O Ραζβάν Λουτσέσκου στην Φρανκφούρτη και κόντρα σε μια ομάδα που το 2021, κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ (και βεβαίως δεν είναι... Φράιμπουργκ, από κάθε άποψη), παρουσίασε ένα αριστούργημα. Μάλιστα στο 1-1 κυνήγησε την νίκη και τις ζευγάρωσε κόντρα στην Άιντραχτ, κάτι σπάνιο για ελληνική ομάδα όταν παίζει με γερμανικές ή αγγλικές ( δυο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια). Έβγαλε προσωπικότητα στην Φρανκφούρτη, είχε δομή και πλάνο στο παιχνίδι του και μαζί την μεγάλη πρόοδο που έχει κάνει το γκρουπ του Ρουμάνου τεχνικού από πέρσι. Κάπως έτσι έγραψε ιστορία. Το θέμα μας όμως, δεν είναι ο ΠΑΟΚ αλλά ο ... ΧΑΟΤΙΚΟΣ Ολυμπιακός του Μαρτίνεθ και ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ τι παίζει φέτος!!!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Έχασε το ματς στο Κεράμικά πάνω-κάτω όπως το είχε χάσει και στο Βικελίδης, παρότι εκεί δεν είχε την τραγική παράδοση που έχει όταν πάει και παίζει στην Ισπανία. Και το λέω αυτό γιατί με τη λάθος σύνθεση που κατέβασε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κόντρα στη Βιγιαρεάλ, φάνηκε σαν να μην είχε εμπεδώσει το λόγο που έχασε τέσσερα βράδια νωρίτερα από τον Άρη. Ούτε ο Ιωαννίδης έφταιγε για το ΜΗ σκοράρισμα, ούτε ο Γεβντάι ήταν όλο το πρόβλημα στην άμυνα του Παναθηναϊκού για να τους αφήσει στον πάγκο και να νομίζει κάπως έτσι όλα θα πάνε καλύτερα κόντρα στη Βιγιαρεάλ Αποδείχθηκε αυτό και από την αντίθετη, δηλαδή (καλά έκανε και) στήριξε τον Μπρινιόλι που ήταν από τους μοιραίους στην ήττα από τον Άρη αλλά παρόλο που ο Ιταλός στάθηκε στο ύψος του και ήταν σούπερ στην Ισπανία, η ομάδα του βρέθηκε να χάνει με 3-0. Για να αποδειχθεί στη συνέχεια με την είσοδο και του Ιωαννίδη το μεγάλο λάθος του Γιοβάνοβιτς, που κακώς τον κράτησε στον πάγκο Όχι βέβαια πως και να τον ξεκινούσε θα άλλαζαν πολλά πράγματα για τον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή που το κυρίαρχο λάθος ήταν το στυλ που έπαιξε και με τη Βιγιαρεάλ. Τι εννοώ; Ο Μαρθελίνιο του έδωσε χώρο για να τοποθετηθεί ο Παναθηναϊκός ψηλά μέσα στο γήπεδο και να κυκλοφορεί την μπάλα, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρους πίσω, εκεί που έχει δομικά προβλήματα λόγω και των συγκεκριμένων αμυντικών του. Μόνο που αυτό το τσίκι τσίκι πού παίζει ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς μπορεί και το παίζει και η Βιγιαρεάλ και μάλιστα πολύ καλύτερα. Και αυτό που παίζει ο Παναθηναϊκός, που γυρνάει την μπάλα συνέχεια, μία ισπανική ομάδα μπορεί και το κάνει σε ρυθμό προπόνησης. Οντως η Βιγιαρεάλ μέσα σε 5 λεπτά βρήκε 2 γκολ και ξέρανε τον Παναθηναϊκό.
Για να κτυπούσε το "κίτρινο υποβρύχιο" μέσα στην Ισπανία ή θα πρέπει να του έδινε την πρωτοβουλία και να το έπαιζε στην κόντρα ή στην ένταση. Δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού όταν έχει ανταγωνιστικούς αντιπάλους. Ο περσινός Παναθηναϊκός είχε μία εξέλιξη σε σχέση με τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς της πρώτης του χρονιάς, δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο για τον φετινό Παναθηναϊκό παρότι βρίσκεται στην τρίτη του σεζόν υπό την τεχνική διεύθυνση του Γιοβάνοβιτς. Και αυτό αφού φέτος με τις μεταγραφές που έγιναν και προφανώς την πίεση που δέχτηκε ο Σέρβος τεχνικός μετά την περσινή απώλεια ενός δικού του πρωταθλήματος, κάπου χάλασε το μυαλό του Ιβάν και η ομάδα του άλλαξε ρότα. Επαναλαμβάνω αυτό που παίζει ο φετινός Παναθηναϊκός δεν είναι κάτι... εμφανές, ούτε στην άμυνα, ούτε στην επίθεση. Πέρσι τουλάχιστον ήξερες ότι δεν θα του βάλεις εύκολα γκολ, φέτος ξέρεις ότι θα φάει σίγουρα γκολ σε παιχνίδια ίσων μέτρων ενώ δεν ξέρεις αν θα βάλει και πόσα θα βάλει...
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Προκάλεσε θλίψη με την εμφάνισή του στο Φράιμπουργκ, ήταν τουλάχιστον για ... πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επίδαυρο σε παράσταση κλασικής αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Με 4-0 στο ημίχρονο και τελικό σκορ... μόνο 5-0 κι αυτό επειδή κάπου οι Γερμανοί σταμάτησαν. Το ότι ο Ολυμπιακός στα δυο ματς με την Φράιμπουργκ γνώρισε ισάριθμες ήττες, με τελικό σκορ 2-8, δείχνει πως ακόμη δεν είναι ισχυρό γκρούπ και κυρίως πως υπάρχουν σοβαρά δομικά θέματα ενδεκάδας και ρόστερ αλλά και νοοτροπίας αφού εύκολα μία διαφαινόμενη ήττα του μέσα σε ένα ματς μπορεί να τον οδηγήσει και σε συντριβή!
