Αυτό, κατά πρώτον, συμβαίνει γιατί οι νεαροί δεν κοστίζουν. Μία ακόμη απόδειξη ότι οι προϋπολογισμοί παίζουν μπάλα. Αν φυσικά γνωρίζεις πώς, πού και πότε να ξοδέψεις όταν έχεις. Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ποδοσφαιροπαραγόντων απέδειξε ότι δεν έχει ιδέα για τον τρόπο που πρέπει να διαχειριστεί κάποιος το ποδοσφαιρικό χρήμα.

Απληστοι, αδαείς, μωροφιλόδοξοι, παρτάκηδες και ξερόλες βούλιαξαν τις ομάδες στα χρέη. Η στροφή στους νεαρούς ποδοσφαιριστές αν δεν γίνει με σχέδιο, υπομονή και ανθρώπους με όρεξη και γνώσεις, θα προκαλέσει μία ακόμη καταστροφή. Θα δούμε πώς θα λειτουργήσει παρατηρώντας τη συμπεριφορά των ελληνικών ομάδων από τη νέα ποδοσφαιρική περίοδο. Ομως, ανεξαρτήτως της κρίσης, από παλιά γνωρίζαμε ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν διαφορετικές ταχύτητες ή μάλλον -για να το ορίσω καλύτερα- διαφορετικά μεγέθη. Υπάρχουν μεγάλοι και μικροί, ένας διαχωρισμός που γινόταν -και εν μέρει συνεχίζει να γίνεται- στη βάση του αριθμού των οπαδών μιας ομάδας και της οικονομικής δύναμης του ιδιοκτήτη της (παρ' όλο που σε αυτή την ιστορία των ιδιοκτητών υπάρχουν και εξαιρέσεις, όπως η Μπάρτσα και η Μπάγερν για παράδειγμα). Αυτονόητο είναι ότι όσο μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπων υποστήριζε μία ομάδα τόσο μεγαλύτερη πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας (κι όχι μόνον της αθλητικής) είχε αυτή η ομάδα, που χρησιμοποιούσε προς όφελός της. Το μέγεθος έπαιζε -και συνεχίζει να παίζει- καθοριστικό ρόλο. Το γεγονός αυτό, της κυριαρχίας του μεγέθους στο ποδόσφαιρο, καθόριζε και το μερίδιο στις επιτυχίες, τις διακρίσεις και τους τίτλους.

Στην ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις των ομάδων που κάποτε ήταν μεγάλες και στην πορεία των χρόνων έπεσαν σε παρακμή ή και διαλύθηκαν. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων που αυτό συνέβη, έχει να κάνει με την οικονομική παρακμή της περιοχής όπου είχε έδρα η «πάλαι ποτέ» μεγάλη ομάδα ή με την κακοδιαχείριση.

Επίσης, είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις όπου παρατηρήσαμε τη γέννηση μίας ποδοσφαιρικής δύναμης, μιας γέννησης που υπήρξε στενά συνδεδεμένη με τη δυναμική οικονομικής ανάπτυξης ενός τόπου, γεγονός που στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι κανόνας. Αρκεί η εμφάνιση ενός μεγιστάνα. Παραδείγματα, πολλά. Η Τσέλσι του Αμπράμοβιτς και η Μάντσεστερ Σίτι των Αράβων. Η Παρί Σεν Ζερμέν, επίσης των Αράβων. Κάτι άλλες τρελές περιπτώσεις, όπως η Ανζί Μαχατσκαλά του Νταγκεστάν, είναι καλύτερα να περιμένουμε για να δούμε πώς θα εξελιχθούν.

Ποδόσφαιρο δύο ταχυτήτων

H μεγάλη άνοδος των προϋπολογισμών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων την τελευταία επταετία είναι τέτοια που σχεδόν μονοπωλούν τις 16 θέσεις της δεύτερης φάσης του Τσάμπιονς Λιγκ. Ετσι, όμως, έχει δημιουργηθεί μία απόσταση που όλο και διευρύνεται ανησυχητικά από τις άλλες ομάδες με αποτέλεσμα να μένει ελάχιστος χώρος για την έκπληξη.

Αυτή η τάση διεύρυνσης του ανοίγματος πλουσίων και φτωχών που τείνει να γίνει κατάσταση αν δεν περιοριστεί, εκ των πραγμάτων μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στη δημιουργία μίας κλειστής λίγκας που μπορεί να λειτουργεί όπως το αμερικανικό NBA.

Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό θα είναι προς όφελος του παιχνιδιού, αλλά σίγουρα θα είναι προς οικονομικό όφελος όλων όσοι πάρουν μέρος σε αυτό το εγχείρημα. Ενα εγχείρημα που πολύ θυμίζει την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με τη διαφορά ότι δεν έχει τις αγκυλώσεις, τους περιορισμούς και τις αντιφάσεις που γεννά η προσπάθεια της θυσίας των εθνικών χαρακτηριστικών των χωρών-μελών της Ε.Ε. χάριν μιας ομιχλώδους και ασαφούς υπερεθνικής δομής, στην οποία οι Γερμανοί έχουν το πάνω χέρι.

Μία παρόμοια τάση βλέπουμε να σημειώνεται και στις ευρωπαϊκές περιφέρειες, στα πρωταθλήματα των ευρωπαϊκών χωρών, όπου οι ομάδες που πρωταγωνιστούν στα εθνικά πρωταθλήματα όλο και περιορίζονται. Πολύ συχνά, κι εδώ στην Ελλάδα, μιλάμε για την περιορισμένη ανταγωνιστικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η οικονομική κρίση θα ανοίξει ακόμη περισσότερο την ψαλίδα της ανταγωνιστικότητας, η οποία θα έχει μεγάλη και σοβαρή επίπτωση στη βαθμολογία της χώρας μας στην ΟΥΕΦΑ.

Άνισος ανταγωνισμός

Έβλεπα, όπως και πολλοί άλλοι, το παιχνίδι των Νέων κόντρα στους Άγγλους και σκεφτόμουν το ποδοσφαιρικό περιβάλλον που θα μεγαλώσουν τα δικά μας παιδιά και οι προχθεσινοί αντίπαλοί τους. Δεν είναι μόνο ζήτημα παραστάσεων. Σκεφθείτε πως από την επόμενη χρονιά οι αγγλικές ομάδες θα διπλασιάσουν τα έσοδά τους από τη συμφωνία πώλησης των τηλεοπτικών τους δικαιωμάτων. Αυτό, εκτός των άλλων, σημαίνει καλύτερες εγκαταστάσεις, καλύτερη εκγύμναση και προετοιμασία, καλύτερη επιστημονική παρακολούθηση, περισσότερες ευκαιρίες βελτίωσης ΚΑΙ καλύτερη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Είναι αποκαρδιωτικό για ένα νέο παιδί στα 18 να βλέπει ότι με όρους ταλέντου ξεκινά από καλύτερη θέση, σε σχέση με ένα συνομήλικό του από προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, αλλά θα χάσει την κούρσα στη συνέχεια. Φυσικό, λοιπόν, οι ταλαντούχοι Ελληνες να στρέφονται στο εξωτερικό, με ό,τι αυτό σημαίνει για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
 

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS