"Μαρόκο-Αλγερία... πρωτάθλημα!"

Άτιμο το ποδόσφαιρο μάγκες. Όποια ομάδα κι αν υποστηρίζετε, το ‘χετε πει κι εσείς, ακόμη σε ανύποπτο χρόνο. Το ντέρμπι του Καραϊσκάκη, δεν ήταν γουστόζικο…

Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν πιο ομάδα, στο δεύτερο ο παναθηναϊκός ανέβηκε και έβγαλε εξαιρετικές συνεργασίες, αλλά στο τέλος το φινάλε είχε… άρωμα Αφρικής!

Ο Βαλβέρδε έκανε λάθη και δικαιώθηκε για δυο πράγματα. Πρώτον για την είσοδο του Ζαϊρί στο ματς και δεύτερον, για την επιμονή του να μην βγάλει τον Τζιμπούρ. Ένας Αλγερινός και ένας Μαροκινός, έδωσαν τη νίκη, το τρίποντο και το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Με 2- 1, όπως είχε χάσει στο ΟΑΚΑ, η ομάδα του Πειραιά, πήρε το παιχνίδι και έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο της να γιορτάσει…

Το ξεκίνημα για τον Ολυμπιακό, ήταν το αναμενόμενο. Στην πύρινη έδρα του, το γήπεδο… κατηφόρισε και απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό ιδιαίτερα προσεκτικό, οι "ερυθρόλευκοι" άρχισαν να κάνουν τα δικά τους. Πρώτο μέλημα, η κατοχή.

Δεύτερο, η σωστή κάλυψη των χώρων. Τρίτο και σημαντικότερο, οι συνεργασίες σε όλες τις γραμμές, ώστε και να απειληθεί ο αντίπαλος, αλλά και να μην μπορεί να απειλήσει. Με τα βαριά του χαφ στον άξονα ο Παναθηναϊκός, ήταν δεδομένο, ότι στόχευε στο να "παγώσει" την κατάσταση. Και δεν το έκανε άσχημα, βγάζοντας το –συνήθως- δύσκολο για φιλοξενούμενο 20λεπτο.

Στου Ρέντη όμως δεν "κολλάνε μπρίκια", τα ‘χουμε ξαναπεί. Δουλεύουν σε όλους τους τομείς και φυσικά, εργάζονται και για τις λεγόμενες… ειδικές καταστάσεις. Στημένη μπάλα, κομπίνα made by Βαλβέρδε και… 1- 0. Ο Ιμπαγάσα "έσπασε" σωστά τη μπάλα(ο Κατσουράνης για δικό του λόγο κοίταζε δεξιά κι όχι εκεί που έπρεπε), ο Μιραλάς, βγήκε όπως έπρεπε στην πλάτη, πλασεδάκι, πλαϊνό διχτάκι και ο αγώνας στο κόκκινο φόντο. Δεν έχασαν ρυθμό οι γηπεδούχοι κι αν ο Παναθηναϊκός, έδειξε προς το τέλος του 45λεπτου να απειλεί, αυτό το έκανε μόνο με σουτ… τριών πόντων! Καμία συνεργασία για να φτάσει η μπάλα στην περιοχή του Πάρντο, κάποιες μακρινές προσπάθειες από Καραγκούνη, Κατσουράνη και τίποτε άλλο…

Στο δεύτερο 45λεπτο, ο Παναθηναϊκός βρήκε έδαφος και το εκμεταλλεύτηκε. Οι παίκτες του ανέβηκαν, ποντάροντας ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε καλή "σύνδεση" μεταξύ κέντρου και επίθεσης. Ο Φουστέρ "έσκασε", ο Ιμπαγάσα έβγαινε από πολύ πίσω, ο Τζιμπούρ "κλειδωμένος", ο Ριέρα με ελάχιστα περιθώρια δράσης. Ήρθε το 1- 1 λοιπόν σε μια φάση που αν η μπάλα σκάσει όπως έσκασε , από το φάλτσο και μόνο 8/10 φορές πάει γκολ. Και έγινε αυτό για τον Λέτο.

Ο Ολυμπιακός είχε ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα με την είσοδο του Γκοβού, στην θέση του (για ανεξήγητο λόγο) μόνιμα εκνευρισμένου Νίνη, που έπαιζε λες και αισθανόταν την ανάγκη να δείχνει ότι μπορεί να θυμώσει. Ο Γάλλος απειλητικός , "υδραυλικός" και έξυπνος. Η άμυνα του Ολυμπιακού είχε προβλήματα. Και οι "πράσινοι" δικαιούνται να φωνάζουν για το γκολ του Κατσουράνη, μετά από προσπάθεια του συγκλονιστικού Ζιλμπέρτο.

Η είσοδος του Ντουντού, είχε στόχο να "δέσει" ανασταλτικά τους Πειραιώτες, που ακόμη και με τον Ιμπαγάσα πιο μπροστά(καθαρό 10αρι) δεν είχαν κίνηση. Ο Βαλβέρδε έβγαλε τον Μιραλάς και ο Ζαϊρί αυτή την φορά, ήταν εξαιρετικός. Κι επειδή στη μπάλα θες και τύχη, ο Πάντελιτς φαινόταν να ‘ναι αλλαγή καθυστέρησης, αλλά συμμετείχε στο γκολ και πρόλαβε να βγάλει μεροκάματο.

Τελειώνω με έναν παίκτη, στον οποίο έχω αδυναμία κι ας κοροϊδεύει τόσο καιρό ο Φιλέρης! Ο Τζιμπούρ, το ξαναλέω, δεν είναι για το ελληνικό πρωτάθλημα. Αλλά δεν θα καθίσω να το αναλύσω τώρα… Κι έβγαλε 95 λεπτά παίζοντας με δυο δυνατά στόπερ, κάνοντας όλες τις κινήσεις σωστά, ακόμη κι όταν δεν άντεχε. Και στο τέλος δικαιώθηκε. Για την πάρτη του και για το συμβόλαιο που θα υπογράψει , ο κόσμος να χαλάσει, το καλοκαίρι!!!