Τι άλλο να ζητήσει ο Παναθηναϊκός; - Κορυφή μέσα στο γήπεδο, δεν έχει ανάγκη τις κραυγές για... σφαγές!

Καλύτερη αγωνιστική δεν θα μπορούσε να περιμένει ο Παναθηναϊκός.

Μιλάμε κανα δυο... τέτοιες αγωνιστικές να του κάτσουν ακόμα και θα είναι μακραν το πρώτο και ακλόνητο φαβορί για το πρωτάθλημα.

Κι εδώ που τα λέμε, τι άλλο να περιμένει κάποιος απ' την ζωή του. Την... ποδοσφαιρική βέβαια ζωή του, γιατί στην... κανονική ζωή και πολλά περισσότερα και σπουδαιότερα μπορεί και δικαιουται να περιμένει ο καθένας μας.

Στο δια ταύτα λοιπόν, μιλάμε για μια αγωνιστική που ο μεν Παναθηναϊκός δέκα περίπου λεπτά πριν λήξει το παιχνίδι στην Λαμία όχι μόνο είχε μπει σε περιπέτειες, αλλά έμοιαζε ότι θα έχει και σοβαρές απώλειες, αλλά τελικά όχι μόνο απώλειες δεν είχε, αλλά πήρε και ένα σπουδαίο τρίποντο παίζοντας με δέκα παίκτες.
Λίγο αργότερα είδε την ΑΕΚ να πετάει δυο βαθμούς κόντρα στην Κηφισιά και την επόμενη είδε τον έτερο αντίπαλο στην διεκδίκηση του τίτλου, να συντρίβεται μέσα στην έδρα του από τον ΠΑΟΚ.

Πραγματικά δηλαδή, τι άλλο να ζητήσει κάποιος από μια αγωνιστική...

Το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι να κάτσει τώρα ήρεμα και με την σιγουριά της κορυφής, να τα δει όλα αυτά και πάνω απ' όλα να συνειδητοποιήσει πως όλα αυτά είναι πράγματα που έγιναν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Εκεί είναι το... γήπεδο του Παναθηναϊκού και όχι όλα τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν τις αγωνιστικές και κυρίως τον απόηχο τους.

Ούτε η επικοινωνία, ούτε οι... θόρυβοι και τα μεγάλα λόγια είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Ουτε από... τιτιβίσματα επικοινωνιακου χαρακτηρα, ούτε από κραυγές και κατεβατά για το πόσο... αδικημένος είναι, ούτε μεγαλοστομίες του στιλ "εμείς είμαστε και άλλος δεν είναι".

Δεν τα 'έχει ανάγκη όλα αυτά ο Παναθηναϊκός και εκτός των άλλων ούτε αποτελούσαν ποτέ και δεν αποτελούν και τώρα το... δυνατό του σημείο, ούτε και με την μενταλιτέ και το στυλ του σωματείου διαχρονικά ταιριάζουν.

Το μόνο που προσφέρουν και για το μόνο που είναι "χρήσιμα" όλα αυτά, είναι για να δικαιολογούν την ύπαρξη, την θέση και τον ρόλο τους κάποιοι εντός και στα πέριξ του Παναθηναϊκού.

Τίποτα άλλο.

Ο Παναθηναϊκός πρέπει να καταλάβει και να στηρίξει αλλά και να στηριχτεί πάνω απ' όλα, στο δυνατό του σημείο, που είναι η ομάδα του και ο Γιοβάνοβιτς με την συνολική του παρουσία τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Εκεί πρέπει να επικεντρώσει όλες του τις δυνάμεις και εκεί να δει τι πρέπει να βελτιώσει και τι να προστατεύσει.

Για παράδειγμα, εντάξει, πήρε ένα σπουδαίο όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα διπλό στην Λαμία, αλλά παρόλα αυτά η συνολική του παρουσία στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν λίγο για... τα χειρότερα.

Το ότι βρήκε τον τρόπο, την δύναμη και την ψυχολογία να αντιδράσει και να πάρει την νίκη, είναι στα υπερ του.

Αλλά κατά τα άλλα θα πρεπει λίγο να ξαναδεί μερικά πράγματα στην λειτουργία του τόσο στα χαφ όσο και στην ανασταλτική του λειτουργία.

Κατά τα άλλα, καλό είναι να μην βγάζουμε και τζάμπα κραυγές σε κάθε παιχνίδι για να πείσουμε (ποιον άραγε;) ότι μας κυνηγούν θεοί και δαίμονες, γιατί μέχρι τώρα μόνο αυτό δεν συμβαίνει.

Κι όσο για τον Μανούχο, ασφαλώς και αποτελεί εφεύρεση η αποβολή του Αράο που όχι μόνο δεν ακούμπησε τον αντίπαλό του, αλλά ο έρμος ακριβώς για να μην τον ακουμπήσει τράβηξε και το πόδι του στην φάση και δεν το άφησε να σηκωθεί σε επικίνδυνο ύψος, αλλά απ' την άλλη με το δίκιο της η Λαμία φωνάζει για την φάση με τον Παπαδόπουλο, που αν δεν ήταν κατευθείαν και δια γυμνού οφθαλμού πέναλτι θα έπρεπε τουλάχιστον στο VAR να είναι πιο... προσεκτικοί.

Ας μην δημιουργούμε και θόρυβο κιόλας για σφαγές και τα σχετικά και ας είναι ο Παναθηναϊκός και γενικότερα ο "περίγυρός του" οι πρώτοι που κάποια στιγμή θα δουν, θα εκτιμήσουν και θα περιγράψουν με αντικειμενικό τρόπο ένα παιχνίδι και τις κρισιμες φάσεις του.

Δεν έχει να φοβηθεί κάτι από μια τέτοια συμπεριφορά ο Παναθηναϊκός.

Το αντίθετο.

Θ αρχίσει έτσι να κερδίζει εκτός από... εντός και... εκτός αγωνιστικών χώρων.

Στα μάτια όλης της φίλαθλης Ελλάδας αν μη τι άλλο.

Αν φυσικά ενδιαφέρει κάποιον στον Παναθηναϊκό κάτι... τέτοιο.