Σαρξ εκ της σαρκός

Το τέλος μιας τόσο δυνατής σχέσης γεννά έντονα συναισθήματα και πολύ συχνά προκαλεί διχασμό και εντάσεις. Ο Καραγκούνης ήταν «σαρξ εκ της σαρκός» του Παναθηναϊκού και η πίκρα που έβγαζε η φωνή του όταν ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει, προκάλεσε αναπόφευκτες δονήσεις.

Μετά τη συνάντησή του με τον Γιάννη Αλαφούζο, το διαζύγιο φαίνεται να αποκτά βελούδινη υφή κι αυτό τουλάχιστον μαλακώνει τις εντυπώσεις. Κάτι είναι κι αυτό. Απ' το να σπάσει άτσαλα το κοντάρι, καλύτερα που η σημαία διπλώθηκε και μπήκε ατσαλάκωτη στο ράφι, μέχρι να έλθει η στιγμή που θα κυματίσει ξανά στον ίδιο ιστό. Αν και στη ζωή είναι ρίσκο να προδικάζεις τις εξελίξεις, είμαι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα ο «τυπάρας» θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό είτε για να κρεμάσει τα παπούτσια του όταν κρίνει πως έφτασε η ώρα είτε για να τον υπηρετήσει από άλλο πόστο είτε και για τα δύο μαζί. Αυτές οι σχέσεις είναι σχέσεις ζωής και οι δεσμοί τους είναι πιο ισχυροί τις δυσκολίες που γεννά μια συγκυρία.

Σαφώς και θα ήταν καλύτερα για όλους να φτάναμε σε ένα «χάπι εντ» χωρίς να μεσολαβήσει αυτή η παρένθεση. Το σενάριο της ζωής, όμως, γράφεται με το δικό του, απρόβλεπτο πολλές φορές, τρόπο. Τι λέγαμε μερικές εβδομάδες νωρίτερα; Ότι ο Καραγκούνης σχεδόν σίγουρα μένει και ότι ο Κατσουράνης με τον Σπυρόπουλο λογικά θα κουνήσουν μαντήλι. Να όμως που έγινε η ανατροπή και τα πράγματα ήλθαν τούμπα. Ο «σίγουρος» Κάρα έφυγε και έμειναν οι «φευγάτοι».

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει. Η κάθε πλευρά έχει το δίκιο της κι από τη στιγμή που τα «θέλω» της καθεμιάς δεν συμβαδίζανε με της άλλης, ήταν λογικό κι επόμενο να φτάσουμε σ' αυτό το σημείο. Ο Φερέιρα ήθελε τον Καραγκούνη για συγκεκριμένο ρόλο και χρόνο. Ο ίδιος ήθελε το δικαίωμα να διεκδικήσει ρόλο πρωταγωνιστή κι όταν ένιωσε ότι δεν θα είχε αυτή την ευκαιρία, προτίμησε να τραβήξει το δικό του δρόμο.

Καμία έκπληξη για όσους τον γνώριζαν από μικρό παιδί. Ναι μεν όλοι ξέραμε την αγάπη που έχει για τον Παναθηναϊκό, αλλά ξέραμε ότι πάνω απ' αυτόν αγαπάει το ποδόσφαιρο. Παιδί κολλημένο με τη μπάλα, ήταν σίγουρο ότι θα προτιμούσε να πάει κάπου για να παίζει αντί να έχει το ρόλο που επέλεξε να έχει στη δύση της καριέρας του ένα άλλο «τοτέμ» της παναθηναϊκής οικογένειας: από το να πάει σε μια μικρότερη ομάδα και να παίζει για τουλάχιστον άλλα 2-3 χρόνια 30 λεπτά το παιχνίδι, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης προτίμησε να κλείσει καθηλωμένος στον πάγκο τη μεγάλη διαδρομή του στον Παναθηναϊκό. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Έτσι ένιωσε και έτσι έπραξε ο καθένας τους. Και δύο «σημαίες» ήταν και «σημαίες» θα παραμείνουν.

Οι προσωπικές αναμνήσεις απ' όλη αυτή τη διαδρομή του Καραγκούνη στον Παναθηναϊκό μέσα κι έξω από γήπεδα, είναι ανεξάντλητες. Το ξυράφι δεν είχε αγγίξει το μάγουλό του όταν παιδάκι 13 χρονών πρωτοπέρασε τις πύλες της Παιανίας και τώρα που φεύγει, έχουν γκριζάρει τα μαλλιά του. Σ' αυτή τη μεγάλη διαδρομή, ζήσαμε μαζί του αξέχαστες στιγμές αλλά περπατήσαμε και σε δύσβατα μονοπάτια. Για μένα ήταν πάντα ο «αρχηγός» και «αρχηγός» θα παραμείνει...

Πηγή: leoforos.gr