Παραδοσιακά, η πρώτη μέρα της σχολικής σεζόν, αυτή του «αγιασμού», ήταν ένα τραύμα στην ψυχή των μαθητών. Εκείνη τη χρονιά, όμως, το τραύμα ήταν διαφορετικό. «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι, έσταζε μέλι η μαχαιριά», που έλεγε παλιότερα κι ο μεγάλος Τόλης ο ...Ατολείωτος! Αλλά, ας μην προτρέχουμε...
Παραμονή εκείνης της πρεμιέρας, της σχολικής χρονιάς που η παλιοπαρέα των έιτις θα περνούσε το κατώφλι της Τρίτης Λυκείου, είχαμε καθίσει έξω από τον καφενέ του Μπάφα, κάτω από τον πλάτανο, να το φιλοσοφήσουμε. Και, με εξαίρεση τον Φώτη που άκουγε σχολείο και σκεφτόταν τη ζωστήρα του πατέρα του όταν θα έρχονταν οι πρώτοι βαθμοί, όλοι είχαμε συμφωνήσει πως η πρώτη μέρα στο σχολείο δεν ήταν τόσο δύσκολη. Όχι γιατί θα έρχονταν χειρότερες, αλλά γιατί είχαν περάσει περάσει οι καλύτερες.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr