Επέστρεψε η κανονικότητα στον Ολυμπιακό - Εξέθεσε Μαρτίνς ο Βρουσάι

Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου κόντρα στην Φράιμπουργκ, ήταν μακράν ο καλύτερος Ολυμπιακός της τρέχουσας σεζόν. Συνολικά άντεξε για 60 με 70 λεπτά στο υψηλό τέμπο και τις εντάσεις που έβαζε η ομάδα κορυφής της Μπουντεσλίγκα. Κι ας μην είχε ο Μίτσελ τις λύσεις των Χάμες/Σαμασέκου/Σωκράτη/Μπακαμπού, παίκτες ξεκάθαρα του βασικού κορμού!

Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο πως αυτή η εμφάνιση (όντως για...χειροκρότημα και για να την θυμούνται οι οπαδοί του) ήρθε ως συνέχεια εκείνης του δεύτερου 45λεπτου στο Αγρίνιο! Και δεν είναι συγκυριακό γιατί αυτή την φορά οι δύο ενδεκάδες του Μίτσελ είχαν...μόνο 3 αλλαγές!! Οι δυο μάλιστα ήταν αναγκαστικές (Σωκράτης και Χάμες)...

Ναι, ο Ολυμπιακός με τον Μίτσελ παρουσιάζει πλέον σημαντική/εμφανέστατη βελτίωση. Ξαναγίνεται κανονική ομάδα σε όλα της. Έστω και τέλη Οκτώβρη επιτέλους δημιούργησε ένα συγκεκριμένο γκρούπ, κατέληξε στον βασικό κορμό της ομάδας, έχει βρει... σχήμα - ενδεκάδα και (πολύ βασικό) ξαναδίνει την χαμένη πίστη στους "ερυθρόλευκους που με θέληση & αποφασιστικότητα πάνε στις μονομαχίες...

Ο Μίτσελ, λοιπόν, "μαζεύει" σιγά, σιγά αλλά σταθερά όλο αυτό το ... χάος που είχε δημιουργήσει ο καλοκαιρινός ποδοσφαιρικός παραλογισμός του κλαμπ. Την ατομική ποιότητα την είχε - και σε κάποιες θέσεις την ... παρα έχει - τώρα που βρίσκει και τον κορμό ο προπονητής του, περιμένω να το δούμε σύντομα και στο πρωτάθλημα. Τουλάχιστον για μένα, στέλνει ξανά ξεκάθαρα μηνύματα στον ανταγωνισμό πως παραμένει ισότιμος διεκδικητής. Το "ερχόμαστε" σε Παναθηναϊκό κι ΑΕΚ, στα προσεχή ντέρμπι, προσφέρονται για "απαντήσεις". Ήδη οι Πρωταθλητές πετάνε το γάντι και στους δύο!!!

Ο Ολυμπιακός εξελικτικά αυτή την στιγμή εξαρτάται απο παίκτες καταλύτες. Ο Εμβιλά είναι η "καρδιά" της ομάδας, ο Ιν Μπέομ Χουάνγκ τα πνευμόνια της, ο Χάμες η παγκόσμια κλάση/ηγέτης, ο Ελ Αραμπί στο Φράιμπουργκ ξανάγινε ο "παικταράς και σκόρερ" σέντερ φορ που τόσο έλειψε μέχρι τώρα στην ομάδα ενώ ο Πασχαλάκης έκανε τεράστια εμφάνιση.

Σε κάποιους ο Πασχαλάκης θύμισε τον Ρομπέρτο, σε άλλους τον Σα. Σε εμένα πάλι τον...Σαργκάνη (στην φάση που βγάζει το σίγουρο γκολ στην κεφαλιά του ... "Γερμανού Τσιριμώκου") αλλά και τον "Σούπερμαν" Πασχαλάκη της σεζόν που ο ΠΑΟΚ πήρε αήτητος τον τίτλο!!

