Το δίλημμα βασανίζει, εδώ και καιρό, γονείς, προβληματίζει εκπαιδευτικούς, ωθεί σε αναλύσεις ειδικούς παιδοψυχολόγους. Το αστικό περιβάλλον εξελίσσεται αμείλικτο, φοβικό- «επικίνδυνο», υποστηρίζουν πολλοί, ενώ από την άλλη δημόσιοι χώροι για παιχνίδι στις γειτονιές δεν υπάρχουν. Η εναλλακτική λύση, τα παιδικά μάτια καρφωμένα στην οθόνη ενός υπολογιστή μέσα στους τέσσερις τοίχους του δωματίου, είναι εξίσου επίφοβη: εκπαιδεύει σε επικοινωνία με έναν «εικονικό» κόσμο, σε αντιμετώπιση δυσκολιών με χρήση βίας.

Η επιλογή είναι δύσκολη. Οι προτάσεις, ακόμα δυσκολότερες.

«Είναι πολλαπλά τα οφέλη του παιχνιδιού στην ύπαιθρο για το παιδί» υποστηρίζει η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου, μιλώντας στο ΑΜΠΕ. Και εξηγεί: «Καταρχάς του δημιουργείται ένα αίσθημα ελευθερίας και παράλληλα αναπτύσσεται η κοινωνικοποίηση του, μαθαίνει να συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά, καλλιεργείται ο αυτοέλεγχος, ενώ προάγεται και βελτιώνεται η κινητικότητα του». «Μέσα απ? όλα αυτά το παιδί αποκτά μία ψυχική ευεξία και εκτονώνεται, αποβάλλοντας το άγχος και την πίεση» τονίζει.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αλλεργιολογίας και κλινικής ανοσολογίας (ΕΕακα), Ιωάννης Παρασκευόπουλος, επισημαίνει τη θετική επίδραση που έχει το παιχνίδι έξω από το σπίτι στην ισχυροποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος του παιδιού και στον περιορισμό των πιθανοτήτων να αποκτήσει μελλοντικά αλλεργίες.

Το φαινόμενο είναι γνωστό ως «Υπόθεση Υγιεινής» και οφείλεται στην «εκγύμναση» του ανοσοποιητικού συστήματος όταν είναι σε συχνή επαφή με τη φύση. Δεν είναι λίγες οι μελέτες που έδειξαν ότι τα παιδιά που ζουν σε χωριά ή σε μη αστικοποιημένες περιοχές και πάσχουν από αλλεργίες ήταν πολύ λιγότερα από τις αντίστοιχες περιπτώσεις στις πόλεις.

Κοινωνία LIFE