Πού είναι ο τσαμπουκάς των ποδοσφαιριστών; Πώς δέχονται παίκτες με συμμετοχές σε εθνικές ομάδες και με σημαντικές καριέρες να μην μπορούν να κερδίσουν τόσους και τόσους αντιπάλους που προσπαθούν να σωθούν από τον υποβιβασμό όλες αυτές τις αγωνιστικές;

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει το τέλειο ρόστερ, αλλά διαθέτει κάποιους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Την κάνουν, όμως;

Όταν μια ομάδα κατεβαίνει στο γήπεδο χύμα και χωρίς φιλοδοξία, τότε ζημιά δεν παθαίνει μόνο ο σύλλογος που δεν παίρνει βαθμούς. Πέφτουν την ίδια στιγμή και οι μετοχές του κάθε ποδοσφαιριστή.

Αν, λοιπόν, εξαιρεθούν δυο – τρείς παίκτες που είναι φανερό ότι τα δίνουν όλα και πεισμώνουν για τη νίκη, οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους δεν δείχνουν να σέβονται ούτε το ίδιο τους το όνομα, ούτε την ίδια τους την καριέρα. Είναι σα να έχουν παραδοθεί και συμβιβαστεί με την υπάρχουσα απογοητευτική κατάσταση.

Σε μερικά ματς δεν χρειάζεται καν προπονητής. Ο παίκτης ξέρει από μόνος του τι πρέπει να κάνει. Το κλίμα στον Παναθηναϊκό, όμως, είναι άρρωστο. Και πλέον ακόμα κι αν αλλάξει ο προπονητής, κανείς δεν ξέρει αν θα βελτιωθεί η κατάσταση. Το ίδιο κι αν φύγουνε κάποιοι παίκτες ή έρθουν άλλοι. Τα αίτια της κρίσης είναι σαφώς βαθύτερα.