Παναθηναϊκός: Μετά από ενάμιση χρόνο στον Παναθηναϊκό, αρκετοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στα μεταγραφικά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι τρομερό που δεν έχουν μπει καν στον κόπο, να δώσουν μία μικρή έστω προσοχή στο πως κινείται ο Σέρβος τεχνικός.
Είτε αρέσει είτε όχι, ο Γιοβάνοβιτς σταθερά ψάχνει συγκεκριμένη κατηγορία παικτών. Διεθνών ιδανικά (σ.σ. ειδικά αν πρόκειται για Ευρωπαίους), σε καλή ηλικία, πολυθεσίτες, ποδοσφαιριστές με παραστάσεις οι οποίοι θα έχουν το κίνητρο να διακριθούν στον Παναθηναϊκό και μαζί τους, να κάνει και η ίδια η ομάδα το βήμα παραπάνω. Έτσι έφερε ενδεικτικά τον Παλάσιος, τον Ρούμπεν, τον Τσέριν, τον Σπόραρ. Ίσως μοναδική εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η μεταγραφή του Μπερνάρ, η οποία παρότι φυσικά είχε την έγκριση του Γιοβάνοβιτς, υπήρξε και προσωπική παρέμβαση του Αλαφούζου για να ντυθεί ο Βραζιλιάνος στα πράσινα.
Λίγα πράγματα αποστρέφεται ο Γιοβάνοβιτς όσο την προτροπή που λέει "πάρε ένα όνομα από το πάνω ράφι". Στο μυαλό του Σέρβου προπονητή υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες παικτών. Ποδοσφαιριστές που ταιριάζουν και άλλοι που δεν κολλάνε σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει αγωνιστικά. Τόσο απλά. Ε τώρα, λοιπόν, που ο Λάζλο Κλαϊνχάισλερ έκλεισε οριστικά από την Όσιγιεκ για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια, μπορούμε να πούμε καθαρά ότι συνιστά ένα πολύ καλό fit στο μυαλό του Ιβάν.
Μπορεί να μην ήταν ο Ούγγρος η πρώτη του επιλογή για το "8-10" (σ.σ. ο Κάουλι ήταν), αλλά δεδομένα τον είχε ψηλά στη λίστα του. Επομένως, μην επικρατεί μία απαξίωση στην επιλογή του Κλαϊνχάισλερ, επειδή δαπανήθηκαν 500-600 χιλ. ευρώ στην Όσιγιεκ για να κλείσει και όχι 2 εκατ. ευρώ. Σημασία έχει να γίνει η δουλειά στο γήπεδο. Εκεί όπου, άλλωστε, κρίνονται όλα.