Όταν ξεκίνησα να γράφω το -αστυνομικό- μυθιστόρημα «Είναι στημένο», ομολογώ πως δεν δυσκολεύτηκα σχεδόν καθόλου στη διαμόρφωση των βασικών χαρακτήρων. Λίγο ως πολύ, τους ήξερα. Είχα μεγαλώσει μαζί τους. Ήταν και είναι οι φίλοι μου, έστω και σε υβριδική μορφή. Άλλωστε, αν τολμούσα να βάλω τον Φώτη με ονοματεπώνυμο σε οποιαδήποτε ιστορία, σίγουρα θα μου ζητούσε μερτικό για πνευματικά δικαιώματα. Ακόμα δεν έχει ζητήσει...

Λέτε να φταίει που δεν σηκώνω το τηλέφωνο όταν καλεί;

Διαβάστε τη συνέχεια στο gazzetta.gr

Miltos+ Γνώμες LIFE Ψυχαγωγία Ημίχρονο