Η προκατάληψη του… ύψους

Συγκεκριμένα, οι Van Quaquebeke και Giessner διεξήγαν έρευνα για να εξετάσουν κατά πόσο η εμφάνιση ενός παίκτη επηρεάζει τις διαιτητικές αποφάσεις. Όπως εξηγούν «πολλά φάουλ που γίνονται στο ποδόσφαιρο είναι διφορούμενα και δεν υπάρχει αντικειμενικός τρόπος να διαπιστώσουμε ποιος είναι ο πραγματικός θύτης και ποιος το πραγματικό θύμα. Κατά συνέπεια, οι οπαδοί, όπως και οι διαιτητές, συχνά βασίζονται σε άλλους παράγοντες για να πάρουν απόφαση για τη συγκεκριμένη φάση».

Πώς, όμως, οι διαιτητές αποφασίζουν υπέρ ή κατά κάποιου παίκτη σε μία τέτοια «δύσκολη» φάση;

Τα συμπεράσματα προκαλούν έκπληξη, καθώς αποδεικνύουν ότι τις περισσότερες φορές οι διαιτητές αποφασίζουν ότι για το φάουλ ευθύνεται ο… ψηλότερος παίκτης!

«Το ύψος συνδέεται με τη δύναμη, την ένταση και την επιθετική συμπεριφορά και το συμπέρασμα που βγάλαμε είναι ότι ένας βασικός παράγοντας βάσει του οποίου αποφασίζουν οι διαιτητές είναι το ύψος των εμπλεκόμενων παικτών. Κατά συνέπεια, είναι πιο πιθανό να καταλογιστεί το φάουλ κατά του παίκτη που είναι ο ψηλότερος από αυτούς που εμπλέκονται στη φάση», γράφουν οι Van Quaquebeke και Giessner.

Για να ισχυροποιήσουν το συμπέρασμά τους, οι δύο ερευνητές μελέτησαν τα στατιστικά από όλα τα φάουλ που δόθηκαν τις τελευταίες 7 σεζόν σε Bundesliga και Champions League (85.262 και 32.142 αντίστοιχα), καθώς και σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (6.440) σε σχέση με το ύψος των παικτών που ενεπλάκησαν σε αυτά.

Το πρώτο τους συμπέρασμα ήταν ότι και στις τρεις διοργανώσεις στους πιο ψηλούς παίκτες είχαν καταλογιστεί περισσότερα φάουλ από τους κοντύτερους που ενεπλάκησαν στην ίδια φάση. Μάλιστα, οι ερευνητές μελέτησαν τα φάουλ ανά θέση, ώστε να μην υπάρξει ο αντίλογος ότι είναι λογικό οι πιο ψηλοί να κάνουν φάουλ, καθώς οι αμυντικοί συνηθίζεται να είναι ψηλότεροι από τους μέσους ή τους επιθετικούς που δέχονται περισσότερα φάουλ.

Το συμπέρασμα ήταν το ίδιο: ανεξάρτητα από τη θέση, ο πιο ψηλός παίκτης «κατηγορείται» πιο συχνά! Βέβαια, οι διαφορές ήταν ελάχιστες και συγκεκριμένα κατά μέσο όρο 1 εκατοστό. Όταν, όμως, μελετήθηκε η διαφορά στο ύψος ανάμεσα στον παίκτη που – σύμφωνα με τον διαιτητή – δέχεται το φάουλ και αυτόν που το διαπράττει, το συμπέρασμα ήταν ότι όσο πιο μεγάλη είναι η διαφορά, τόσο πιο «εύκολο» είναι για τον διαιτητή να παρατηρήσει τον ψηλό.

Όπως φαίνεται και στο σχεδιάγραμμα, όταν η διαφορά ύψους είναι μικρή (1-5 εκατοστά), οι πιθανότητες να καταλογιστεί το φάουλ στον ψηλότερο είναι 50-50. Όταν, όμως, η διαφορά αυξάνεται και ειδικά όταν ξεπερνά τα 10 εκατοστά, οι πιθανότητες είναι συντριπτικά κατά του ψηλότερου παίκτη.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι όταν σε τυχαίο δείγμα ατόμων δόθηκε η εικόνα δύο παικτών, ενός ψηλότερου κι ενός πιο κοντού, να διεκδικούν την μπάλα και τους ζητήθηκε να προβλέψουν ποιος παίκτης έπεσε τελικά κάτω από φάουλ, η συντριπτική πλειοψηφία είπε ο κοντύτερος.

Αντίθετα, ανάλογο ποσοστό θεωρούσε ότι σε περίπτωση που πέσει ο ψηλός παίκτης θα το έχει κάνει από μόνος του, «βουτώντας»!

ΠΗΓΗ: othersidefootball.com