«Ο Ντέμης, λοιπόν, μπήκε στα τελευταία λεπτά, να γυρίσει ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο για την ΑΕΚ. Δεν μπορώ να προβλέψω αν θα τα καταφέρει... Ο χρόνος είναι πολύ λίγος πλέον, έτσι όπως τα κατάφεραν μέτοχοι και διοίκηση. Όμως είναι δεδομένο πως μπορεί να μας σηκώσει από τα καθίσματά μας και να μας κάνει να παρακολουθήσουμε το φινάλε με προσμονή και ελπίδα... Γιατί χαμένες παρτίδες έχει κερδίσει ξανά στο παρελθόν τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδου...».


Με αυτή την παράγραφο έκλεινε το κείμενο μου στις 26 Μαρτίου, υπό τον τίτλο: «Μπήκε "αλλαγή" να γυρίσει ένα χαμένο ματς», το οποίο αναφερόταν στην απόφαση του Ντέμη Νικολαϊδη να πάρει πάνω του ζήτημα της διευθέτησης του προβλήματος που αντιμετώπιζε η ΑΕΚ με την UEFA και την απειλούσε με ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Τελικά, το γκολ μπήκε, έστω και στις «καθυστερήσεις» της... παράτασης. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πάρει τη μπάλα... Όταν βρέθηκε απέναντι από το τέρμα, απλά έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ' όλους...

Βέβαια, μέχρι να συμβεί αυτό, φτάσαμε ακόμη και στο σημείο κάποιοι να αμφισβητούν την... εκτελεστική του δεινότητα. Τη στιγμή που οι άλλοι από πίσω του δε μπορούσαν να αλλάξουν μια πάσα στο μισό μέτρο, ορισμένοι έκριναν ότι πρέπει να στρέψουν τα φώτα αλλού και «αναρωτιόντουσαν» αν θα βάλει το γκολ σε περίπτωση που φτάσει επιτέλους η μπάλα σ' αυτόν. Και ακόμη χειρότερα, κάποιοι προέβλεπαν ότι θα την ρίξει στην... κερκίδα με πρόθεση!

Δυστυχώς γι' αυτούς, το δάνειο -για το οποίο είχε δεσμευτεί προσωπικά- εκταμιεύτηκε σε χρόνο ρεκόρ. Μόλις κατάφεραν επιτέλους οι διοικούντες την ΠΑΕ να κάνουν όσα θα έπρεπε να έχουν διευθετήσει εδώ και βδομάδες (και θα το είχαν πετύχει αν δεν ασχολούνταν με... πολυεθνικά fund και δεν πανηγύριζαν με αφέλεια ανύπαρκτα -όπως αποδείχθηκε- deal), όλα πήραν το δρόμο τους και η ΑΕΚ κατάφερε να στείλει έναν ολοκληρωμένο φάκελο στην UEFA.

Πραγματικά, ακούγεται (και είναι) απίστευτο... Τη στιγμή που οι πολυεκατομμυριούχοι έκαναν επίδειξη αδιαφορίας απέναντι στο φάσμα του εξευτελισμού της ΑΕΚ, την ώρα που ακόμη και στον Παναθηναϊκό των... Αμπράμοβιτς δεν κουνιόταν φύλλο όσον αφορά τις πληρωμές που απαιτούνταν για την αδειοδότηση από την UEFA, ο «ελπιδοπώλης», ο «λαοπλάνος», ο «άφραγκος» Νικολαϊδης, απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την ψυχή... Κατάφερε να βρει τα λεφτά που δεν... περίσσευαν στους μεγιστάνες (κίτρινους και πράσινους), προκειμένου να σώσει για ακόμη μια φορά την αξιοπρέπεια της ΑΕΚ.

Αφήνοντας... παραπονεμένους αυτούς που με οργανωμένο σχέδιο είχαν φτάσει την Ενωση στο σημείο «μηδέν» και περίμεναν να την δουν πεσμένη στο πάτωμα, προκειμένου να φτάσει στο επίπεδο τους και να πέσει στα χέρια τους σαν ώριμο φρούτο... Άλλωστε, οι συγκεκριμένοι είχαν εδώ και καιρό αποφασίσει ότι δε τους ενδιέφερε το μέγεθος της απαξίωσης της ομάδας, παρά μόνο να τους δοθεί η δυνατότητα να την έχουν στα δικά τους χέρια...

Έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα, λοιπόν... Όμως, ήταν το πρώτο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο... Αν η ΑΕΚ δεν καταφέρει ΑΜΕΣΑ να βρει μια σοβαρή διοίκηση και πραγματική χρηματοδότηση, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι αυτό που απέφυγε τώρα, θα το βρει μπροστά της τον Ιούνιο. Ο Νικολαϊδης απέδειξε ότι ακόμη και υπό αυτές τις πρωτοφανώς δύσκολες συνθήκες, εξακολουθεί να είναι ο μοναδικός στην οικογένεια της ΑΕΚ που έχει την ικανότητα και τη θέληση να δίνει λύσεις. Είναι ηθική υποχρέωσή του, να πάει μέχρι τέλους... Να απαλλάξει την ομάδα από κάθε λογής καρτούν και να χαράξει τον δρόμο της επιστροφής της ΑΕΚ σε ένα αξιοπρεπές και ανταγωνιστικό επίπεδο... Εκεί που βρισκόταν σταθερά η ΑΕΚ στα τέσσερα χρόνια που ήταν εκείνος στην προεδρία της...

Υ.Γ.: Γέλασα με την ψυχή μου διαβάζοντας τα... «μπράβο» που απέσπασαν από συγκεκριμένο μέρος του Τύπου οι Δημητρέλος, Κασνακίδης για τον «αγώνα» που έδωσαν, προκειμένου να εξασφαλίσει η ΑΕΚ την αδειοδότηση. Επειδή μόνο στην πλάκα μπορείς να το πάρεις το συγκεκριμένο θέμα, θα μοιραστώ μαζί σας ένα ανέκδοτο: Πάει ένας παππούς στον οφθαλμίατρο και του λέει: «Γιατρέ, είμαι 90 χρονών, αλλά κρατιέμαι καλά. Είμαι παντρεμένος με μια 20χρονη και είναι έγκυος στο παιδί μου. Θέλω λοιπόν να κάνω επέμβαση καταρράκτη για να δω καθαρά τα ματάκια του που θα με κοιτούν μόλις γεννηθεί».Ο γιατρός, αφού ξεπέρασε το αρχικό σοκ, του απάντησε: «Θα σου πω μια ιστορία. Έχω ένα φίλο που πάει συνέχεια στο βουνό για κυνήγι. Μια μέρα όμως, αντί να πάρει μαζί του την καραμπίνα του, πήρε κατά λάθος την ομπρέλα. Εκεί που περπατούσε στο βουνό, βλέπει μια αρκούδα. Χωρίς να χάσει χρόνο, σηκώνει την ομπρέλα για να της ρίξει. Και, ως εκ θαύματος, ακούστηκε ένα "μπαμ" και η αρκούδα έπεσε κάτω». «Αποκλείεται», πετάχτηκε ο παππούς, «κάποιος άλλος την πυροβόλησε». «Α, γειά σου», κατέληξε ο γιατρός... Ο νοών νοείτω...

ΠΗΓΗ: aek365.gr

Νικολαΐδης Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS