Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του διπλού εγκλήματος!

Λένε πως ο δολοφόνος επιστρέφει πάντοτε στον τόπο του εγκλήματος και τούτο ο Παναθηναϊκός προσδοκά να το βιώσει απόψε στην κυριολεξία!

Σοβαρολογώ, διότι εάν ο (απροσδόκητος και σε πείσμα της λογικής, εφόσον υφίσταται αυτή στα σπορ) θρίαμβος των «πράσινων» στο Φάιναλ Φορ του 2002, καταχωρήθηκε στην ιστορική μνήμη ως το «έπος της Μπολόνια», τότε η πρόκριση τους εις βάρος της Μπαρτσελόνα το 2011 μπορεί ανέτως να λογίζεται ως «το έπος της Βαρκελώνης»!

Η διαφορά ανάμεσα στα δυο έπη είναι το πρώτο έστεψε αυθωρεί και παραχρήμα τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή Ευρώπης, ενώ το δεύτερο τον προάλειψε και τον προανήγγειλε ως τέτοιο και μάλιστα στο ίδιο γήπεδο, μετά από ενάμιση μήνα.

Πλάκα πλάκα, τόσο μεγαλειώδες υπήρξε εκείνο το έπος (στη σειρά των πλέι οφς της σεζόν 2010-11), που είτε λόγω συγκίνησης, είτε λόγω συστολής, ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να νικήσει την Μπαρτσελόνα στα οκτώ τελευταία ματς, εκ των οποίων τα μισά παίχτηκαν στην περυσινή σεζόν.

Το εάν οι εξάκις πρωταθλητές Ευρώπης θα καταφέρουν να ξορκίσουν τους καταλανικούς δαίμονες θα φανεί στο τέλος της αποψινής αναμέτρησης τους με την ομάδα με την οποία συστήθηκαν το μακρινό 1981 και την έχουν αντιμετωπίσει 34 φορές, με απολογισμό 12 νίκες και 22 ήττες.

Βεβαίως για τον Παναθηναϊκό ο χρόνος (ναι μεν προχωρεί, αλλά) μένει σταματημένος στις 24 Μαρτίου του 2011: τότε δηλαδή που (παραμονή της εθνικής γιορτής, ενώ σήμερα είναι η επαύριον της) άλωσε το «Palau Blaugrana» με 75-71, έφερε τη σειρά στα ίσα, άρπαξε το πλεονέκτημα έδρας και στη συνέχεια αξιοποίησε τα δυο match points και καθάρισε την καταλανική μπουγάδα!

Ηταν όντως δύσκολη και βρώμικη αυτή η μπουγάδα, για τέσσερις βασικούς λόγους: η Μπαρτσελόνα διέθετε, ως συνήθως, ισχυρή ομάδα, είχε το πλεονέκτημα έδρας, ήταν προϊδεασμένη ότι θα πετύχει το repeat, μετά τη νίκη της επί του Ολυμπιακού την προηγούμενη χρονιά στο Παρίσι και συν τοις άλλοις φιλοξενούσε κιόλας το Φάιναλ Φορ, μετά την ξαφνική δήλωση αδυναμίας των Τορινέζων.

«Too good to be true» όπως λένε και στη μητρική γλώσσα του Νικ Καλάθη: ξεχωρίζω τον επανακάμψαντα στον Παναθηναϊκό γκαρντ, διότι αυτός υπήρξε ο κύριος πολιορκητικός κριός με τον οποίον ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς εκπόρθησε το οχυρό που υπερασπιζόταν ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο!

Για την ιστορική τεκμηρίωση του πράγματος υπενθυμίζω ότι και στα τέσσερα ματς αυτής της προημιτελικής σειράς ο Ζοτς χρησιμοποίησε κατά διαστήματα την άμυνα «box (ή diamond) and one», που συνίσταται στη διάταξη τεσσάρων παικτών σε ζώνη σχήματος τετραγώνου ή ρόμβου, ενώ ο πέμπτος παίζει man to man πάνω στον δεινότερο σκόρερ των αντιπάλων και μάλιστα τον χρεώνεται με 108!

Ο Καλάθης πίεσε πολύ τον Ναβάρο, τον κούρασε, του έβγαλε τα συκώτια και μπορεί να μην τον αφόπλισε, αλλά κατάφερε να τον απομονώσει, να τον βγάλει έξω από την ομαδική λειτουργία της Μπαρτσελόνα και να βραχυκυκλώσει τα (ούτως ή άλλως) πολλά και ως επί το πλείστον σύνθετα συστήματα του σχολαστικού Τσάβι Πασκουάλ!

Μια και το ΄φερε η κουβέντα, αυτή η σειρά είναι όντως παροιμιώδης διότι και οι δυο προπονητές επιδόθηκαν σε έναν άτυπο διαγωνισμό κόλπων και τζόγου: πέρα από το «4-1» πάνω στο Ναβάρο, ο Ομπράντοβιτς ρίσκαρε στο τρίτο ματς (76-74, στο ΟΑΣΚΑ) να αντιμετωπίσει με «under» στα pick n' roll τον Ρίκι Ρούμπιο που είναι κακός σουτέρ, αλλά έβαλε 16 πόντους με 4/5 τρίποντα!

Την ίδια ριψοκίνδυνη λογική είχε χρησιμοποιήσει στον πρώτο αγώνα (Μπαρτσελόνα - Παναθηναϊκός 84-82) και ο Πασκουάλ απέναντι στον Διαμαντίδη, ο οποίος ωστόσο πέτυχε 26 πόντους με 4/7 τρίποντα, μάλιστα μετά από ένα από δαύτα και ενώ επέστρεφε στην άμυνα, πέρασε μπροστά από τον πάγκο της Μπαρτσελόνα και του... την είπε!

Απόντος του Καλάθη, ο οποίος το καλοκαίρι του 2012 μετακόμισε στο Κρασνοντάρ, ο Παναθηναϊκός άλωσε τη Βαρκελώνη και στον δεύτερο προημιτελικό της σεζόν 2012-13: σε αυτήν που κατέληξε στο 3-2 υπέρ των Καταλανών, ο Διαμαντίδης έχει να επιδείξει ως highlight το... χορευτικό τρίποντο με αντίπαλο τον θηριώδη Αυστραλό σέντερ Νέιτ Τζαγουάι, που βγήκε να κάνει hedge out στο pick n' roll και του 'φυγε ο τάκος!

Μ' αυτά και μ' αυτά, μπορεί ο Παναθηναϊκός να έφυγε με την ουρά στα σκέλια στις τέσσερις επόμενες επισκέψεις του στο «Palau Blaugrana», αλλά δικαιούται κάθε φορά να νιώθει όπως ο δολοφόνος που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος!

Πηγή: Goal