Ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή ο Ολυμπιακός - Θέλει... Καπέλλο

Η κατάρρευση μίας υπερτιμημένης ομάδας και η... Αταλάντα! Έουμε δει κακές, έως κάκιστες εμφανίσεις του Ολυμπιακού. Η τελευταία στη «Λεωφόρο» όμως, θα πρέπει να ήταν από τις χειρότερες, εάν όχι η χειρότερη φετινή. Με πέντε λέξεις, όλες τους από Άλφα η εικόνα των ερυθρόλευκων συνοψίζεται με το Ασύνδετη. Το Ανόρεκτη. Το Απρόσεκτη. Το Απαράδεχτη. Αλλά και το εντελώς Ακίνδυνη.

Στο πλέον κρίσιμο ραντεβού της περιόδου, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε εντελώς άοσμος και άοπλος απέναντι σ’ έναν πολύ περισσότερο ψυχωμένο Παναθηναϊκό που πίστεψε σε μία νίκη την οποία, δικαίως πήρε ή έτσι κι αλλιώς θα’ παιρνε ακόμη και χωρίς το λάθος του Παπασταθόπουλου ή το αυτογκόλ του Ελ Αραμπί.

Ο Ολυμπιακός ξεγύμνωσε λάθη χρόνων, κυρίως της διοίκησης και της όποιας ομάδας ασχολείται με το scouting επιβεβαιώνοντας αυτό που άπαντες βλέπουν, εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους στον Πειραιά: ότι χρειάζεται επειγόντως ξήλωμα και χτίσιμο από την αρχή.

Χρειάζεται έναν προπονητή παλαιάς κοπής, έναν «στρατονόμο» όπως ήταν παλαιότερα ο Φέργκιουσον ή ο Καπέλλο ικανό να επιβάλλει μία στοιχειώδη πειθαρχία στα ατελείωτα πελάγη αναρχίας.

Χρειάζεται ικανούς scouters που θα ψαρέψουν τον άγνωστο πιτσιρικά του ενός εκατομμυρίου για να τον μεταπουλήσουν ύστερα τριάντα και σαράντα.

Χρειάζεται επειγόντως να μελετήσει στην κάθε του λεπτομέρεια ένα μοντέλο τύπου Αταλάντα, που από μόνιμη ομάδα «ασανσέρ», την τελευταία 5ετία εξελίχθηκε σε πραγματικότητα του ιταλικού calcio. Χωρίς ιδιαίτερα χρήματα, αλλά με έξυπνες κινήσεις. Και τον ίδιο προπονητή. Έξυπνες και φθηνές αγορές αγνώστων πιτσιρικάδων, τους οποίους σήμερα ετοιμάζεται να μοσχοπουλήσει στις λεγόμενες μεγάλες: ή μεγαλύτερες από την ίδια.

Χρειάζεται παράλληλα και ν’ αποβάλλει από πάνω του την νοοτροπία ότι είναι ο καλύτερος, γιατί απλούστατα δεν είναι. Μπορεί να έχει, σύμφωνοι, το πλουσιότερο budget, η εικόνα όμως που δίνει είναι ενός ασύνδετου, κακομαθημένου και κυρίως υπερτιμημένου συνόλου.

«Ομάδες σαν τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, στο Campionato θα είχαν σωθεί με άνεση», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του στη Gazzetta dello Sport ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι. Το θέμα δεν είναι αν θα σώζονταν άνετα, αλλά εάν αντίστοιχα μία Σαλερνιτάνα, μία Βερόνα ή ακόμη και μία Κρεμονέζε, εάν έπαιζαν στην Ελλάδα μήπως θα πάλευαν για την κατάκτηση του τίτλου;

Για να ξανά γίνει, λοιπόν ανταγωνιστικός στην Ελλάδα, μ’ ένα αξιόπιστο κι ελκυστικό ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί τουλάχιστον μία 3ετία σκληρής δουλειάς, με τον ίδιο, έχει μεγάλη σημασία, προπονητή. Για ν’ αποκτήσει όμως κάποιο κύρος και στην Ευρώπη, η διαδικασία ωρίμανσης θα εξαρτηθεί αποκλειστικά και μόνο από τις έξυπνες επιλογές του ρόστερ. Γιατί, κακά τα ψέματα το παράδειγμα, προς αποφυγήν της Παρί Σεν Ζερμέν απέδειξε ότι δεν χτίζεις απαραιτήτως μεγάλη ομάδα όσα χρήματα και να έχεις επενδύσει...