Η ατέλειωτη μοναξιά του Πάμπλο Γκαρσία...

Το ίδιο έργο παίχτηκε πριν λίγους μήνες στον Παναθηναϊκό (και φοβάμαι ότι θα συνεχιστεί, με σίκουελ...), το ίδιο και στην ΑΕΚ. Και τώρα, δυστυχώς, ήρθε η σειρά του ΠΑΟΚ.

Προσπάθησαν να «αντισταθούν» στον ΠΑΟΚ τους τελευταίους μήνες: να κάνουν οικονομία και να μαζέψουν την κατάσταση, αλλά χωρίς να πουλήσουν τους παίκτες που είχαν «συνδεθεί ψυχικά» με την εξέδρα. Ο Μουσλίμοβιτς ήταν ένας απ’ αυτούς, αλλά ο Κλάους γρήγορα κάλυψε το κενό - και αγωνιστικά και συναισθηματικά. Ο Βιτόλο μπορεί να έφυγε, αλλά λατρεμένος του κόσμου δεν ήταν (είχε και τον πρότερο «ανέντιμο βίο» ως παίκτης του Άρη, που είχε δώσει τα πόδια του Βιεϊρίνια στο χέρι). Και δεν είχε φανεί καμία διάθεση να φύγει ούτε ο Κοντρέρας, ούτε ο Πάμπλο Γκαρσία, ούτε ο Βιεϊρίνια. Αντίθετα, έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια να εμπλουτιστεί το ρόστερ με παίκτες που θα μπορούσαν να προσφέρουν, σαν τον Γεωργιάδη, τον Αρίας, τον Σπαντάτσιο.

Μοναδικό «αγκάθι» στις σχέσεις ΠΑΟΚ - μερίδας κόσμου, ο «γνωστός - άγνωστος» Σαλπιγγίδης. Που ως γνωστός φιλότιμος και μειλίχιος Σαλπιγγίδης, υπέμεινε τα μπινελίκια, έσκυψε το κεφάλι, έδωσε λύσεις, έβαλε γκολ και σιγά - σιγά αποκατέστησε τις σχέσεις του με κάποιους από τους υβριστές του. Κι εκεί που όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά, με τον ΠΑΟΚ να προχωρά στην Ευρώπη, με μια επιβλητική νίκη στο Λονδίνο, με τα λεφτά από το Europa να έχουν μια ικανοποιητική ροή, άρχισαν οι διαρροές: Αρίας και Σπαντάτσιο για αρχή, αλλά... κλάιν μάιν. Μόνο που ο Κοντρέρας, ο Βιεϊρίνια και ενδεχομένως ο Σαλπιγγίδης δεν είναι «κλάιν μάιν». Είναι κάτι σαν τέλος εποχής.

Της εποχής του ΠΑΟΚ των προσωπικοτήτων, των ηγετών, των ανθρώπων που με μια ενέργεια ή μια βουτιά αυτοθυσίας, ένα στημένο ή μια σωτήρια κεφαλιά, ένα σουτ από τα 25 μέτρα ή μια κούρσα στην πλάτη της άμυνας, έστελναν τον ΠΑΟΚτσή στα ουράνια. Την εποχή του «είσαι ένας από μας». Μόλις φύγουν αυτές οι ποδοσφαιρικές μορφές που σημάδεψαν την ιστορία αλλά και την μορφή του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια, η ομάδα δεν θα είναι ίδια, ακόμα κι αν ο Μπόλονι (ξανα)φτιάξει κάτι όμορφο στο μάτι και αποτελεσματικό στο χορτάρι. Κι ο Πάμπλο Γκαρσία, θα μείνει ο τελευταίος εκείνης της φουρνιάς. Και μέχρι να πει το «αντίο» στη Θεσσαλονίκη, θα νιώθει τόσο μόνος...

ΠΗΓΗ: sport-fm.gr