Ξεσαλωμένοι οι παίκτες - Κανείς δεν προειδοποίησε τον Αλαφούζο

Το πράγμα αρχίζει και γίνεται επικίνδυνο για τον Παναθηναϊκό, καθώς δυο απανωτές γκέλες με την επανέναρξη του πρωταθλήματος, μάλλον είναι κάτι που κανείς δεν το περίμενε.

Και το θέμα είναι απ' ό,τι φαίνεται, ότι δεν το περίμενε και η ίδια η ομάδα του Παναθηναϊκού, αφού φάνηκε απίστευτα επηρεασμένη αρνητικά μετά την πρώτη γκέλα με τον Ιωνικό στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Βέβαια εξήγηση υπάρχει, όπως και σημάδια πριν απ' τις γκέλες υπήρχαν, αλλά ποιος να τα καταλάβει;
Οι ίδιοι που τα... δημιούργησαν;
Σε καμιά περίπτωση.

Το πρόβλημα είναι ότι τελικά δεν μπόρεσε ο Γιοβάνοβιτς να κρατήσει ερμητικά κλεισμένα τα... παράθυρα στην ομάδα του, από τον θόρυβο που χωρίς λόγο και αιτία έχει ξεσηκώσει εδώ και καιρό όλος ο "ημιεπίσημος" περίγυρος που περιτριγυρίζει αυτό το έρμο και βασανισμένο ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού.

Ένα ποδοσφαιρικό τμήμα, ένας προπονητής και μια ομάδα που προχωρούσαν ήρεμοι, αυστηρά προσηλωμένοι στον στόχο τους και κυρίως μακριά και... χώρια από ηλίθιες ψευτο-Παναθηναϊκές κορώνες και διαγγέλματα που ξαφνικά και ενώ η ομάδα κάλπαζε πρώτη και με διαφορά, έβαλαν τον Παναθηναϊκό στην θέση του... κυνηγημένου, ξεκίνησαν τον... υπερ πάντων αγώνα εναντίον του... Ολυμπιακού που βρισκόταν 12 βαθμούς πίσω και αγνοούσαν επιδεικτικά το ορμητικό πλησίασμα της ΑΕΚ που επί της ουσίας αυτή ήταν στο δεδομένο χρονικό σημείο ο βασικός αντίπαλος και η απειλή για τον Παναθηναϊκό.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, βρέθηκε ξαφνικά την ίδια ώρα που για ψύλλου πήδημα σήκωνε θέμα για... σφαγή από την διαιτησία, να... απολογείται για λογαριασμό της... διαιτησίας, στις επιθέσεις που έκανε ο Ολυμπιακός εναντίον της για τους δικούς του λόγους,.

Ενώ την ίδια στιγμή η ΑΕΚ που στο ξεκίνημα της χρονιάς ήταν στο στόχαστρο και στο κέντρο της μάχης και της αντιπαράθεσης με τον Ολυμπιακό εντός κι εκτός γηπέδου, έμεινε σιωπηλή στο πλάϊ, μπόρεσε να μείνει προσηλωμένη αυστηρά και μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι της ιστορίας και απέφυγε κάθε φθορά και αποπροσανατολισμό από... επικοινωνιακές διαμάχες και κονταρομαχίες χωρίς αντίκρυσμα.

Και γιατί να το κάνει άλλωστε;

Αφού για... λογαριασμό της είχαν αναλάβει δράση οι... Παναθηναϊκάρχες της ιστορίας και ένας ολόκληρος επικοινωνιακός της πλάκας μηχανισμός που υποτίθεται εκπροσωπούσε και λειτουργούσε για λογαριασμό και προς όφελος του Παναθηναϊκού.

Ψιλά γράμματα αυτά, αλλά ποιος να να τα δει, ποιος να τα καταλάβει και ποιος να προειδοποιήσει κιόλας τον Άλαφούζο για το πως πήγαινε η ιστορία και πως την... πήγαιναν αυτοί στους οποίους έχει εμπιστευθεί και αναθέσεις τις τύχες, την εκπροσώπηση και την... υπεράσπιση υποτίθεται της ομάδας.

Επί της ουσίας τώρα κι επειδή διαβάζω και ακούω ως συνήθως ένα κάρο σαχλαμάρες από την λήξη του αγώνα με τον ΟΦΗ και μετά, δυο τρία πραγματάκια.

Κατ΄αρχήν είναι τουλάχιστον επικίνδυνοι όσοι είδαν στο παιχνίδι με τον ΟΦη την ομάδα να μπαίνει στο γήπεδο με μπλαζέ ύφος ή όχι τόσο μαχητικά όσο μέχρι τώρα στα παιχνίδια της, ή δίχως συγκέντρωση και όλα τα σχετικά.

Οι τύποι που το λένε αυτό, ή δεν έχουν επαφή με το άθλημα, ή δεν είδαν το παιχνίδι ή που είναι και το πιθανότερο, προσαρμόζουν την ερμηνεία και την περιγραφή των όσων έγιναν σ' αυτά που έχουν στο μυαλό τους και σ' αυτά που συμφέρει τους ίδιους να λένε για μια σειρά λόγους.

Με τον ΟΦΗ λοιπόν έγιναν στο ξεκίνημα του παιχνιδιού τα ακριβώς ανάποδα από αυτά που λένε.

Στο γήπεδο δηλαδή, μπήκε μια παθιασμένη, αγχωμένη και πάνω απ' όλα απίστευτα... νευριασμένη ομάδα.

