Ο καλύτερος σέντερ φορ στην Ελλάδα - Από... άμπαλος, έγινε Φωτάρας

Ξαφνικά σύσσωμη η δημοσιογραφική πιάτσα και όλοι οι ειδικοί του ποδοσφαίρου, ανακάλυψαν τον... Φώτη Ιωαννίδη.

Κι ετσι ο μέχρι πρότινος άμπαλος, ο "που πας με σέντερ-φορ τον Ιωαννίδη", ο υπό παραχώρηση μέχρι και την μεταγραφική περίοδο του Γενάρη και πάνω απ όλα ο επιθετικός που το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού το ίδιο σχεδόν... απαιτητικά προέβλεπε κάθε εβδομάδα ότι θα είναι στον πάγκο και θα μπει... επιτέλους ο πρωτοκλασάτος Σπόραρ στην ενδεκάδα, μεταλλάχθηκε εντελώς.

Έγινε ο Φώταρος, έγινε ο MVP του Παναθηναϊκού, έγινε ο ηγέτης, ο παίκτης που παίρνει τον Παναθηναϊκό από το χεράκι και τον οδηγεί στην κορυφή και όλα τα όμορφα και ωραία που διαβάζουμε και ακούμε από χθες.

Βέβαια για να μην εκτεθούν κι εντελώς σε σχέση με όσα έσερναν στον νεαρό φορ τόσο καιρό, βάζουν και πάλι ολίγον από... ενστασούλες στην όλη αποθέωση.

Κάτι από το... αν είχε και κοντρόλ, κάτι για... συγκυρίες, κάτι από αν δεν τραυματιζόταν ο Σπόραρ και όλα τα συναφή ενώ ακόμα και στην αποθέωσή του τον παρουσιάζουν απλά σαν ένα... τανκς, φιλότιμο, μαχητικό και μια σειρά χαρακτηριστικά που ναι μεν τα έχει ο Ιωαννίδης, αλλά που όμως δεν είναι αυτά τα βασικά του και αυτά που τον κάνουν αδιαμφισβήτητα το καλύτερο σέντερ φορ αυτή την στιγμή στην Ελλάδα, που είναι ακόμα απορίας άξιο γιατί δεν έχει αγκαζέ την φανέλα του βασικού φορ στην Εθνική Ελλάδας.

Όσο για το αν έχει κοντρόλ, αν είναι καλός με την μπάλα και όλα τα σχετικά,. ειλικρινά δεν ξέρω τι σόϊ μπάλα βλέπουν όλοι τελικά.

Γιατί αν για κάτι ξεχωρίζει ο Ιωαννίδης, είναι ακριβώς για το ότι εκτός από τανκς, εκτός από μαχητικός και όλα τα παρόμοια χαρακτηριστικά, είναι επιθετικός με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση που ξέρει και μπάλα και μπορεί το κυριότερο, εκτός από το να απειλεί την αντίπαλη εστία, να κάνει και παιχνίδι και να συμμετέχει τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.

Κι αν όλοι αυτοί, ξέρουν κάποιο φορ στην Ελλάδα που θα κατέβαζε την μπάλα με κοντρόλ σαν κι αυτό που έκανε ο Ιωαννίδης στο φάση του πέναλτι που κέρδισε από την εβδομηντάρα μπαλιά του Μάγκνουσον, ή που να ελίσσεται και να μην χάνει την μπάλα ακόμα και ανάμεσα από δυο και τρεις αντιπάλους σε μικρό χώρο, να μας τον δείξουν να τον μάθουμε και εμείς.

Κι αν επιμένουμε σήμερα τόσο στην περίπτωση του Ιωαννίδη, δεν είναι γιατί έβαλε τα δύο γκολ στο Περιστέρι και ανέβασε τον Παναθηναϊκό ξανά στην κορυφή. Αλλά για το ότι στον Παναθηναϊκό υπήρχε ένας περίγυρος ή ένας οργανισμός που να λειτουργεί ποδοσφαιρικά πάνω απ' όλα, αυτή την στιγμή θα στηρίζει την δημιουργία της νέας του ομάδας στο Ιωαννίδη και στον Αλεξανδρόπουλο και ο Παναθηναϊκό θα είχε αυτή την στιγμή και από πλευράς εντυπώσεων και από πλευράς ουσίας αλλά και από πλευράς χρηματιστηριακής αξίας τους δικούς του Κωνσταντέλιες και Κουλιεράκηδες, αλλά τέλος πάντων, τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

Παρεμπιπτόντως και σε ό,τι έχει να κάνει με την μάχη για τον τίτλο, ο Παναθηναϊκός παρ' ότι και στο Περιστέρι δεν έπιασε ψηλά στάνταρ στην απόδοσή του, πήρε και αυτή την νίκη σχετικά άνετα και τερμάτισε δικαιότατα πρώτος στην βαθμολογία της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Ηταν μακρά η πιο σταθερή ομάδα και το σημαντικότερο γι' αυτόν, όταν έκανε την φυσιολογική κοιλιά του, δεν παρασύρθηκε από' αυτήν και μπόρεσε έστω και χωρίς να ξαναβρεί την απόδοση που είχε στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος να βρει τα πατήματά του και να πάρει τους βαθμούς που χρειαζόταν για να μην χάσει την πρωτιά.

Απλά τώρα από δω και πέρα, η απαιτητικότητα των αγώνων που έχει μπροστά του αλλάζει και εκεί πραγματικά θα πρέπει να αλλάξει πράγματα, να βελτιωθεί και να φανεί πιο ανταγωνιστικός στα δυνατά παιχνίδια που έρχονται σερί μπροστά του.