Να πως απαξιώνεται η ΑΕΚ

Ο Σταύρος Αδαμίδης κάλεσε τους ΑΕΚτζήδες να στηρίξουν την ομάδα. Έντρομος προφανώς από την εικόνα στις εξέδρες του ΟΑΚΑ: 18.611 εισιτήρια. Μόνο στη Ρόδο έχει κόψει η ΑΕΚ λιγότερα με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.

Μιλώντας για "απαξίωση της ΑΕΚ" ο Αδαμίδης, μόνον τα αφεντικά της ομάδας μπορεί να αφορά τούτη η μπηχτή. Τους ενεργούς ή ανενεργούς μετόχους. Τους φευγάτους ή εκείνους που κρύβονται πίσω από πατέντες τύπου supporters. Που την παράτησαν την ομάδα στα χέρια ενός δικηγόρου, ο οποίος θυμήθηκε μήνα Οκτώβριο να απευθύνει κάλεσμα στους μετόχους για να δώσουν λύση. Αυτό που όφειλε ο Αδαμίδης να κάνει από τον Μάιο. Με τη λήξη της σεζόν να στείλει το τελεσίγραφο στο μετόχους: "Ή στηρίζετε την ομάδα με τα στοιχειώδη που χρειάζεται, καλύπτοντας τα χρέη της σεζόν 2010-11 και διαθέτοντας ένα λογικό ποσό (δεν χρειάζονται υπερβολές) για ποιοτικές μετεγγραφές ή σηκώνομαι και φεύγω και διορίστε άλλον πρόεδρο στη θέση μου για να κάνει αλχημείες. Για να κάνει το άσπρο-μαύρο. Για να βγάζει το φίδι από την τρύπα, όσο εσείς θα κρύβεστε..."

Ο Αδαμίδης αν και δήλωσε (για πρώτη φορά) χτες πως δεν είναι "καρεκλοκένταυρος" δεν έκανε ούτε το ένα, αλλά ούτε και το άλλο. Κάλυψε απόλυτα τους φευγάτους μετόχους - οι οποίοι, ναι, πρόσφεραν και μάλιστα πολλά, αλλά η ζωή συνεχίζεται, η ΑΕΚ δεν είναι μαγαζάκι που όταν δεν πουλάει ο ιδιοκτήτης βάζει λουκέτο. Λες και δεν ζούσε στην Ελλάδα του 2011, αλλά στην Ελβετία, πέταξε το μπαλάκι στον κόσμο ("διαλέξτε τι ΑΕΚ θέλετε"), αντί να το στείλει πάνω στους μετόχους. Να διαλέξουν αυτοί ποια ΑΕΚ θέλουν και να βγουν να το πουν ευθαρσώς στον κόσμο.

Την ΑΕΚ δεν την απαξίωσε κανείς άλλος εκτός από τους ιδιοκτήτες της και τους διορισμένους διαχειριστές. Τον Τζιμπούρ, πέρσι τον Γενάρη, δεν τον έκαναν "πάσα" στον Ολυμπιακό οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος. Τον Σκόκο δεν τον πούλησαν οι δημοσιογράφοι. Κι αν καλώς έπραξε ο Αδαμίδης και προχώρησε σ' αυτή τη συμφέρουσα εμπορική πράξη, στη συνέχεια ξέχασε να κρατήσει την υπόσχεση που έδωσε ο ίδιος απαντώντας στις 7 Ιουνίου σε ερωτήματα φιλάθλων στο sport24.gr ("Ο Σκόκο θα αντικατασταθεί επάξια, έχουμε συγκεκριμένους στόχους και σε συνεργασία με τον προπονητή και τον τεχνικό διευθυντή θα τους υλοποιήσουμε. Ημερίδα του λέοντος των χρημάτων από την πώλησή του θα χρησιμοποιηθεί για την αντικατάσταση του Νάτσο. Θα είναι παίκτης ποιότητας").