Μια ομάδα δηλαδή που άφησε εκτός Λεωφόρου τα βασικά ατού που είχε μέχρι τώρα, δηλαδή την ηρεμία, την σιγουριά και την αυστηρότατη προσήλωση στο αγωνιστικό και ποδοσφαιρικό πλάνο που έχει δουλέψει ο προπονητής με τους παίκτες του και εμφανίστηκε απόλυτα προσαρμοσμένη με τον τρόπο που λειτουργεί και μιλάει ο "ημιεπίσημος" περίγυρός της και όσοι την περιβάλλουν.

Τρέξιμο, τρέξιμο, απίστευτο τρέξιμο, αλλά χωρίς λόγο και προσανατολισμό, θυμό και εκνευρισμό από το πρώτο λεπτό και διαμαρτυρίες ακόμα και όταν ο διαιτητής σφύριζε υπέρ της.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού εμφανίστηκαν τόσο... ξεσαλωμένοι και αποπροσανατολισμένοι μέσα στο γήπεδο, που λες και σε κάθε ενέργειά τους ακολουθούσαν την... ατμόσφαιρα και τις επιταγές της... εξέδρας και όχι τις ποδοσφαιρικές απαιτήσεις της στιγμής.

Αποτέλεσμα;

Πάσες με απίστευτη δύναμη και εκτός στόχου, μαρκαρίσματα με τόση ένταση και δύναμη στα όρια της κάρτας και πάνω απ' όλα μηδενικός εντελώς προσανατολισμός στην δημιουργία.

Έμοιαζε περισσότερο να δίνουν μια μάχη εντυπώσεων, απόδειξης πάθους και θέλησης με τον... εαυτό τους και την εξέδρα, παρά μια ποδοσφαιρική και με ήρεμη σκέψη στις επιλογές τους μάχη.

Κι ήταν τόσος ο παραλογισμός της ιστορίας, που ακόμα και αυτός Πέρεθ ή ο Μπερνάρ, έκαναν απίστευτα παράλογες βεβιασμένες και κυρίως δυνατές χωρίς λόγο πάσες σε χώρους που όχι μόνο συμπαίκτες τους δεν υπήρχαν, αλλά ούτε καν... αντίπαλοι ποδοσφαιριστές.

Μαζί με όλα αυτά, βάλτε και την έλλειψη του άστρου και της τύχης που είχε μέχρι τώρα στα παιχνίδια του ο Παναθηναϊκός, συνυπολογίστε και την μέτρια έως κακή μέρα συνολικά της μεσοεπιθετικής γραμμής, θυμηθείτε λίγο στην διάταξη του Παναθηναϊκού το πως ο Μπερνάρ που ουσιαστικά εγκατέλειψε από νωρίς την αριστερή πλευρά και πήγε κι έπεσε πάνω στον Τσέριν και τον Κουρμπέλη στα τρία τετραγωνικά μέτρα στο κέντρο της μεσοπειθετικής γραμμής του Παναθηναϊκού και τα υπόλοιπα έρχονται εύκολα σαν εξήγηση.

Το ότι σε ένα παιχνίδι με τον φετινό ΟΦΗ που έπαιζε με δέκα παίκτες από το δεκάλεπτο, υπάρχουν άνθρωποι που... ανακαλύπτουν σαν αιτία της γκέλας, τον... διαιτητή, το... αντιποδόσφαιρο του ΟΦΗ και τις... καθυστερήσεις, αυτό ειλικρινά με ξεπερνάει και δεν μπορώ καν να ασχοληθώ ή να σχολιάσω τέτοιου είδους αντιποδοσφαιρικές, αντιπαναθηναϊές και επιεικώς αστείες προσεγγίσεις.

Και δυο πραγματάκια ακόμα τελειώνοντας.

Ήταν τουλάχιστον αχαρακτήριστο και ανιστόρητο, μια εξέδρα και κυρίως εκπρόσωποι των ΜΜΕ που υποτίθεται έχουν ζήσει τα προηγούμενα χρόνια τον Παναθηναϊκό, να βρίζουν χυδαία και να αποδοκιμάζουν σύσσωμοι ένα παίκτη -τον Μαρινάκη- που πριν λίγα χρόνια πήγε να χάσει κυριολεκτικά την ζωή του με την φανέλα του Παναθηναϊκού όταν του γύρισε η γλώσσα στο Χαριλαου κόντρα στον Άρη και τον έσωσε στο παρά πέντε ο Βασίλης Οικονομίδης, επειδή τραυματίστηκε και έμεινε στο χορτάρι λίγα λεπτά. Επιεικώς απαράδεκτο.

Και τέλος, συνεχίστε παιδιά.

Συνεχίστε άμπαλοι όλης της οικουμένης να κράζετε τον Ιωαννίδη, να λέτε δεν έχουμε επιθετικό πλην του Σπόραρ, δεν ξέρει μπάλα και δεν έχει το... γκολ ο Ιωαννίδης και να πανηγυρίζεις κάθε φορά που ακούτε ότι μπορεί να φύγει αν δεν το... απαιτείται κιόλας.

Δεν έχετε καταλάβει, ότι το πραγματικό πρόβλημα και δίλημμα γι' αυτό το παιδί, δεν είναι αν κάνει ή δεν κάνει, αν μπορεί ή δεν μπορεί και αν πρέπει να φύγει ή όχι, αλλά το αν πρέπει να έχει αυτός την φανέλα του βασικού φορ στον Παναθηναϊκό εδώ και πολύ καιρό.

Κάποια στιγμή μπορεί και να το αντιληφθείτε..