Στη δική μου αντίληψη, η Εθνική μάλλον χαμένη βγήκε την Παρασκευή -αλλά διακρίνω για την ισοπαλία μία γενικότερη χαρά που με προβληματίζει. Οχι για ό,τι έγινε την Παρασκευή, αλλά για ό,τι θα γίνει απόψε.
Eίναι πάντα δύσκολο να καταλάβει κανείς τι κλίμα επικρατεί στο εσωτερικό της Εθνικής κι αυτό είναι καλό. Είναι καλό γιατί δείχνει ότι τα αποδυτήρια έχουν στεγανά και ότι οι αντιλήψεις για το τι συμβαίνει δεν διαμορφώνονται με βάση τον Τύπο, όπως συνήθως συμβαίνει στους ελληνικούς συλλόγους, όπου μετράει συχνά πιο πολύ και από το αποτέλεσμα το τι θα γράψουν οι εφημερίδες. Ωστόσο μολονότι -το ξαναλέω- σίγουρος για το τι σκέφτονται δεν είμαι, εν τούτοις έχω την αίσθηση ότι επικρατεί ένας παράξενος εφησυχασμός, ενώ θα πρεπε εν όψει του αποψινού ματς να υπάρχει συναγερμός. Διότι απόψε η Εθνική μας παίζει τη μισή της πρόκριση: μην πω και όλη.
Τρεις
Ένα πράγμα που έχει ήδη φανεί στον όμιλο είναι ότι πρόκειται για όμιλο τριών ομάδων: η δική μας ομάδα, αλλά και η Βοσνία και η Σλοβακία δύσκολα θα έχουν περισσότερα από ένα στραβοπατήματα με Λετονούς, Λιθουανούς και δούκες του Λιχτενστάιν. Ο πρώτος δεν θα είναι αυτός που θα έχει χάσει τους λιγότερους βαθμούς με τους μικρούς, αλλά αυτός που θα έχει πάρει τους περισσότερους στα ματς με τους άλλους δύο ή -για να το πω κάπως διαφορετικά- θα είναι αυτός που θα χάσει λιγότερους βαθμούς στα ματς με τους άλλους δυο. Εμείς και οι Βόσνιοι για την ώρα έχουμε κερδίσει έναν βαθμό κι έχουμε χάσει δύο. Οι Σλοβάκοι μπαίνουν στο κόλπο απόψε: αν μας κερδίσουν, αυτοί θα έχουν τρεις και εμείς στο μίνι πρωτάθλημά μας θα πάμε στο -4! Πρόβλημα τεράστιο.
Κυνηγάμε
Στη διαδικασία των προκριματικών δεν είμαστε συνηθισμένοι να κυνηγούμε, αλλά να μας κυνηγάνε. Το αποψινό ματς μοιάζει πολύ με το προ διετίας παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ κόντρα στην Κροατία: τότε είχαμε ξεκινήσει τα προκριματικά του Euro με στραβοπάτημα («Χ» με τη Γεωργία του Κετσπάγια στο Καραϊσκάκη) και πηγαίναμε στο Ζάγκρεμπ γνωρίζοντας ότι αν χάσουμε, οι Κροάτες θα μας ξεφύγουν. Η Εθνική μας έπαιξε ένα κλειστό ματς και πήρε ένα χρήσιμο 0-0. Ομως τότε τρίτος στον όμιλο δεν υπήρχε και κυρίως το αποτέλεσμα με τη Γεωργία είχε αντιμετωπιστεί σχεδόν ως ήττα -πράγμα που προκάλεσε μια σοβαρή αντίδραση των διεθνών μας. Ενώ τώρα νομίζω ότι είναι όλοι πολύ χαρούμενοι, γιατί δεν έχασαν από τη Βοσνία: κακώς οιωνός!
Αποστολή
Αντίθετα με τις γενικότερες κρίσεις, βρίσκω πολύ δύσκολη αυτή τη φορά την αποστολή του Σάντος. Οι πλέον χαρισματικοί από τους χαφ και τους επιθετικούς της ομάδας (ο «Κάρα», ο Κατσουράνης, ο Γκέκας) έχουν μεγαλώσει παραμένοντας σχεδόν αναντικατάστατοι. Πολλοί από τους μέσους και τους επιθετικούς που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος από εδώ και στο εξής έχουν δυνατότητες, αλλά όχι και γαλόνια -δεν έχουν δηλαδή πρωταγωνιστήσει σε σοβαρές επιτυχίες της ομάδας. Ο Μήτρογλου κι ο Νίνης π.χ. δεν είναι βασικοί ούτε στις ομάδες τους, για αυτό δυσκολεύονται να πείσουν τον Σάντος, ενώ ο Φορτούνης δεν έχω καταλάβει ακόμα τι το καταπληκτικό έχει κάνει, ώστε να θεωρείται σχεδόν αναντικατάστατος. Ο Σάντος έχει πρόβλημα και με το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του Σαλπιγγίδη και με την εξαφάνιση του Φετφατζίδη, ενώ δεν έχει καταφέρει να πάρει σχεδόν τίποτα από τον Κονέ και τον Αθανασιάδη, και αγνοεί τον Ταχτσίδη που μεσοεπιθετικά θα μπορούσε να βοηθήσει. Ο μόνος αληθινά βελτιωμένος επιθετικός στη διετία είναι ο Σαμαράς, αλλά χωρίς υποστήριξη δεν φτάνει. Η Εθνική μας έχει καλούς αμυντικούς, αλλά στον παράξενο όμιλο που βρίσκεται τη διαφορά θα την κάνουν οι κυνηγοί και οι δημιουργοί: να το θυμόσαστε.
Πίεση
Ο Χάμσικ, ο Βάις, ο Ντούρις, ο Σάπαρα δεν λέγονται Ιμπίσεβιτς, Τζέκο, Μισίμοβιτς, Λούλιτς: δεν έχουν το ταλέντο των Βόσνιων, είναι βέβαιο. Είναι, όμως, μαζί με τον Σκρτελ τα πρώτα βιολιά μιας εργατικής ομάδας που θα παίξει για να κερδίσει πιέζοντας την Εθνική μας πιο πολύ από ό,τι έκαναν στο Καραϊσκάκη οι ταλαντούχοι Βόσνιοι. Μη σας ξεγελά η δύσκολη νίκη με τη Λετονία: εμάς περιμένουν και ξέρω καλά τι θα κάνουν. Θα πλαγιοκοπήσουν, θα σηκώσουν την μπάλα, θα ψάξουν το γκολ και νωρίς νωρίς. Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς πάμε να κάνουμε εμείς...
Πηγή: sday.gr