Ποιος απαξίωσε την ΑΕΚ, επιλέγοντας αντί του Μπλάνκο έναν άπειρο και δανεικό 18χρονο Καμερουνέζο; Ποιος απαξίωσε την ΑΕΚ, στη διαδοχή του Σάχα, στην αντικατάσταση κατά ...50% (δηλαδή μόνον με Βάργκας) των Ντιόπ - Μίτσελ; Ποιος απαξιώνει την ΑΕΚ όταν έχει τους ποδοσφαιριστές απλήρωτους επί 8 και 10 μήνες; Ποιος απαξιώνει την ΑΕΚ όταν δεν μπορεί να πάρει ούτε έναν παίκτη του Βόλου ή της Καβάλας, τη στιγμή που η ομάδα "φωνάζει" πως θέλει ενίσχυση παντού; Ποιος απαξιώνει την ΑΕΚ όταν φτάνει στο σημείο να συνδιαλέγεται με μια εταιρία μανατζαρέων, από τους οποίους ευτυχώς δεν ...περίσσευαν δυο εκατομμύρια γιατί τώρα θα συζητούσαμε για άλλα πράγματα; Ποιος απαξιώνει την ΑΕΚ, όταν ζητάει από τον κόσμο να καλύψει από το υστέρημά του (δηλαδή απ'αυτά που δεν έχει), αυτά που δεν βάζουν από το περίσσευμά τους επιφανείς οικονομικά μέτοχοι της ΠΑΕ;

Κι εν πάση περιπτώσει, δεν μπορείς να εγκαλείς κανέναν όταν σου στέλνει το μήνυμα ο κόσμος: 18.611 εισιτήρια στο ντέρμπι της χρονιάς. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη, όχι γιατί δεν αγαπά και δεν πονάει την ομάδα. Αλλά επειδή δεν πιστεύει. Επειδή βλέπει κινήσεις οι οποίες δεν είναι επιπέδου ΑΕΚ. Επειδή δεν δίνουν καμιά προοπτική, κανένα όραμα αυτοί που έχουν τις μετοχές και αυτοί που διορίστηκαν στις καρέκλες για να κάνουν κουμάντο. Ενίοτε και παραμυθιάζοντας τους φιλάθλους σαν τη δήλωση που έκανε στις 20 Ιουλίου ο Αδαμίδης ("πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι είμαστε κοντά στην οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ")

Λίγο πριν το ξέσπασμα Αδαμίδη, είδαμε και ματς. Και αντικρίσαμε για πρώτη φορά φέτος μια ΑΕΚ που έτρωγε σίδερα. Ο Κωστένογλου το θεώρησε ολίγον μειωτικό στη συνέντευξη Τύπου να γίνεται ιδιαίτερη μνεία μονάχα στο "παιχνίδι αυτοθυσίας" της ΑΕΚ. Δεν είναι καθόλου μειωτικό. Και μακάρι σε όλα τα παιχνίδια, μικρά και μεγάλα, να βλέπαμε το ίδιο πάθος. Τέτοια κατάθεση ψυχής.

Η ΑΕΚ για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν ήταν ένα συνονθύλευμα στον αγωνιστικό χώρο. Υπήρχε προσανατολισμός. Αρχή, μέση, τέλος. Υπήρχε συνοχή, οι γραμμές ήταν πιο κοντά. Η ομάδα ήταν πιο συμπαγής. Η άμυνα και γενικότερα η ανασταλτική λειτουργία από την αρχή της χρονιάς που ήταν κάτι από ξέφραγο αμπέλι, τούτη τη φορά πήρε σχεδόν άριστα. Ένα γκολ και μισή φάση ακόμα έκανε ο "γεμάτος" μεσοεπιθετικά Ολυμπιακός. Κι αυτό ήταν επίτευγμα της ΑΕΚ.

Και στο εύλογο ερώτημα, πως είναι δυνατόν να μην μπορεί η ΑΕΚ να κερδίσει έναν τόσο κακό Ολυμπιακό και ουσιαστικά να μην τον απειλεί στο δεύτερο ημίχρονο (συγχρόνως βέβαια να μην απειλείται και η ίδια) η απάντηση είναι προφανής. Το πάθος και η κατάθεση ψυχής έφτασαν μόνο για να αφοπλιστεί ο Ολυμπιακός, για να φτιάξει 3-4 καλές καταστάσεις στο πρώτο ημίχρονο. Για να τον κέρδιζε ήθελε ένα κλικ παραπάνω. Σε ποιοτικά χαρακτηριστικά, στη δημιουργία. Δυστυχώς δεν τα έχει η ΑΕΚ αυτά τα χαρακτηριστικά και το οξύμωρο της ιστορίας είναι ότι το παιχνίδι της ομάδας το ομορφαίνει αυτός που είχαν για σουτάρισμα. Ο Λεονάρντο.

