Στη δύσκολη ρετρό ιστορία της προηγούμενης Τρίτης, είχα αναφερθεί και σε μια αποτυχημένη απόπειρα δύο μελών της παλιοπαρέας, του φίλου μου του Φώτη και του υπογράφοντος τούτο το «πόνημα», να παρακολουθήσουν στον θερινό κινηματογράφο της γειτονιάς μας την περίφημη «Μαλίτσια» με την αισθησιακή Λάουρα Αντονέλι. Παρότι είχαμε καταφέρει να μπούμε στο σινεμά με «Δούρειο Ίππο» τον Κλιντ Ίστγουντ (έπαιζε δύο έργα, πρώτα ένα καμπόικο και μετά ένα ...γουέστερν - δηλαδή ένα σοφτ πορνό της εποχής), αρχικά ο πατέρας μου και εν συνεχεία ο Σαυρογιώργης, ο πατέρας του Φώτη, μας είχαν «εντοπίσει» και μας είχαν μαζέψει από το σινεμά στο δεκάλεπτο από την έναρξη της ταινίας. Ούτε υποψία από ζαρτιέρα δεν προλάβαμε να δούμε, έστω κι αν Φώτης ισχυριζόταν την επομένη πως μέχρι να πάει να τον μαζέψει ο δικός του πατέρας, που πήγε στο σινεμά καθυστερημένος, είχε δει τα μύρια όσα, μέχρι και τη σκωληκοειδίτιδα της Λάουρας Αντονέλι από την εσωτερική. «Είχε έναν σκαντζόχοιρο, έτσι, έτσι κι έτσι», έδειχνε ο Φώτης με τα χέρια του, τάχα πως η Λάουρα – «Μαλίτσια» κυκλοφορούσε ξεβράκωτη για να βλέπει ο Φώτης τον σκαντζόχοιρο που φύλαγε ανάμεσα στα μπούτια της.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία