Το ματς ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού στην Τούμπα, είχε περισσότερο ...σημειολογική σημασία και για τους δύο. Όποιος κι αν έχανε, δεν χανόταν. Δεν ήταν ματς ζωής και θανάτου, δεν ήταν απαραίτητο το τρίποντο για κανέναν.
Εντάξει, ο ΠΑΟΚ -που κέρδισε- επέστρεψε στην τετράδα των κλαίει-ωχ, ενώ ο Ολυμπιακός -που δεν κέρδισε- δεν τέλειωσε το πρωτάθλημα με νίκη μέσα στην πιο εχθρική -για τον ίδιο- έδρα του πρωταθλήματος.
Ωστόσο, μετά το ματς και πέρα από το ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο της νίκης του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στην Τούμπα σε παιχνίδι κανονικής περιόδου μετά από τον Οκτώβριο του ΄97, ή της τρίτης συνεχόμενης στο ίδιο γήπεδο σε όλες τις διοργανώσεις, δεν θα μείνουν πολλά για να συζητήσουμε. Άλλωστε, το ζητούμενο στον ΠΑΟΚ αυτές τις μέρες δεν ήταν η νίκη επί του Ολυμπιακού, η πρόκριση επί της ΑΕΚ την Τετάρτη στο Κύπελλο. Υπήρχε ένα κίνητρο επιβεβαίωσης, γοήτρου, υπήρχε κι ένα «γαμώτο, να μην πανηγυρίσει ο Ολυμπιακός πρωτάθλημα στην Τούμπα», αλλά όλα αυτά ήταν δευτερεύοντα και κυρίως σημειολογικά.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Μίλτου στο www.gazzetta.gr