαδή είναι μέχρι τώρα η πιο δεμένη, η πιο αξιόμαχη και η πιο αποτελεσματική ομάδα του πρωταθλήματος.

Αυτά ήταν μέχρι τώρα τα ατού του Παναθηναϊκού και αυτά θα πρέπει να διαφυλάξει και για την συνέχεια και ταυτόχρονα να δει αν αυτά... κινδύνεψαν ή κάπου εμφάνισαν ρωγμές στο παιχνίδι με το Αστέρα Τρίπολης.

Γιατί πρακτικά αυτό έγινε στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός στο πρώτο παιχνίδι που δεν μπόρεσε να το πάει άνετα και αντιμετώπισε μια ομάδα που τον έπαιξε σκληρά, αντιαθλητικά αν θέλετε με την ανοχή και του διαιτητή και μια σειρά άλλα πράγματα, φάνηκε να λυγίζει, να κωλώνει, να εκνευρίζεται και πάνω απ' όλα να μην βγάζει στο γήπεδο αυτή την σιγουριά του "ότι και να γίνει θα κερδίσουμε" που έβγαζε μέχρι τώρα.

Το ότι έγινε μια φάση που στις περισσότερες φορές θα πέρναγε άνευ συζήτησης και που τελικά για μια σειρά λόγους οδήγησε στο πέναλτι που τον γλίτωσε από τα χειρότερα, δεν αλλάζει την ποδοσφαιρική ουσία του πράγματος.

Κι αυτή ήταν ότι ο Παναθηναϊκός στο συγκεκριμένο παιχνίδι, εμφανίστηκε διαφορετικός απ' ότι στα προηγούμενα μέχρι τώρα, με χτυπητές αδυναμίες στην εμφάνισή του.

Κακή κυκλοφορία, εκνευρισμός, έλλειψη ατομικών προσπαθειών που θα έδιναν λύσεις, λειψή αυτοπεποίθηση και συγκέντρωση στο παιχνίδι και σημάδια απογοήτευσης όσο περνούσε η ώρα χωρίς το γκολ.

Και σ' αυτό δεν μπορεί να αποτελεί εξήγηση και... δικαιολογία οι απουσίες των Σπόραρ και Τσέριν.

Γιατί από την μια, δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο που να βγάζει μια σεζόν χωρίς ποτέ να απουσιάζουν κάποιοι βασικοί της παίκτες για διάφορους λόγους και κατά δεύτερον δεν γίνεται ο Παναθηναϊκός να δημιουργήσει από τώρα μια ψυχολογία και νοοτροπία, πως όποτε του λείπουν ένας ή δυο παίκτες, είναι μοιραίο να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις απαιτήσεις ενός παιχνιδιού.

Καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αν ο Παλάσιος και ο Μπερνάρ ήταν στοιχειωδώς καλοί μέσα στο γήπεδο, λογικά ο Παναθηναϊκός δεν θα αντιμετώπιζε τα προβλήματα που αντιμετώπιζε κόντρα στον Αστέρα.

Κι αυτό γιατί, σε τέτοια παιχνίδια που ο αντίπαλος κλείνεται, παίζει σκληρά και χωρίς ανοιχτούς χώρους, δεν αναλάβουν δράση οι θεωρητικά πιο ικανοί παίκτες σου στις ατομικές ενέργειες, σε τεχνική, σε ντρίπλα και γενικά αυτοί που θα διασπάσουν αυτές τις άμυνες και θα δημιουργήσουν υπεραριθμίες και επικίνδυνες καταστάσεις στην αντίπαλη περιοχή, τότε πολύ δύσκολα υπάρχει άλλη συνταγή για να πάρεις το αποτέλεσμα, πέρα από την βοήθεια της τύχης ή μια απόφαση σαν κι αυτή της φάσης του πέναλτι που μετέτρεψε σε γκολ ο Αϊτόρ.

Και το θέμα αυτό είναι για τον Παναθηναϊκό.

Να αφήσει στη μπάντα τους... μάχιμους Παναθηναϊκάρχες της φακής που άσχετοι από ποδόσφαιρο και τις απαιτήσεις του, βούτηξαν με μιας στο μόνο πεδίο που ξέρουν να υπηρετούν αυτό του παρασκηνίου, της διαιτησίας, της... επικοινωνίας και όλα τα σχετικά και να δουλέψει ακόμα πιο εντατικά στο πως θα είναι καλύτερα προετοιμασμένος σε τέτοιου είδους αποστολές, καθώς είναι λογικό και αναμενόμενο ότι θα αντιμετωπίσει κι άλλες και πολλές τέτοιες, στην διάρκεια του πρωταθλήματος.

Το ότι... ζητάμε πολλά και κυρίως "ποδοσφαιρικά" από ένα κύκλωμα και ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό, είναι όντως γεγονός.

Αλλά γεγονός είναι από την άλλη, ότι ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του, έχουν αποδείξει μέχρι τώρα ότι ξέρουν να "απομονώνουν" τέτοιες παραφωνίες και να αναζητούν ποδοσφαιρικές λύσεις και απαντήσεις στις δυσκολίες που συναντάνε στο δρόμο τους για τον μαραθώνιο του πρωταθλήματος.