Σας το έγραψα στο χθεσινό κομμάτι στον επίλογο ότι ανεξάρτητα επικαιρότητας σήμερα θα αναφερθώ στον Γιάννη Κυράστα. Εδώ και οκτώ χρόνια κάθε πρωταπριλιά νοιώθω ένα κόμπο στο στομάχι. Οσα χρόνια και να περάσουν δεν μπορώ να ξεχάσω τον Γιάννη και τον άδικο τρόπο που έφυγε από την ζωή. Από ιατρικό εγκληματικό λάθος , το οποίο - ως συνήθως συμβαίνει σε αυτή την χώρα- «πνίγηκε»....Ο Γιάννης έφυγε στα καλύτερά του. Από το 1985 που είμαι στο ρεπορτάζ ο Γιάννης είναι για μένα ακόμα εδώ, Μπορεί να βλέπει από ψηλά, αλλά με καθοδηγεί. Είχε ένα σπάνιο χάρισμα ο Γιάννης. Την μεταδοτικότητα.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr