Ο Μέλμπεργκ θυμάται τα πάντα

Πόσο μάλλον μετά το περιστατικό του Λουζνίκι, όπου προς στιγμήν ανησύχησε όλους όσους το είδαν στην τηλεόραση ή από κοντά. Ο ρεπόρτερ ειδικών αποστολών της στήλης βρήκε το θάρρος να τον πλησιάσει και να του ζητήσει να μας πει δυο λόγια για το συμβάν. Φαντάζεστε την (ευχάριστη) έκπληξή μας όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ο Σουηδός είχε μεγάλη όρεξη για κουβέντα. Ε, δεν θα αφήναμε τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη...

-Κ. Μέλμπεργκ, θέλουμε καταρχάς να σας ευχαριστήσουμε που δεχτήκατε τόσο πρόθυμα να μας μιλήσετε παρότι έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες από την περιπέτειά σας, η οποία συγκλόνισε τόσο την τοπική όσο και την παγκόσμια φίλαθλη κοινή γνώμη.
-Εγώ σας ευχαριστώ που ταξιδέψατε μέχρι εδώ για να με βρείτε, δεν ήταν όμως και τίποτα σπουδαίο εδώ που τα λέμε.
-Ε, πως δεν ήταν...
-Κοιτάξτε, για κάποιους που δεν έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται σε τέτοιες θερμοκρασίες, ναι, μπορεί ο αγώνας αυτός να φαντάζει ως «περιπέτεια», για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα όμως, που μεγάλωσε στην παγωνιά της Σουηδίας, κάτι τέτοιο είναι just a walk in the park, αν με εννοείτε...
-Σίγουρα, μόνο που εγώ δεν αναφερόμουν στις καιρικές συνθήκες, αλλά στο χτύπημα.
-Ποιο χτύπημα;
-Τη διάσειση που πάθατε στο 21ο λεπτό του ματς.
-Εγώ; Είστε σίγουρος; Ποιος τα διαδίδει αυτά;
-Δεν θυμάστε; Εκτελέστηκε ένα φάουλ, ο Μέγερι βγαίνοντας σας κοπάνησε στα πλευρά και πέφτοντας χτυπήσατε με το κεφάλι στην ωμοπλάτη του Μανιάτη.
-Μέγερι, Μανιάτης... Δεν έχω πληροφόρηση για κάτι τέτοιο. Σε ποιο ματς αναφέρεστε;
-Μα, στο προχθεσινό με τη Ρουμπίν Καζάν.
-Ποιο προχθεσινό; Χθες παίζαμε με την Πάρμα, στο παγωμένο «Ένιο Ταρντίνι».
-Α μάλιστα, τώρα καταλαβαίνω... Είναι άσχημη η κατάσταση...
-Εμ, δεν είναι; 0-0 φέραμε, ήταν μοναδική ευκαιρία να περάσουμε πρώτοι! Ευτυχώς που έχουμε ένα παιχνίδι λιγότερο από τη Μίλαν γιατί αλλιώς δεν μας έβλεπα καλά.
-Κύριε Μέλμπεργκ, ειλικρινά ζητώ συγγνώμη που θα το μάθετε από ‘μένα, αλλά τα πράγματα δεν έχουν ακριβώς έτσι όπως νομίζετε.
-Και πως έχουν δηλαδή;
-Ξέρετε, δεν είστε ακριβώς παίκτης της Γιουβέντους...
-Ε, καλά, δεν την έχω και στην καρδιά μου ακόμα, μόλις ήρθα εδώ όπως ξέρετε, ως ελεύθερος από την Άστον Βίλα. Έχω, πάντως, τη διαίσθηση ότι θα ριζώσω εδώ. Μου πάνε, άλλωστε, τα ασπρόμαυρα.
-Εεε, κάτι μου λέει πως δεν θα συμβεί ακριβώς αυτό που λέτε...
-Γιατί όχι; Στο χέρι μου είναι. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και μόλις έκλεισα τα 31. Που να πάω δηλαδή; Και, για να ‘χουμε καλό ρώτημα, γιατί μου τα λέτε όλα αυτά, μελλοντολόγος είστε;
-Όχι ακριβώς, αλλά που να αρχίσω να σας εξηγώ τώρα...
-Εν πάση περιπτώσει, επειδή μας περιμένει ο κ. Ρανιέρι για προπόνηση σε λίγο, να σας πω εν τάχει πως -εκτός από την πεποίθησή μου πως φέτος θα κάνουμε το νταμπλ στην Ιταλία- πιστεύω ακράδαντα πως στο πρόσφατο Euro πήραμε, ως χώρα, το μάθημά μας αποκλειόμενοι από τη φάση των ομίλων, αλλά θα επανακάμψουμε πιο δυνατοί και θα πάρουμε πανηγυρική πρόκριση για το Μουντιάλ του 2010.
-Δεν θέλω να σας στενοχωρήσω, αλλά κάτι μου λέει ότι την πρόκριση από αυτό το γκρουπ θα πάρουν Δανία και Πορτογαλία.
-Χα χα! Πλάκα έχετε! Σε λίγο θα μου πείτε κιόλας ότι προβλέπετε πως στο μέλλον θα έρθω στη χώρα σας να παίξω μπάλα και πως τον ίδιο καιρό κάποιος θα ισχυρισθεί ότι ο Μπιάρσμιρ είναι ο διάδοχός μου!
-Διφωνείτε δηλαδή ανοιχτά με τον κ. Τεν Κάτε;
-Ορίστε;
-Τίποτα, κάτι δικά μου...