Δεν τον πίστεψε ποτέ ο Αδαμίδης, ο Χιμένεθ έκανε ο,τι του ΄λεγε ο πρόεδρος, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Και το καλοκαίρι ο πρόεδρος πίεζε τον ατζέντη (Γιάννης Καινούριος) να βρει ομάδα στον Λεονάρντο για να απαλλαγεί η ΑΕΚ από το ...τεράστιο συμβόλαιο των 300 χιλιάδων. Τον γυρόφερναν από ομάδα σε ομάδα, με δανεισμό, με αντάλλαγμα, με ελευθέρα και ευτυχώς για την ΑΕΚ δεν βρέθηκε καμιά ομάδα να τον βουτήξει.

Και ο Λεονάρντο αφού εν τω μεταξύ δέχτηκε να μειωθούν οι αποδοχές του, είναι υτή τη στιγμή ο,τι καλύτερο διαθέτει η ΑΕΚ στην παραγωγή φάσεων αλλά και στα (εκπληκτικά) τελειώματα. Στις Βρυξέλλες, γκολ αριστούργημα. Με τον Εργοτέλη, σουτ στο δοκάρι και ο πιο δραστήριος επιθετικά παίκτης. Με τη Στουρμ έκανε όργια, έδωσε έτοιμο γκολ στον Κάρλος. Στη Ν.Σμύρνη στο πρώτο ημίωρο και μέχρι να τραυματιστεί, έφευγε σαν σαΐτα από αριστερά. Χτες έκανε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο και σκόραρε σαν γνήσιος Βραζιλιάνος. Όταν αποκτήσει μεγαλύτερη διάρκεια (δυνάμεις, αντοχή) θα την πάρει τη φανέλα στο σπίτι. Κι ας πάει μετά τον Γενάρη ο Αδαμίδης να τον παζαρεύει τον δανεισμό ή την αποδέσμευση του για να μειώσει κι άλλο το μπάτζετ.

Το σοκ του τραυματισμού του Γκούντγιονσεν είναι τεράστιο. Πρωτίστως σοκ για τον Ισλανδό και την οδυνηρή περιπέτεια που περνάει. Σοκ και για την ομάδα ασφαλώς που προσδοκούσε να πάρει ωραία πράγματα από τον Ισλανδό. Κάποια στιγμή θα τον έβαζε και στην κορυφή της επίθεσης ο Κωστένογλου, αργά ή γρήγορα θα έπαιρνε μπροστά. Τώρα δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν χάνεται. Από Φλεβάρη, Μάρτη και βλέπουμε. Δεν είναι εύκολο πράγμα, υπάρχουν παίκτες που δεν επανήλθαν ποτέ μετά από τέτοιο τραυματισμό. Εν πάση περιπτώσει ας σταθεί όλη η ΑΕΚ στο πλευρό του. Με την ευχή για ταχεία ανάρρωση και να επιστρέψει σιδερένιος στα γήπεδα, έστω και στο τέλος της σεζόν.

Όσο για τη συνέχεια, η ΑΕΚ θα μπορέσει να κρατηθεί ψηλά μόνον αν δοθεί άμεσα λύση από τους μετόχους. Να πάψει αυτή η αβεβαιότητα και αυτοί που θα κάνουν το κουμάντο, να συνειδητοποιήσουν ότι η ΑΕΚ δεν είναι μόνον λογιστικές πράξεις, με περικοπές και μειώσεις. Είναι πάνω απ' όλα μεγάλη ομάδα που δεν θα πρέπει να απαξιώνεται με επιλογές και πρακτικές οι οποίες θυμίζουν περισσότερο μικρομεσαία ομάδα. Όταν το αντιληφθούν αυτό και πράξουν τα δέοντα, στο επόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό τα εισιτήρια δεν θα είναι δεκαοκτώ αλλά τριάντα οκτώ χιλιάδες. Και στο μεθεπόμενο το γήπεδο θα είναι sold out....

ΥΓ: Πέρα από τη σωστή διαχείριση του ματς (προετοιμασία - ομιλία - ψυχολογία - επιλογές ενδεκάδας - τακτική - κοουτσάρισμα - αλλαγές) ο Νίκος Κωστένογλου παίρνει άριστα και για τον λόγο του. Στη συνέντευξη Τύπου. Ευπρεπής, συγκροτημένος, πειστικός. Με κορυφαία ατάκα την ακόλουθη: "Η ΑΕΚ έπρεπε να κερδίσει. Σαν προπονητής όμως θέλω μία άλλη ΑΕΚ. Έστω και με αυτό το ρόστερ..."

ΠΗΓΗ: contra.gr