Πρώτα απ' όλα θεωρώ απαραίτητο να εξηγηθώ για να μην παρεξηγηθώ, όπως και πριν από 15 χρόνια, που όντας καλεσμένος σε μια εκπομπή της Ρούλας Κορομηλά στο MEGA χρησιμοποίησα τον όρο “μπασκετική μασονία”, περιγράφοντας τους ισχυρούς δεσμούς του σιναφιού μας, την αφοσίωσή, την αγάπη, τον καημό και (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;) μια δόση προστατευτισμού που επιδεικνύαμε προς το αντικείμενο μας όσοι διακονούσαμε το ρεπορτάζ γύρω από την πορτοκαλί μπάλα με τα σπυράκια;

Η άποψη αυτή δεν έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό κυρίως από την ποδοσφαιρική πιάτσα, μάλιστα ακολούθησαν οι... εχθροπραξίες ανάμεσα στους μεν και στους δε τόσο στο Ευρωμπάσκετ του '95 (με την περιβόητη δήλωση του Φασούλα για “τους θεατές που έτρωγαν πατατάκια αντί να ενισχύουν την εθνική στο ματς με τη Γιουγκοσλαβία” και την αλά Τζον Μέιτζορ προκλητική ατάκα “ή βουλώστε το ή ρίξτε με”) και στο Μουντομπάσκετ του '98, όταν εκών άκων μπλέχτηκε κι η αφεντιά μου σε ένα καυγά με τον Γαβαθιώτη! Μετάνιωσα για πολλούς λόγους, αλλά δεν είναι αυτό πλέον το ζήτημα...

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr
 

LIFE Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS