Μέρα που είναι, με όλα αυτά που βλέπω και ακούω μέσω του καναλιού της Βουλής, δίχως καμιά διάθεση να μιλήσω γενικώς, πόσο μάλλον για αθλητισμό, πιάνω τη βελόνα του μυαλού μου να κολλάει στις σκέψεις που μου δημιουργούν οι κουβέντες που συχνά πυκνά κάνω με έναν Πορτογάλο συνάδελφό μου πάνω στα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας σε δύο χώρες πνιγμένες από την κρίση.
Χρόνια τώρα ο Πορτογάλος κάνει κουβέντες μαζί μου σε μια προσπάθεια να αντιλαμβάνεται τι πρόκειται να συμβεί στη χώρα του στο επόμενο διάστημα. Καιρό τώρα κλείνω το τηλέφωνο με τον ίδιο αναστεναγμό, αυτόν που δημιουργεί η σύγκριση του εκεί με το εδώ. Και κάθε φορά κοροϊδεύω τον εαυτό μου, ο οποίος το καλοκαίρι του 2004, και το φθινόπωρο του 2006, μετά από δύο ταξίδια στη Λισσαβόνα επέστρεφα εδώ με την εντύπωση ότι εμείς, στην Ελλάδα, ήμασταν πιο σύγχρονοι, πιο "έξυπνοι" και πιο πλούσιοι από τους Πορτογάλους.
Διαβάστε αναλυτικά στο gazzetta.gr