Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ: 1-1 λοιπόν στη Λεωφόρο και η πρόκριση στο Δικέφαλο. Το εισιτήριο φυσικά δεν χάθηκε στη Λεωφόρο. Χάθηκε στο πρώτο ματς της Τούμπας, εκεί όπου το 2-0 επέτρεψε στον ΠΑΟΚ να έρθει στην Αθήνα και να είναι ικανοποιημένος, ακόμη κι αν έχανε με 1 γκολ διαφορά. Εν τέλει βρήκε και το πέναλτι της ισοφάρισης, σε ένα σημείο πάντως που ούτε οι Πράσινοι έμοιαζαν να μπορούν το δεύτερο γκολ της παράτασης.

Δεδομένο πρώτο. Δεν γίναμε σοφότεροι από τον Παναθηναϊκό που είδαμε. Αρκετά καλός στο πρώτο μέρος, όπως δηλαδή έκανε και σε Γιάννενα - Τούμπα, ωστόσο ακίνδυνος και χωρίς ιδέες στο δεύτερο. Το παιχνίδι του Τριφυλλιού έχει γίνει αρκετά προβλέψιμο, όχι ως προς την αντιμετώπισή του απαραίτητα, αλλά ως προς την έλλειψη εναλλακτικού πλάνου όταν το πράγμα στραβώσει. Με λίγα λόγια αν δεν βρει αυτό που θέλει με τον τρόπο της, η ομάδα δύσκολα στη συνέχεια μπορεί να αλλάξει τη μοίρα της. Γι' αυτό άλλωστε στο δεύτερο ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ, δεν έκανε ουσιαστικά ευκαιρία.

Όμως. Ο Μαντσίνι που ήρθε, ο Ούγγρος, ένας εξτρέμ ακόμα που επίσης είναι να έρθει και φυσικά η πλήρης ενσωμάτωση όλων αυτών στο σύνολο, μπορεί να δώσει πράγματα στον Παναθηναϊκό που τώρα δεν τα έχει. Μπορεί να φαντάζει μακρινό, αλλά η ομάδα μπορεί την υπέρβαση στο πρωτάθλημα. Θα ξαναβρεί τα πατήματά της και τότε, το μόνο που απαιτείται είναι να έχει ο Γιοβάνοβιτς λύσεις. Τουλάχιστον 13-14 ποδοσφαιριστές που θα είναι ενεργά κομμάτια του ροτέισον.

Η Τρίπολη και το ματς με τον Αστέρα είναι do or die. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πάει εκεί και να δείξει ότι πουλάει πολύ ακριβά το "τομάρι" του. Ότι για να φύγει από την κορυφή, όση αμφισβήτηση και αν έχει δεχθεί, θα πρέπει οι ανταγωνιστές του να... περιμένουν αντίστοιχα πολύ. Το Κύπελλο τελείωσε, ωστόσο ο μεγάλος στόχος είναι μπροστά. Και οι Πράσινοι μπορούν. Μπορούν, αρκεί πρώτα απ' όλα να το πιστέψουν ξανά. Η ψυχολογία της ομάδας που πήγε... τρένο από τον περσινό Φλεβάρη μέχρι και τον φετινό Ιανουάριο, κρίνεται αναγκαίο να επιστρέψει.