Ακούω πολλές φορές από προπονητές και δυστυχώς και από αυτόν της ΑΕΚ, ότι το σύστημα και οι επιλογές εξαρτώνται από τον αντίπαλο. Όταν θες να λέγεσαι μεγάλη ομάδα, δεν μπορείς να τροποποιείς το σύστημα σου ανάλογα με τον αντίπαλο, γιατί εσύ είσαι αυτός που θα επιβάλλει τη φύση του παιχνιδιού.
Οπότε αυτό που λέει ο Χιμένεθ δεν με βρίσκει σύμφωνο. Κατανοώ ότι είναι αδύνατο να συμβαίνει σε όλα τα ματς, αλλά σε αυτά που επιβάλλεται να πάρεις το τρίποντο κυρίως στην έδρα σου με όλους τους αντιπάλους πλην των δύο μεγάλων, ή ακόμα κι όταν θες να φτάσεις σε σκορ πρόκρισης, τότε θεωρώ πως το 4-4-2 πρέπει να είναι δεδομένο.
Το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ ειδικά μέσα στο ΟΑΚΑ, ακόμα κι όταν κέρδιζε μέσα στη σεζόν, ήταν ότι αδυνατούσε να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας με μια συγκεκριμένη λογική και ένα σχέδιο.
Μπορεί να ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς κόντρα στον ΠΑΟΚ, ωστόσο από τα πρώτα δέκα λεπτά του αγώνα καταλάβαινες ότι αυτό το ματς θα το πάρει η ΑΕΚ. Γιατί απλούστατα είδαμε πρέσινγκ ασταμάτητο στην άμυνα του αντιπάλου, είδαμε κόσμο πολύ να μπαίνει στην αντίπαλη περιοχή και είδαμε ανάπτυξη με πολλές συνεργασίες, ενώ οι γραμμές ήταν κοντά.
Κανένας δεν χρειάστηκε να κουβαλήσει την μπάλα για πάρα πολλά μέτρα, γεγονός που συνέβαινε συστηματικά στον αγώνα Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, με τον Λυμπερόπουλο αλλά και τον Μάκο.
Ο Χιμένεθ, όπως έγραψα και προχθές πρέπει να διδαχθεί και να καταλάβει από το συγκεκριμένο σύστημα.
Κι αν φοβάται ότι μπορεί οι ακραίοι με το 4-4-2 σε ρόμβο μπορεί να δεχτούν πίεση κάποια στιγμή από τον αντίπαλο και ότι ίσως από εκεί του γίνει η ζημιά, θα πρέπει να θυμάται ότι στο συγκεκριμένο σπορ, ο καλύτερος τρόπος για ν’ αμυνθείς είναι να επιτίθεσαι και να έχεις εσύ την μπάλα.
ΠΗΓΗ: www.sport-fm.gr