Θυμίζω πως έπαιζε με μια γερμανική ομάδα η οποία στη φετινή Bundesliga δεν μπορεί να κερδίσει ούτε της ομάδες της ουράς, που είναι δυσκοίλια στο σκοράρισμα και που μπορούν να τις κάνουν φάσεις και γκολ σχεδόν όλοι. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνεθ έφαγε πέντε γκολ από τη Φράιμπουργκ χωρίς να σκοράρει, έφαγε τέσσερα γκολ στο Καραϊσκάκης από τον ΠΑΟΚ του "στρατηγού" Ραζβάν Λουτσέσκου ενώ θα μπορούσε να είχε φάει τρία αντί για ένα στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στον Παναθηναϊκό, διάστημα στο οποίο από ένα σημείο και μετά δεν υπήρχε μέσα στο γήπεδο. Όπως άλλωστε και στη Σερβία, κόντρα στην Τόπολα ισοφαρίστηκε από 2-0 σε 2-2 και σύμφωνα με τον μανατζερικό μύθο τότε ήταν η πρώτη φορά που ο Ισπανός τεχνικός αλλά και ο Κορδόν, έφτασαν κοντά στην αποπομπή τους από τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη. Για να ακολουθήσουν τα.. προβλήματα του του αθλητικού διευθυντή που τον κρατούσαν στην Ισπανία (κάπως έτσι ήρθε ο Πορτογάλος Άλβες) για τεχνικός διευθυντής στους ερυθρόλευκους ενώ ο Μαρτίνες κάπου... μαζεύτηκε, πιέστηκε κι έβαλε την τριάδα στα χαφ, η οποία ναι μεν στα μάτς τουλάχιστον με τη West Ham σε Καραϊσκάκης και Λονδίνο λειτούργησε αλλά έμεινε μόνο σε αυτά.
ΜΑΡΤΙΝΕΘ: Φταίει ο Μαρτίνεθ ή μόνο ο Μαρτίνεθ για τους δύο τελευταίους διασυρμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη και ότι με εξαίρεση την νίκη με τα "Σφυριά" δεν μπορεί να κερδίσει σε ντέρμπι ή με ισοδύναμο αντίπαλο; Σίγουρα φταίει ΚΑΙ ο προπονητής ενώ όπως έχει διαμορφωθεί το κλίμα σε βάρος του είναι πολύ δύσκολο να διασωθεί. Μία πιθανή αλλαγή/αντικατάσταση του Μαρτίνεθ όμως, αν γίνει, περισσότερο θα έχει νόημα πως κάποιος πρέπει να πληρώσει για την 5άρα στη Γερμανία όπως και για την εικόνα της ομάδας τον τελευταίο μήνα. Αν η λύση του προβλήματος ήταν μόνιμα η αλλαγή προπονητή, τότε ο περσινός Ολυμπιακός Θα έπρεπε να τα έπαιρνε όλα αφού άλλαξε τέσσερις κόουτς. Τώρα πάει για νέο ρεκόρ αφού αν φαγωθεί ο Μαρτίνες ο αντικαταστάτης του θα είναι ο 6ος διαφορετικός προπονητής του Ολυμπιακού τους τελευταίους 16 μήνες!!! Διάστημα στο οποίο έχουν περάσει από το ρόστερ τουλάχιστον 61 παίκτες ( σύμφωνα με την ... σούμα του καλού ρεπόρτερ Κώστα Νικολακόπουλου) ενώ αν βάλουμε και το νέο τεχνικό διευθυντή στο ίδιο ή και μικρότερο διάστημα, μιλάμε για τριπλέτα τεχνικών διευθυντών. Έτσι όμως, δε χτίζονται ομάδες και η αλήθεια είναι πώς μιλάμε αυτή τη στιγμή και με βάση την τελευταία του εμφάνιση για έναν χαοτικό Ολυμπιακό.
Μιλάμε για μια ομάδα που εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τον σπουδαίο Κώστα Φορτούνη και τα κέφια του (κάτι που είναι ευχή και κατάρα για οποιαδήποτε group) και για μία ομάδα που οποιοσδήποτε ο αντίπαλος μπορεί να της κάνει φάσεις και γκολ... Και επίσης, μιλάμε για ένα υπερτιμημένο ρόστερ το οποίο φτιάχτηκε πολύ τσαπατσούλικα το καλοκαίρι, με το Μαρτίνες να μην έχει τις καλές μεταγραφές στην προετοιμασία, να έχει την πίεση για αποτελέσματα πρόκρισης στην Ευρώπη, κάτι που ίσως εξηγεί με βάση και τη χθεσινή εικόνα στο Freiburg, γιατί ο Ολυμπιακός τελευταία μένει από ενέργεια... Η ουσία είναι πως οι ερυθρόλευκοι ανεξάρτητα από τον προπονητή έχουν σοβαρά θέματα/κενά σε θέσεις κλειδιά: των στόπερ, στα κεντρικά χαφ και του σέντερ φορ. Με ένα ρόστερ που όπως αποδεικνύεται μπορεί να είναι και το λιγότερο ποιοτικό των τελευταίων χρόνων, σίγουρα πάντως αυτό με τα πιο ανομοιογενή χαρακτηριστικά...