Κοντά σε αυτούς βέβαια ο ποιοτικός Μπιέλ, ο εξαιρετικός - για μια ακόμη φορά - Άβιλα αλλά και ο Βρουσάι που νομίζω εκθέτει τους προκατόχους του Μίτσελ (περισσότερο βέβαια τον Μαρτίνς, λιγότερο τον Κορμπεράν). Μάλιστα φαντάζει σαν πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική σε πιο εύκολα ματς να ξεκινάνε ο Αβιλα δεξιά και ο Βρουσάι αριστερό μπακ. Ή για να το...προχωρήσω να δούμε το δίδυμο Αβιλά - Βρουσάι στην δεξιά πτέρυγα σε ματς με αντιπάλους ίδιων μέτρων! Ταχυδυναμικό, μπαλάτο, με τον έναν και τον άλλον να μπορούν να εναλλάσσονται στο ποιός θα παίζει μπακ και ποιος μπροστά του. Πόσο μάλλον όταν στον άξονα θα υπάρχουν χαφ τύπου Εμβιλά/Ιν Μπέομ.

Θα φανεί βέβαια προσεχώς αλλά το δίδυμο Άβιλα - Βρουσάι στα χέρια του Μίτσελ μπορεί να εξελιχθεί και να αποδειχθεί οτι μαζί κάνουν την δουλειά καλύτερα ακόμη κι από εκείνη που έκανε ο Ομάρ όταν ήταν στα τοπ του!!

Στην συνολική εικόνα της ομάδας, μπορεί να μιλάμε για... αυτονόητα αλλά στον φετινό Ολυμπιακό κάπου ακόμη κι αυτά είχαν ξεχαστεί. Στο Φράϊμπουργκ όμως, είχαμε την ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΌΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ.

Είδαμε μια ομάδα που είχε πλάνο και τακτική, με παίκτες που όσο άντεξαν τα υπηρέτησαν/υποστήριξαν. Για μια ώρα οι "ερυθρόλευκοι" σχετικά εύκολα έσπαγαν το πρέσινγκ του αντιπάλου κι έβγαζαν με ασφάλεια και ταχύτητα την μπάλα μπροστά. Κάτι που οφειλόταν βασικά στην 4άδα της άμυνας τους αλλά και στους Εμβιλά - Ιν Μπέομ που ήταν το δίδυμο των κεντρικών χαφ (ως 6άρι και ως δεύτερο 6άρι αντίστοιχα). Ο Ολυμπιακός (ειδικά στο α' ημίχρονο) όποτε χρειαζόταν κρατούσε καλά την μπάλα ή έκλεβε μπάλες και έβγαζε αντεπιθέσεις και φάσεις, την κυκλοφορούσε γρήγορα στο τρανζίσιον, ήταν πολύ καλός.

Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός όσο περνούσε η ώρα έμενε από δυνάμεις/ενέργεια/αντοχές, και μετά το 70' άρχισε η...κατηφόρα προς την εστία του Πασχαλάκη. Η Φράιμπουργκ δεν κατέβασε ταχύτητα και σε τέτοιους (γερμανικούς) ρυθμούς που παίζουν οι καλές ομάδες που ξεχωρίζουν στην Μπουντεσλίγκα, δεν μπορεί να αντέξει καμία ελληνική. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια...

Στο πρώτο ημίχρονο το Φράιμπουργκ - Ολυμπιακός εύκολα το σκορ θα μπορούσε να είναι 0-2! Στο δεύτερο ημίχρονο όμως, αντί για 1-1 θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ακόμη και 3-1! Στα τελευταία 25 με 30 λεπτά ο Πασχαλάκης ήταν συγκλονιστικός. Έκανε 5 τρομερές επεμβάσεις, από τις οποίες οι 2 είναι για παγκόσμιο ...viral.

