Η ώρα είναι περασμένες 18:00. Απόγευμα Τρίτης. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έχει αράξει στον καναπέ στου σπιτιού στα Βορεια Προάστια και συνομιλεί (στα σέρβικα) με τον Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς για τους μεταγραφικούς στόχους της ΑΕΚ και μερικούς προπονητές που έχει βάλει στο μάτι. Στο ακουστικό του ακούει να του έρχονται παράλληλες κλίσεις, αλλά δεν είναι εξοικοιωμένος με την τεχνολογία και δεν το παίρνει χαμπάρι. Νομίζει, ότι απλά βουίζει το αφτί του, λόγω ηλικίας.

Κλείνει το τηλέφωνο με τον Μίλο και στα καπάκια χτυπά η συσκευή του σπιτιού. Το σηκώνει. Είναι η Αγγελική Αρκάδη στην αλλη πλευρά της γραμμής και του μεταφέρει τα μαντάτα για τον Πογιέτ. Ανήσυχος ο Ντούσκο παίρνει τον Μελισσανίδη τηλέφωνο.

Ο τίγρης βρίσκεται σε ταβερνάκι του Κορυδαλλού και τρώει μεζκλίκια μαζί με τον Στιβ Γιατζόγλου.

«Ντιμίτρι, Πογιέτ είπε, φεύγκει. Ντεν είπε τίποτα. Ντήλωσε, έκανε. Τί κάνουμε τώρα», είπε ο εκτελεστικός διευθυντής στον ισχυρό άνδρα της Aegean, ο οποίος δεν κατάλαβε και του είπε με φωνή βραχνιασμένη από το Cohiba: «έλα κλείσε, να πάρω την Αγγελική».

Εξοργισμένος ο Μελισσάν, μαθαίνοντας τα καθέκαστα και αφού από τα νεύρα του αναποδογύρισε το τραπέζι, με τον Στιβ να κοιτάζει εντρομος, κάνει redial τον επιστήθιο φίλο του και του ζητά να τελειώσει τον Πογιέτ.

Ο Ντούσκο ξεκινά στις 19:00 με βαριά καρδιά για Σπάτα. Επιβιβάζεται στην Mercedes S Class που του είχε κάνει δώρο ο τίγρης από τη χαρά του, μετά τη νίκη με τον Ολυμπιακό και ξεκινά για την πικρή διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο της Αττικής Οδού. Κατεβαίνοντας την Κηφισίας, πριν μπει στο δαχτυλίδι με κατεύθυνση προς Μαρκόπουλο, ψαχουλεύει το ραδιόφωνο.

Θέλει να πιάσει λαϊκά. Τον βοηθούνε οι ήχοι του μπουζουκιού σε τέτοιες καταστάσεις περίεργες. Το ίδιο είχε κάνει και πριν 20 χρόνια, οδηγώντας στη Δεκελείας. Τόσους μήνες, έγινε κολλητάρι με τον Πογιέτ. Πώς να του πει τώρα το “απολύεσαι”; Είναι και δύσκολη αυτή η λέξη για τον Ντούσκο, τον οποίο τρολάρει μέχρι και ο Τζιμπούρ για τα ελληνικά του.

Πιάνει την πρώτη συχνότητα, ακούει Στανίση, του έρχεται μία ζαλάδα και αλλάζει σταθμό. «Τί ντεν άκουσε;», μουρμουρίζει.

Από τα ηχεία αντιλαλεί ο Νότης, βαρύς και ασήκωτος, να τραγουδά, «σήκω και φύγε, φύγε σου λέω, για ό,τι γίνει, εγώ δεν φταίω».

Αυτό ήταν! Το μεράκλωμα έδωσε την κατάλληλη δύναμη στον Ντούσκο, για να προβεί σε αυτό το αποτρόπαιο διάβημα μπροστά στον Πογιέτ...