Από την 10ετία του '90, όταν άρχισα τα αθλητικά ταξίδια με προορισμούς τις χώρες με αθλητική και ειδικά ποδοσφαιρική κουλτούρα, άρχισα να ζω με τον καημό της δημιουργίας ενός πραγματικού, κανονικού, σοβαρού ελληνικού μουσείου του ποδοσφαίρου. Ηταν τέτοια η ζήλια μου, στην επιστροφή από κάθε σοβαρή ποδοσφαιρική πρωτεύουσα ή/και πόλη που επισκεπτόμουν και τέτοια η πρεμούρα μου να δω ένα ελληνικό μουσείο της προκοπής, που ενθουσιαζόμουν κάθε φορά που μάθαινα ότι δημιουργείται ή ότι πρόκειται να ανοίξει ένα τέτοιο μουσείο. Και μετά ξενέρωνα.

Προ μηνών μου διηγήθηκαν την ιστορία της προσπάθειας της ΕΠΟ να δημιουργήσει όχι απλώς ένα μουσείο, αλλά τον πρώτο πολυχώρο του ποδοσφαίρου. Η έκταση και το κτήριο εντοπίστηκε, διότι βρίσκεται μια ανάσα από το "σπίτι" του ποδοσφαίρου, δηλαδή από τα νέα γραφεία της ΕΠΟ στο Γουδή. Σε αυτό το πάρκο, του Στρατού, των εκατοντάδων στρεμμάτων υπάρχει ένα τεράστιο, κάποιων χιλιάδων τετραγωνικών, ανεκμετάλλευτο πανέμορφο παλιό κτήριο, το παλιό στρατιωτικό αρτοποιείο.

Διαβάστε αναλυτικά στο gazzetta.gr