Ο διεθνής κίπερ παρότι όσο πλησίαζε το φινάλε του ματς η περιοχή του περνούσε ... μαρτυρικές στιγμές από την πολιορκία της Φράιμπουργκ, αυτός κρατούσε σχεδόν μόνος του το 0-1!! Έφτασε μάλιστα μόλις 3 λεπτά από το να δώσει την πρώτη ευρωπαϊκή νίκη στον Ολυμπιακό μετά από 13 ματς (τα 10 την φετινή σεζόν). Για να κτυπηθεί τότε κι από την φετινή αρρώστια /κατάρα αυτής της ομάδας, να δέχεται γκολ στις καθυστερήσεις των αγώνων της (για 5η φορά σε ευρωπαϊκό). Κρίμα για την προσπάθεια που είχε προηγηθεί...

Ο Ολυμπιακός στο τέλος δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα, ούτε όμως, να βγει από την περιοχή του και να αμυνθεί πιο ψηλά. Η αρχική 11άδα του Μίτσελ είχε κυριολεκτικά αδειάσει από δυνάμεις ενώ δεν πήρε βοήθειες από τις αλλαγές του. Αν είχε διαθέσιμους στον πάγκο τους Σαμασέκου/Σωκράτη/Βρσάλικο/Μπακαμπού θα ήταν αλλιώς.

ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: μετά τον "Σούπερμαν" Πασχαλάκη, συγκλονιστικός ήταν και ο Ελ Αραμπί. Έκανε το καλύτερο του παιχνίδι, όχι μόνο επειδή ξαναγύρισε στο γκολ αλλά συνολικά με την παρουσία του. Κράταγε μπάλες, έσπαγε μπάλες, έπαιζε μπάλες. Ήταν τόσο καλός που έκανε τον έτσι κι αλλιώς λίγο Ουι Τζο Χουάνγκ να φαίνεται ...ελάχιστος όταν πέρασε αλλαγή

Ο Μίτσελ "πιστώνεται" εκτός απο τον Βρουσάι και την "αποκάλυψη Ντόι". Ο πιτσιρικάς που σιγά, σιγά μαθαίνει την θέση του στόπερ, τηρουμένων των αναλογιών και του αντιπάλου, έκανε πάλι σπουδαίο παιχνίδι.

Ο Γκάρι Ροντρίγκες είναι κανονικό και ποιοτικό εξτρέμ αλλά με...κατασκευαστικό θέμα, οπότε δεν μπορείς να στηριχθείς πάνω του όταν έχει τέτοια ροπή στους μυϊκούς τραυματισμούς και τόσες συχνές...επισκέψεις στα πιτς. Το θέμα με τους συχνούς τραυματισμούς του ασφαλώς και δεν είναι συγκυριακό, άρα ο Ολυμπιακός θέλει ενόψει Γενάρη ακραίο μεσοεπιθετικό.

Όπως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να στηριχθεί στον εξτρέμ Γκάρι και θέλει προσθήκη εκεί έτσι δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να στηρίζει και τον Μπα (δεν μιλάω κάν για το πρότζεκτ του "ελαφρόμυαλου" Σενεγαλέζου), οπότε τον Γενάρη πρέπει να πάρει και βασικό στόπερ, ο οποίος θα βοήθησει και στην εξέλιξη του Ντόι.

Από τους υπάρχοντες σέντερ μπακ, ο Σωκράτης χρειάζεται διαχείριση, ο Σισέ αποτελεί τεράστιο ερωτηματικό (θα πάει και Μουντιάλ) ενώ όπως είπαμε ο Μπά είναι ο... γνωστός Μπα. Αυτοκαταστροφικός, με προβληματική λήψη απόφασης, ανώριμος κοινώς "ανεπίδεκτος μαθήσεως". Στο τέλος της ημέρας ο μεγάλος χαμένος είναι ο Ολυμπιακός απο τους... Μπάδες!

ΥΓ.1 Απλώς μια χθεσινή σύγκριση του Ντόι με τον Ρέτσο (αν και κλασικός στόπερ, που είχε εμπειρία Μπουντεσλίγκας), που μπήκε αλλαγή, φτάνει και περισσεύει για το όποιο συμπέρασμα. Κυρίως για το ποιος πρέπει να αποτελέσει πρότζεκτ του κλαμπ που θα στηριχθεί μέσω των συμμετοχών του...