Η Τρίτη που πέρασε ήταν μια δύσκολη μέρα. Όσο κι αν λέμε ότι ήταν λίγο πολύ μια αναμενόμενη εξέλιξη, η είδηση ότι ο Ομπράντοβιτς έβαλε (άνω;) τελεία στη καριέρα του στον Παναθηναϊκό ήταν γροθιά στο στομάχι όχι μόνο για τους οπαδούς της ομάδας αλλά και για όλους τους σωστούς φιλάθλους που ξέρουν να αναγνωρίζουν τις αξίες και νιώθουν φτωχότεροι που ο κορυφαίος προπονητής στη σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν θα ζει πλέον στον δικό μας μικρόκοσμο.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγη ώρα μετά τα άσχημα μαντάτα του διαζυγίου ήλθε και δεύτερη γροθιά στο στομάχι, με την Εθνική μας ομάδα να χάνει άδοξα από την Τσεχία, σε ένα ματς που θα μπορούσε να το πάρει αν ο Σάντος και οι παίκτες του είχαν κρατήσει το μυαλό στη θέση του. Δεν το είχαν και η καμπάνα κτύπησε από νωρίς, περιορίζοντας σε μόνο ένα το σενάριο πρόκρισης στην επόμενη φάση του Euro.

Για να είμαστε ρεαλιστές, η ιστορία με τον Ομπράντοβιτς ήταν ένα παραμύθι που κράτησε πολύ περισσότερο απ' όσο συνηθίζεται όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα. Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο ένας προπονητής τέτοιου επιπέδου να παραμένει 13 ολόκληρα χρόνια στην ίδια ομάδα. Όσο κι αν οι επιτυχίες έτρεφαν αυτή την υπέροχη σχέση που είχε ο Ζοτς με τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του, δεν παύει τα 13 χρόνια να είναι πάρα πολλά. Πάλι καλά να λέμε που αυτή η σχέση κράτησε τόσο και δεν πληγώθηκε από τη ρουτίνα και τους μικροεγωισμούς που γεννούν σε όλα τα επίπεδα οι κάθε είδους μακροχρόνιες σχέσεις.

Διαβάστε αναλυτικά στο leoforos.gr

Ομπράντοβιτς LIFE Ελλάδα Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS