Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι ότι σχεδόν κάθε χρόνο ψιλο-στενοχωριούμουν με την απαξίωση του παλιού του χρόνου, που τον διώχναμε κλωτσηδόν με τραγούδια («πάει ο παλιός ο χρόνος/ ας γιορτάσουμε παιδιά») ή τον παρουσιάζαμε σαν ραμολιμέντο σε γελοιογραφίες, που έσερνε τα βήματά του βαριά προς το τέλος, την ώρα που γεννιόταν ο νέος χρόνος, με την μορφή ενός πανέμορφου μωρού. Ίσως διότι τότε, πολύ παλιά ή απλά παλιά, καλά ή πολύ καλά τα πέρναγα και τα περνάγαμε οι περισσότεροι, οπότε δεν είχαμε και καμιά ιδιαίτερη κάψα να φύγει ο παλιός ο χρόνος.

Σήμερα, αυτό που λέμε όλοι με μια φωνή είναι να πάει στα τσακίδια το κωλο-2012, που δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο του δίσεκτου. Για τους περισσότερους από μας ήταν ο ορισμός του δίσεκτου: 366 ατέλειωτες μέρες γεμάτες από μιζέρια, γκρίνια, οικονομικά προβλήματα, κατσουφιασμένα πρόσωπα, χρέη, καβγάδες - για μερικούς από μας το μενού είχε και άλλα διάφορα άσχημα πράγματα. Ήταν ένας χρόνος όπου η ζωή μας άλλαξε δραματικά προς το χειρότερο, προσγειωθήκαμε ανώμαλα χωρίς να προλάβουμε καν να φορέσουμε τη ζώνη μας και βρεθήκαμε ανάμεσα στα συντρίμμια της παλιάς μας ζωής να προσπαθούμε να περισώσουμε ό,τι σωζόταν και να επιβιώσουμε. Παλιά πασχίζαμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας, να προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας μια μικρή ή μεγάλη απόλαυση, υπερβολή ή χλίδα. Τώρα, απλά προσπαθούμε να επιβιώσουμε.

Καλώς ή κακώς, δύσκολα ή πιο δύσκολα, η κωλοχρονιά αυτή τελειώνει σε λίγες μέρες. Δεν έχω ιδέα πώς θα είναι η επόμενη χρονιά από οικονομικής πλευράς, αν θα συνεχιστεί η κατρακύλα ή αν θα κάτσει κάπου η μπίλια ώστε να ξέρουμε τι έχουμε στα χέρια μας και ανάλογα να κάνουμε τα κουμάντα μας, ξέρω όμως ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, με τα όποια μέσα διαθέτουμε (ψυχολογικά κυρίως, όχι οικονομικά), ώστε να προσπαθήσουμε για ένα λίγο καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο.

Οκ, όλοι έχουμε σοβαρά προβλήματα και σκοτούρες, αλλά με το να συναντιόμαστε και να μαυρίζουμε ο ένας τον άλλον απαριθμώντας ένα κάρο προβλήματα, δεν βγάζει πουθενά. Μέσα στην καταχνιά, όλο και κάτι καλό θα υπάρχει, μερικές στιγμές απ’ αυτές που ομορφαίνουν τη ζωή. Ένας έρωτας, μια ωραία ταινία, ένα τραγούδι που σου έφερε στο μυαλό υπέροχες εικόνες, ένα ξεχασμένο ρούχο στη ντουλάπα που κάποτε ήταν «πλύνε - βάλε», μια παλιά φωτογραφία που αξίζει για χίλιες λέξεις, μια αγκαλιά από το παιδί σου, ένα φιλί απ’ αυτήν που αγαπάς, ένας ελληνικός καφές από τα χεράκια της μαμάς, μια επίσκεψη στη γιαγιά που δεν περπατάει καλά πια και δεν πολυβγαίνει από το σπίτι, μια Κυριακάτικη κραιπάλη στο σπίτι του κολλητού με πίτσες - μπύρες - Playstation, μια βόλτα στην παραλία «να γεμίσουμε ήλιο», μια μάζωξη για ούζα στο παλιό το στέκι, ένα άραγμα σε ένα παγκάκι στην πλατεία όπως τότε... Οι στιγμές είναι αυτές που μένουν, αυτές που «γράφουν» - μπορεί να μην θυμάσαι λεπτομέρειες ούτε από μια μέρα στη δουλειά τα τελευταία χρόνια, αλλά τις πιο δυνατές στιγμές στη ζωή τις θυμάσαι με κάθε λεπτομέρεια ακόμα κι αν έχουν περάσει δεκαετίες από τότε.

Ας φτιάξουμε καινούργιες «στιγμές», που θα μας συντροφεύουν τα επόμενα χρόνια. Θα μας ζεσταίνουν τον χειμώνα, θα μας κάνουν να χαμογελάμε μέσα στα ζόρια, θα παίρνουν το μυαλό μας μακριά από τις σκοτούρες, θα μας κάνουν να έχουμε κάτι να περιμένουμε: τις επόμενες όμορφες στιγμές που θα έρθουν. Διότι θα έρθουν όμορφες στιγμές, να είστε σίγουροι, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα.

Καλή χρονιά να έχουμε, γεμάτες στιγμές που αξίζει και να τις ζούμε και να τις διηγούμαστε και να τις θυμόμαστε για πάντα. Το «Fight Club - Στα Χαρακώματα» θα επιστρέψει με τον καινούργιο χρόνο στις 2 Ιανουαρίου.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Απόψεις Κοινωνία LIFE