Βλέπουμε αυτές τις μέρες τις αγωνιώδεις προσπάθειες της πολιτείας να λήξει η απεργία πείνας των μεταναστών στο κτήριο της Υπατίας και στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι και υπουργοί τους επισκέφθηκαν σε μία προσπάθεια να τους πείσουν. Όμως οι απεργοί, των οποίων η υγεία έχει στην κυριολεξία σμπαραλιαστεί, αρνήθηκαν και δήλωσαν ότι δεν πρόκειται να διακόψουν την απεργία τους αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά τους για νομιμοποίηση. Το όψιμο ενδιαφέρον και η αγωνία της πολιτείας δεν έχει βέβαια καμμία σχέση με ανθρωπιστικές ευαισθησίες. Εκδηλώθηκε τώρα, απλούστατα γιατί τώρα η υγεία των μεταναστών έχει επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό που οι πιθανότητες θανάτου κάποιου (ή κάποιων) απ’αυτούς είναι πια ορατές και πιθανές. Και βέναια ΔΕΝ πρέπει να πεθάνει κανείς. Γιατί; Μα γιατί το κόστος ενός τέτοιου θανάτου θα ήταν δυσβάσταχτο. Θα επακολουθούσε τεράστιος διασυρμός της χώρας στο εξωτερικό, σάλος και άνοιγμα του κουτιού της Πανδώρας, με απρόβλεπτες συνέπειες, στο εσωτερικό. Το είπαν ξεκάθαρα υπουργοί και βουλευτές όλων των παρατάξεων στη Βουλή πριν δυό-τρείς μέρες. Μέχρι και ο ευαίσθητος περί τα ανθρώπινα και ορκισμένος φίλος των μεταναστών, κ. Γ. Καρατζαφέρης, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου. Θαυμαστή ευαισθησία του πολιτικού μας συστήματος, στο σύνολό του.

Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα. Τριακόσιοι (αχάριστοι) μετανάστες αρνούνται να δεχτούν τις γενναιόδωρες προτάσεις της κυβέρνησης για εξάμηνη παράταση του δικαιώματος παραμονής στη χώρα καιθώς και τη μείωση του αριθμού των απαιτούμενων ενσήμων για τη νομιμοποίησή τους. Η αύξηση του χρόνου παραμονής δεν πείθει. Πιστεύει κανείς ότι στο διάστημα αυτό θα αλλάξει κάτι ουσιαστικά; Το πρόβλημα απλά μετατίθεται για αργότερα. Αυτό λέγεται απλά αγορά χρόνου (αν διαλυθούν τώρα, άντε να ξαναμαζευτούν). Αν η κυβέρνηση έχει κατά νου να νομοθετήσει κάτι στο διάστημα αυτών των έξη μηνών γιατί δεν το κάνει άμεσα; Έστω και σταδιακά αρχίζοντας όμως από σήμερα, να δώσει κάποιο δείγμα γραφής χειροπιαστό που να πείθει. Όσο για τη δεύτερη πρόταση δηλαδή τη μείωση των απαιτούμενων ενσήμων, αυτή είναι σκέτη απάτη. Είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας και του συνειδητού ψέμματος. Αν όλοι αυτοί οι μετανάστες που δούλευαν στους αγρούς της Κρήτης για χρόνια ολόκληρα είχαν τα νόμιμα ένσημα που δικαιούνταν θα είχαν συμπληρώσει τον προαπαιτούμενο αριθμό για τη νομιμοποίησή τους. Μήπως η κυβέρνηση δεν έχει ακουστά ένα φαινόμενο που λέγεται μαύρη εργασία; Μήπως δεν έχει ακουστά ότι, πέρα από τις πολύ χαμηλές αμοιβές και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, οι περισσότεροι μετανάστες δουλεύουν ανασφάλιστοι; Μπορεί να δουλεύουν μια δεκαετία και να μην έχουν τα ένσημα ενός έτους. Μάλλον δεν τα ξέρει αυτά η κυβέρνηση. Γιαυτό προφανώς και δεν έχει ακουμπήσει όλους αυτούς τους «εργοδότες» που εκμεταλεύονται με τον πιο βάρβαρο τρόπο την ανθρώπινη φτώχεια, το φόβο και την ανάγκη.

Οι μετανάστες αρνούμενοι τις προτάσεις μαϊμού συνεχίζουν την απεργία τους βάζοντας τη ζωή τους σε κίνδυνο. Ανεξάρτητα από την περίπτωση, που όλοι απευχόμαστε, να χαθεί κάποια ζωή, το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι τριακόσιοι νέοι άνθρωποι έχουν ήδη επιβαρύνει την υγεία τους με σοβαρές βλάβες που πιθανό να τους συνοδεύουν για πάντα. Δεν πειράζει. Ας είναι κι’έτσι.

Μόνο θερμή παράκληση αγαπητοί μας μετανάστες, κάντε μας τη χάρη να μην πεθάνει κανείς σας. Ευχαριστούμε.

Πηγή: protagon.gr

Κοινωνία LIFE Ελλάδα